คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 816

“”ฉันจะไม่ขับคันนั้นแล้ว แคธี่ไม่ชอบมันก็ไม่มีความจําเป็นต้องเก็บไว้”

เฮดลีย์รู้สึกลำบากใจ “ว่าแต่แอสตันมาร์ตินจะดูลดเกรดไปไหมครับ? มันไม่ตรงกับสถานะของคุณจริง ๆ นะ”

“ไม่เป็นไรเพราะแคธี่ก็ขับแอสตันมาร์ตินด้วย เธอขับคันสีขาวถ้าคุณสามารถหาคันสีดําให้ผมได้จะดีมาก เราจะได้มีรถที่เข้าคู่กัน”

ฌอนวางสายหลังจากที่เขาพูดไปอย่างนั้น ราวกับว่าการเปลี่ยนรถสปอร์ตให้เขานั้นง่ายพอ ๆ กับการซื้อผักที่ตลาด

แคทเธอรีนจดจ่ออยู่กับการขับรถของเธอและปล่อยให้เขาทำอะไรของเขาก็ทำไป

ขณะเธอขับรถฌอนเอ่ยว่า "นี่ไม่ใช่ทางไปฮัดสันคอร์ปอเรชั่นนี่"

“ก็ใช่สิฉันจะไปที่ยูล คอร์ปอเรชั่น สารพิษในร่างกายของพ่อฉันยังไม่หายดีเลย ฉันเลยจะไปที่บริษัทของเขาดูหน่อย”

เหตุผลนั้นเพราะโจเอลบอกเธอเมื่อคืนนี้ว่านายท่านยูลตกลงที่จะให้เมลานีกลับมาที่บริษัท ดังนั้นเธอจึงต้องไปดูด้วยตัวเอง ไม่เช่นนั้นยูลคอร์ปอเรชั่นจะเกิดเรื่องยุ่งเหยิงเนื่องจากเมลานีและพ่อของหล่อนอีกครั้ง

“ถ้าคุณกําลังจะไปที่ยูลคอร์ปอเรชั่น หมายความว่าคุณจะเข้าไปยุ่งเรื่องต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องยูล คอร์ปอเรชั่น แล้วคุณสามารถจัดการทุกอย่างได้ไหม?” ฌอนขมวดคิ้วเมื่อได้ยินที่เธอบอก “คุณจะมีเวลาให้กับความสัมพันธ์ของผมไหม?”

“ฉันตกลงที่จะมีความสัมพันธ์กับคุณตอนไหนเหรอ?”” แคทเธอรีนบ่น

“คุณจะเห็นด้วยหรือไม่ก็ไม่เป็นไร เพราะยังไงซะผมก็เห็นด้วยอยู่แล้วครับ” ฌอนยิ้มให้เธอ

หลังจากเหลือบมองเขาอย่างเงียบ ๆ แคทเธอรีนก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “คุณกลับไปนอนต่อดีไหม?”

"คุณเป็นห่วงผมใช่ไหม?" ดวงตาของฌอนเป็นประกาย

“เปล่า รอยคล้ำเป็นวงของคุณลึกเกินไป มันทําให้คุณดูเหมือนแพนด้าและมันส่งผลต่อรูปลักษณ์ของคุณ” แคทเธอรีนพูดใส่เขาอย่างไร้ความปราณี

จู่ ๆ ฌอนก็อึ้งไม่รู้จะพูดอะไร เขาอยากจะหยิบโทรศัพท์ออกมาส่องดูหน้าของเขาเหลือเกิน แต่เกียรติยศและความภาคภูมิใจของเขามันค้ำคอไม่ยอมให้ทําเช่นนั้น เขาก็เลยได้แค่ทําหน้าเศร้า

รถขับเข้าไปในลานจอดของยูลคอร์ปอเรชั่น เมื่อแคทเธอรีนจอดและกําลังจะลงจากรถ ฌอนก็คว้าเธอไว้และพูดด้วยเสียงทุ้ว่า “แคธี่ คุณช่วยเพิ่มผมในรายชื่อวอทส์แอปของคุณได้ไหม นำผมออกจากผู้ติดต่อที่ถูกบล็อกของคุณด้วย ถ้าคุณไม่ทําผมจะติดตามคุณไปทุกหนทุกแห่งที่คุณไป”

เลขานุการโคลแมน มือขวาของโจเอลรออยู่ที่นั่นมาสักพักแล้ว เมื่อแคทเธอรีนปรากฏตัวขึ้น เขานําบรรดาพนักงานของแผนกเลขานุการเข้ามาทันทีและกล่าวว่า “คุณหญิงใหญ่ครับ วันนี้นายท่านยูลได้พาเมลานีมาที่บริษัทและตอนนี้พวกเขากำลังประชุมกันอยู่”

“ทําไมพ่อของฉันถึงไม่รู้เรื่องนี้?” แคทเธอรีนเลิกคิ้วอย่างสงสัย

“เนื่องจากเป็นการตัดสินใจกระทันหันจากนายท่านยูล ผู้บริหารระดับสูงของทุกแผนกและผู้ถือหุ้นรายใหญ่สองสามรายอยู่ในที่ประชุม แล้วคนของแคมโปส คอร์ปอเรชั่นก็อยู่ที่นี่เช่นกัน”

“นําไปซิ ฉันจะเข้านั่งประชุมด้วย”

แคทเธอรีนรู้สึกใจคอไม่ดี เธอหันกลับและไปเข้าลิฟต์อีกครั้งทันที

ณ ห้องประชุมชั้น 23

ชาลี แคมโปส กล่าวจบสุนทรพจน์อันยาวนานของเขาว่า “ทุกท่านครับเราต้องการหารายได้ ถ้าเราต้องการเพิ่มรายรับให้มากขึ้นเราต้องเข้าสู่ภาคการเงิน ตอนนี้เป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่จะลงมือ ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมายูล คอร์ปอเรชั่นเติบโตขึ้นมามากมาย แต่ก็ยังไล่หลังเมื่อเทียบกับตระกูลฮิลล์และตระกูลสโนว์ คุณปู่ครับ ท่านคิดว่าอย่างไร?”