“พูดจบแล้วหรือยัง?”
ฌอนอารมณ์เสีย “นั่นคือชื่อเสียงของเธอ ฉันไม่มีอะไรต้องรับผิดชอบสิ่งที่เธอทำสักหน่อย”
“นายอยู่กับเธอมานานกว่าสิบปีแล้ว ถ้าไม่ใช่นายแล้วใครควรจะรับผิดชอบล่ะ?” ร็อดนีย์ถามอย่างโกรธเกรี้ยว
เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ฌอนรู้สึกว่าความสัมพันธ์ของเขากับซาร่าทําให้เขารู้สึกหมดสิ้นแรง
เขาไม่อยากแต่งงานกับซาร่าก็แค่นั้นเอง อะไรทำให้มันยากขนาดนี้?
เขาเป็นคนที่ไปพาชายคนหนึ่งมาข่มเหงซาร่าในอเมริกาเองหรือเปล่า? เขาเป็นคนทําให้ซาร่าและลูซิเฟอร์หลับนอนด้วยกันหรือเปล่า?
ก็ไม่ใช่เลย
“ร็อดนีย์ ถ้านายชอบเธอมากขนาดนั้น ก็แต่งงานกับเธอไปเลยสิ อย่าทำเป็นแต่จะมาบังคับฉันซะทุกครั้งที่มาเจอกัน”
ฌอนก้าวไปที่ประตูราวกับเขารู้สึกอยากไปสูบบุหรี่
หลังจากเหลือบเห็นสีหน้าซีดของซาร่าแล้ว ร็อดนีย์ก็อดไม่ได้ที่จะตามฌอนออกไป
เขาบีบแขนของฌอนแล้วกระซิบว่า “นายคิดว่าฉันไม่อยากแต่งงานกับเธอเหรอ? ประเด็นคือเธอเอาแต่รักนายเท่านั้น นายคือคนที่เธออยากอยู่ด้วย ฌอนนายไม่สามารถส่งต่อเธอให้กับคนอื่นได้เพียงเพราะนายไม่ต้องการอยู่กับเธอ เธอเป็นมนุษย์คนหนึ่งนะและเธอก็รักนายสุดหัวใจ”
“... ฉันไม่รักเธออีกแล้ว” จู่ ๆ ฌอนก็เงยหน้าขึ้น พร้อมสาดลำแสงมืดหม่นพลุ่งพล่านตรงออกมาจากดวงตาของเขา เขาดูเหมือนสิงโตตัวหนึ่งที่ถูกยั่วยุให้ก้าวร้าว
"นายพูดว่าอะไรนะ?" ร็อดนีย์งง
“นายอาจจะทำเหมือนฉันเป็นไอ้คนเฮงซวยก็ได้ แต่เป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะแต่งงานกับเธออีกครั้ง” ฌอนกล่าว
อย่างเด็ดเดี่ยว
"นายมันเป็นบ้าอะไรวะเนี่ย!" ร็อดนีย์โกรธมากจนต่อยหน้าฌอน “คงเป็นแคทเธอรีนที่มายั่วยวนนายอีกแล้วใช่หรือเปล่า? ฉันจะไปฆ่าเธอ” เขาหันกลับกำลังจะออกไป แต่ฌอนขวางทางเขาและเตือนเขาอย่างใจเย็นว่า
“นายไม่ได้รับอนุญาตให้ไปพบแคทเธอรีน มันไม่ได้มีอะไรที่เกี่ยวกับเธอเลย ถึงแม้ไม่มีเธอฉันก็จะไม่แต่งงานกับซาร่าอยู่ดี”
“อย่าคิดจะหลอกลวงฉันเลย ทุกอย่างเป็นไปด้วยดีก่อนที่แคทเธอรีนจะกลับมา ฉันจะทําให้แน่ใจว่าเธอต้องชดใช้สำหรับความทุกข์ทรมานของซาร่า” ร็อดนีย์ไม่ยอมเชื่อฌอน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...