ไซออน เรสซิเดนซ์
เมื่อฌอนเห็นอีโมจิจูบ เขารู้สึกเร่าร้อนพลุ่งพล่านอยู่ภายใน อวัยวะแห่งความเป็นชายของเขาขยับ ทําให้เขารู้สึกไม่สบายด้วยเหตุผลบางอย่างที่อธิบายไม่ได้
เขานอนลงโดยจินตนาการว่าแคทเธอรีนจูบเขา
จู่ ๆ เขาก็ลุกขึ้นนั่งบนเตียงและส่งข้อความหาแคทเธอรีนสี่คํา: [ผมอยากได้จูบพรุ่งนี้] จากนั้นเขาก็วิ่งไปที่ห้องน้ำเพื่ออาบน้ำเย็น ๆ
ซาร่าไม่เคยกระตุ้นเร้าใจเขาได้เลยทั้งที่อยู่กับเธอมานาน เขาคาดไม่ถึงเลยว่าแค่อีโมจิง่าย ๆ จากแคทเธอรีนจะทำให้เขาตื่นเต้นลุกเป็นไฟขึ้นได้ในที่สุด
เขาหัวเราะอย่างขมขื่น
เมื่อเขาออกมาจากห้องน้ำ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นอีกครั้ง
ยาเอลโทรหาเขา “คุณชายใหญ่ฮิลล์คะ คุณไม่มาเหรอ? คุณนีสันกําลังร้องไห้โฮอยู่ในโรงพยาบาลค่ะ เธอปฏิเสธที่จะพันผ้าพันแผล”
ฌอนก็เริ่มรู้สึกรําคาญ “มันคือร่างกายของเธอไม่ใช่เหรอ ไม่ใช่ของฉัน!”
ยาเอลตื่นตระหนกเมื่อเขาพูดเสียงดังใส่เธอ “แต่ตอนนี้คุณนีสันต้องการคุณจริง ๆ นะคะ คุณชายใหญ่ฮิลล์ ทุกวันนี้เมื่อคุณไม่ได้อยู่ใกล้ ๆ เธอก็กินไม่ได้นอนก็ไม่หลับ ด้วยเหตุนั้นเธอจึงเหม่อลอยและตกบันไดในช่วงที่ไฟดับคืนนี้ หมอบอกว่าขาของเธอได้รับบาดเจ็บ หากไม่ได้รับการรักษาในทันทีก็อาจจะพิการในอนาคต”
คําพูดของยาเอล รู้สึกเหมือนมีน้ำหนักกดทับในจิตใจของฌอน
เป็นครั้งแรกที่เขาไม่เจ็บปวดรวดร้าวด้วยความรู้สึกผิดเลย แต่เขารู้สึกหมดแรงแทน
อย่างที่แคทเธอรีนพูด เขาแค่มีความสัมพันธ์กับซาร่าเฉย ๆ ก็เท่านั้นเอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...