คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 806

“ฌอนนิคคะ ฉันคิดถึงคุณมากเหลือเกิน” ซาร่าซุกอยู่ในอ้อมแขนของฌอน นheตาของเธอเจิ่งนองจนเสื้อเขาเปียก “หลายวันมานี้ฉันได้พิจารณาตัวเองแล้วค่ะว่าฉันโง่และเหลวไหลเกินไปมาก ฉันสาบานว่าฉันจะไม่ทําผิดกับคุณอีกต่อไปแล้วค่ะ กลับมาหาฉันเถอะนะคะ ฉันคิดถึงคุณจริง ๆ”

ฌอนหรี่ตาและอุ้มเธอไปที่เตียง หลังจากนั้นเขาก็หันกลับมาและพูดกับหมอข้างนอกว่า "เข้ามาสิครับมารักษาเธอสิ"

“ไม่ค่ะ ถ้าคุณไม่สัญญากับฉัน ฉันจะไม่ยอมรับการรักษา” ซาร่าทำตัวดีดดิ้นส่ายไปมา

เมื่อเห็นการแสดงออกของเธอ ดวงตาของฌอนฉายแววความรําคาญ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาค่อย ๆ เผยให้เห็นถึงความเด็ดเดี่ยวดุดันขึ้นมาทันที “พอกันที หยุดใช้ร่างกายของคุณเพื่อบังคับขู่เข็ญผม”

เขาไม่รู้ว่าทําไมซาร่าถึงได้กลายมาเป็นคนหน้าด้านไร้เหตุผลขนาดหนัก ตอนนี้เธอถึงกับข่มขู่บังคับเขาซึ่งเป็นกลวิธีที่เขาเกลียดที่สุด

นี่เป็นครั้งแรกของเขาที่พูดด้วยน้ำเสียงดุดันน่ากลัวเช่นนี้กับซาร่า หลังจากมึนงงไปเลยอยู่ครู่หนึ่งเธอก็เริ่มร้องไห้โฮมากขึ้นอีก “ฉันเกลียดที่จะทําตัวแบบนี้เหมือนกันค่ะ ฉันเกลียดคนแบบที่ฉันเป็นอยู่ตอนนี้ แต่ฉันจะทําอย่างไรได้ล่ะคะ? ฉันต้องยอมให้เสียคุณไปหรือ? ฉันฝืนใจตัวเองให้ทําแบบนั้นไม่ได้หรอกค่ะ”

“ซาร่า ทําไมเราไม่แค่แยกทางกันโดยไม่ต้องบาดหมางขุ่นเคืองล่ะ ไม่ได้หรือไง?”

ฌอนไม่ได้รู้สึกซาบซึ้งด้วยเลย แต่เขากลับรู้สึกถึงคลื่นแห่งความเหน็ดเหนื่อยแผ่ซ่านไปทั้งตัว “ขาของคุณก็เป็นของคุณ ถึงคุณจะพิการในอนาคต ผมก็จะไม่รับผิดชอบเพราะผมไม่ใช่คนที่ผลักคุณลงบันได”

ซาร่ามองใบหน้าหล่อเหลาของเขาอย่างไม่เชื่อว่าเป็นไปได้ เขาเคยอ่อนโยนและอดทนมาโดยตลอด จากคําพูดตอกย้ำของเขาในค่ำคืนนี้ เธอมีความรู้สึกต่อเขาต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

“คุณชายใหญ่ฮิลล์ คุณยั่วยุมิสนีสันอีกไม่ได้นะคะ” ยาเอลเริ่มกังวลใจ “คุณลืมไปหรือเปล่าว่ามิสนีสันเป็นคนที่รักษาอาการป่วยของคุณ? ถ้าไม่ใช่เพราะมิสนีสันอยู่ในโรงพยาบาลจิตเวชเดียวกับคุณ คุณคงไม่เข้มแข็งพอที่จะลุกขึ้นยืนบนขาของตัวเองได้”

“นั่นคือเหตุผลที่ทำไมฉันถึงได้ตัดสินใจแต่งงานกับเธอ แต่เธอเป็นคนที่ทําสิ่งเหล่านั้นเอง” ฌอนพูดอย่างไม่พอใจ “ตอนนี้ฉันกลายเป็นตัวตลกให้ทุกคนหัวเราะไปทั้งแคนเบอร์ราแล้ว เมื่อมีคนเปิดเผยในระหว่างงานแต่งงานของเราว่าผมเป็นสามีซึ่งถูกภรรยาสวมเขา ผมอดทนและให้อภัยคุณแต่ทําไมคุณไม่ปล่อยผมไปล่ะ? ถ้าไม่ใช่เพราะลูซิเฟอร์เสียชีวิตไป คุณก็คงจะทําเรื่องแย่ ๆ เหล่านั้นกับเขาต่อไป ซาร่าอย่าทำกับผมเหมือนผมเป็นคนโง่”

ทันใดนั้นใบหน้าของซาร่าก็เปลี่ยนไปอย่างน่าหวาดหวั่น “ฉันเปล่านะคะฌอนนิค อย่ามองฉันในแง่ลบแบบนั้นสิคะ”

เธอโยนผ้าห่มลงบนพื้นเหมือนหญิงบ้าและร้องไห้ฟูมฟายอย่างโกรธแค้นขื่นขมขึ้นมาทันที “ทําไมคุณถึงทําให้ฉันเป็นแบบนี้? การถูกผู้ชายที่น่าขยะแขยงขืนใจครั้งแล้วครั้งเล่าก็น่าสังเวชสําหรับฉันเช่นกัน”

“คุณนีสันห้ามขยับไปมาสิคะ ขาของคุณได้รับบาดเจ็บ”

“ฌอน นี่คือสิ่งที่มนุษย์เขาพูดกันใช่ไหม?”

ร็อดนีย์ที่รีบเร่งมาหาบังเอิญได้ยินคําพูดของฌอนเข้าก็อารมณ์เสียทันที

“เธอเป็นผู้หญิงของนาย! เธอเป็นคู่หมั้นของนาย! นายต้องรับผิดชอบต่อเธอ” ร็อดนีย์ดึงฌอนออกไปข้าง ๆ รู้สึกเสียใจมาก เขาชี้ไปที่ซาร่าบนเตียงซึ่งได้รับบาดเจ็บสาหัส “นายลืมไปแล้วหรือที่สัญญาว่าจะดูแลเธอ? แต่นี่คือวิธีที่นายทําร้ายเธอ”

"ฉันทําร้ายเธอยังไง?"

ความอดทนของฌอนถึงขีดจํากัดแล้ว “รอดนีย์ สโนว์ นายไม่ใช่ฉันนายไม่รู้อะไรเลย”

“ทั้งหมดที่ฉันรู้คือถ้านายไม่แต่งงานกับซาร่า ชื่อเสียงของเธอจะพังพินาศไปตลอดกาล” ร็อดนีย์ตอบด้วยความโกรธ “เธอรักนายนะ นายคิดว่าเธอทําสิ่งเหล่านั้นโดยตั้งใจหรือไง? เธอเป็นเหยื่อ ยิ่งไปกว่านั้นนายยังคงข้องแวะกับแคทเธอรีน แต่เธอเคยจับผิดนายเหรอก็ไม่? อะไรทําให้นายมีสิทธิ์ไปวิจารณ์เธอ?”