คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 826

“ที่รัก ทําไมคุณทำอาหารอร่อยจัง” ฌอนคร่ำครวญอีกครั้ง "ผมอยากกินยังงี้ไปตลอดชีวิตผมเลยนะ"

"ค่ะ ครั้งหนึ่งคุณเคยมีโอกาสได้กินตลอดชีวิต แต่คุณขับไล่ไสส่งฉันไปไงล่ะ” แคทเธอรีนลุกขึ้นและเก็บจาน “กลับได้แล้วนะคะ ดึกแล้ว"

เมื่อเธอหันไป ฌอนก็ตรงมาจากด้านหลังและโอบกระชับแขนของเขารอบเอวเธอ

“ผมไม่อยากกลับเลย อยากอยู่ต่อ ผมนอนบนโซฟาได้นะ”

“ฌอน ฉันไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นนะคะ” แคทเธอรีนกล่าวจริงจัง “ก่อนนี้ฉันเคยนอนกับคุณ แต่สิ่งที่ฉันได้รับตอบแทนมาคือคำดูหมิ่นและยาคุมกําเนิดจากคุณ ครั้งนี้ฉันอยากรักตัวเองให้มากขึ้นค่ะ ฉันไม่อยากปล่อยตัวปล่อยใจง่ายเกินไป”

ฌอนพูดไม่ออก มันเป็นความผิดของเขาที่ทําเรื่องแย่ ๆ ไว้มากมาย

ถ้าเขารู้ว่าจะมีวันนี้ เขาคงย้อนเวลากลับไปต่อยตัวเองสักสองสามหมัด

ในอดีตเขาไม่เคยทนุถนอมยามหลับนอนกับเธอ แต่ตอนนี้แม้เขาอยากนอนกับเธอก็ไม่อาจทำได้

“ตกลงผมจะไป แต่ผมขอจูบนะ” ฌอนให้เธอหันหลังกลับมาอย่างไม่ขัดเขินและจูบริมฝีปากสีชมพูระเรื่อของเธอ

ตอนแรกแคทเธอรีนขัดขืนเล็กน้อย แต่แล้วเธอก็ค่อย ๆ โอบเอวเขา

จูบของฌอนนั้นช่างยาวนานและร้อนแรง

เมื่อการจูบสิ้นสุดลง เขาก็ถูกผลักออกนอกประตู ดวงตาของเขายังคงเต็มไปด้วยความเร่าร้อนปรารถนา “ที่รัก พรุ่งนี้ผมจะนำอาหารเช้ามาให้คุณ ตกลงไหม?”.

"ได้เลยค่ะ" จากนั้นแคทเธอรีนก็ปิดประตู รีบเข้าห้องน้ำแปรงฟัน ทําความสะอาดให้ทั่วปาก

แค่คิดว่าปากของเขาเคยจูบซาร่ามาก่อนก็ทำให้เธอขยะแขยง

…

ถึงฌอนตระหนักเช่นนั้นทว่าเขาก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี เขาคิดเสมอว่าเขารักซาร่าแต่ว่าพออยู่กับเธอทีไรเขากลับไม่ค่อยมีความสุข

ริมฝีปากเฮดลีย์ขยับ เดิมทีเขาต้องการบอกว่าฌอนถูกสะกดจิต แต่ลองคิดดูอีกทีหมอบอกว่าถ้าพยายามฟื้นความทรงจำกลับมาอาจทำให้สมองของเขาเสียหายจนถึงกับผลสุดท้ายเขากลายเป็นเสียสติเพี้ยนไป

ช่างมันแล้วกัน เขาควรจะปล่อยมันไป อย่างน้อยทุกอย่างก็กำลังไปด้วยดี

และแล้วเชสเตอร์ก็โทรหาฌอน

“เดทเสร็จแล้วเหรอ? มาคุยกันหน่อยสิ”

ฌอนมองดูเวลาและตกลง ก่อนจะให้เฮดลีย์ไปส่งเขายังบาร์ที่เชสเตอร์อยู่

เมื่อเขามาถึง มีเพียงเชสเตอร์คนเดียวที่อยู่ตรงนั้น