ซูซี่พยักหน้า เข้าใจว่าสิ่งที่ฌอนพูดเป็นความจริง
แคทเธอรีนพูดไม่ออก ทันใดนั้นเธอสังเกตเห็นว่ามือของฌอนมาวางที่ด้านหลังเบาะที่เธอนั่ง
เธอจ้องเขา แต่เขากลับพูดหน้าตายว่า “ไหล่ผมตึง ๆ ผมก็เลยยืดเหยียดแขนหน่อย”
“...”
แคทเธอรีนหันกลับไปมองที่หน้าจอเพราะเธอไม่สามารถทนความยียวนของเขาได้
แต่ภาพยนตร์แอนิเมชั่นสําหรับเด็กนั้นน่าเบื่อมากจริง ๆ มีเพียงซูซี่เท่านั้นที่สนุกอยู่กับภาพยนตร์
แคทเธอรีนก้มศีรษะลง เธอเปิดโทรศัพท์ของเธอเพื่อหาเกมเล่น
หลังจากที่ฌอนเหลือบมองท่าทางการนั่งของเธอ มือของเขาก็วางแปะลงบนไหล่ของเธอ เธอสวมชุดผ้าไหมบาง ๆ เขาจึงสัมผัสได้ถึงสะบักไหล่ที่บอบบางและอ่อนนุ่มของเธอ
“ฌอน...” แคทเธอรีนเงยหน้าขึ้นและจ้องมาที่เขา
ฌอนถอนการสัมผัสของเขาอย่างเขินอาย จากนั้นเขาก็หยิบถ้วยน้ำเกรพฟรุตที่วางอยู่ระหว่างพวกเขาแล้วจิบ
"นั่นน้ำของฉันนะ" แคทเธอรีนรำคาญ สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ
“ก็ไม่เป็นไรหรอก” ฌอนขยับเข้ามาใกล้เธอมากขึ้นและกระซิบข้างหูเธอ ลมหายใจของชายหนุ่มทําให้เธอจั๊กจี้และงงงันคิดอะไรไม่ออก “เราก็เคยลิ้มรสน้ำลายของกันและกันอยู่แล้ว”
แคทเธอรีนหยิกต้นขาของเขาอย่างไร้ความปราณี
อีตานักเลงคนนี้กล้าพูดจาไร้ยางอายขนาดนี้ได้ยังไง?!
ถ้าโรงหนังไม่มืดขนาดนี้ เขาคงได้เห็นใบหน้าแดงผ่าวของเธอตอนนี้อย่างแน่นอน
ตอนนี้เธอไม่รู้สึกอยากดื่มมันอีกต่อไปแล้วหลังจากที่เขาเอาไปดื่ม
เธอเลยต้องข่มความกระหายน้ำอย่างหนักไว้ เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากแบ่งน้ำผลไม้แก้วเดียวกับเขา
ระหว่างดูหนัง ฌอนลุกขึ้นและออกไปห้องน้ำ เมื่อแคทเธอรีนถามซูซี่ว่าเธอต้องการไปห้องน้ำหรือไม่ เธอส่ายหัวและตอบว่าไม่ แต่เมื่อแคทเธอรีนอุ้มเธอ ก็รู้สึกว่ามีปัสสาวะอุ่น ๆ ไหลจากก้นซูซี่จนกางเกงของเธอเปียก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...