คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 836

“ก็จริง ยาเอลก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง”

“...”

ในห้อง

ท่านซิกเลอร์ เพิ่งเดินเข้ามา

ยาเอลปิดประตูข้างหลังพวกเขาและถอดเสื้อแจ็คเก็ตของเขาออกก่อนที่เธอจะตรงเข้าสวมกอดรอบเอวเขาที่ด้านหลัง “แชนซ์ ฉันอยากตาย! ชาตินี้ฉันไม่อาจมีชีวิตต่อไปได้อีกแล้ว”

ท่านซิกเลอร์หันกลับมา พอเห็นเรือนร่างเปลือยเปล่าไร้เสื้อผ้าของยาเอล ดวงตาสีเข้มของเขาก็ฉายแววดุดันขึ้นมาทันที

"อย่าเหลวไหล" แชนซ์ ซิกเลอร์พูดอย่างเย็นชาว่า “ผมเตือนคุณเมื่อนานมาแล้วว่าซาร่า นีสันเป็นเพียงคนที่คุณปกป้อง ทําไมคุณต้องเข้าไปยุ่งเกี่ยวพัวพ้นกับความแค้นส่วนตัวระหว่างเธอกับแคทเธอรีน โจนส์ด้วย? สิ่งที่คุณต้องทําคือปฏิบัติหน้าที่ตามที่คุณชายใหญ่มอบหมายให้”

“แต่ฉันถูกกล่าวหาอย่างผิด ๆ” ยาเอลสะอื้นไห้ “ฉันแค่ทําตามคําสั่งของคุณชายใหญ่ให้ค้นตัวเธอ

แต่แคทเธอรีนก็มาลงความแค้นกับฉัน ทําไมเธอต้องมาลงที่ฉันน่ะเหรอก็เพราะเธอมีไม่พอใจคุณนีสันไง? คุณชายใหญ่ก็ด้วย ตอนเขายังดีกับคุณนีสันจะเอาดาวเดือนบนฟ้าก็คว้าให้ได้ แต่พอเขาอยู่กับแคทเธอรีน

คําสั่งทั้งหมดของเขากลายเป็นความผิดของเรา การเป็นลูกน้องของคนอื่นมันช่างลำบากเหลือเกิน”

"ยาเอลหุบปากซะ" แชนซ์เตือนด้วยเสียงต่ำ

“ฉันแค่เสียใจจนกลั้นไว้ไม่อยู่ แชนซ์คุณไม่เข้าใจความรู้สึกของการถูกเปลื้องผ้าต่อหน้าผู้ชายมากมาย”

ยาเอลร้องไห้โฮทันที “ฉันไม่สามารถลืมสายตาที่พวกเขามองมา... พวกเขาเอาแต่จ้องมาที่ฉันอย่างน่าขยะแขยง ฉันรู้สึกสกปรกมาก ฉันอยากตาย"

หลังจากนั้นเธอก็หันกลับไปกระแทกตัวเองกับประตู

“ยาเอลอย่าไร้สาระเลย คุณไม่ได้สกปรก”

แชนซ์คว้าตัวเธอแล้วดึงเธอเข้าสู่อ้อมแขนของเขาอย่างแนบแน่น

“แชนซ์ อย่าห้ามฉันเลย ฉันจะทำอะไรได้ล่ะ? ฉันไม่คู่ควรกับคุณ” ยาเอลร้องไห้ออกมาขณะที่เธอล้มลงในอ้อมอกของเขา

ความหนาวเยือกมาเยือนยาเอล ถ้าเธอออกจากไลโอน่า กล้ามเนื้อและเส้นเอ็นของเธอจะต้องถูกตัด เธอจะสูญเสียศิลปะการต่อสู้และเงินเธอก็ถูกยึดด้วย

สําหรับคนอย่างพวกเขาที่ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มาทั้งชีวิต การสูญเสียศิลปะการต่อสู้ก็เท่ากับพิการ

เธอแอบกัดฟัน ความเกลียดชังล้นทะลักออกจากดวงตาเธอ

เธอจะต้องเอาคืนเรื่องนี้ให้สาสม

…

ในตอนเย็น หลังจากที่ยาเอลจากไปสักพัก แชนซ์ได้รับโทรศัพท์จากฌอนอีกครั้ง

ฌอนพูดทันทีว่า “ผมให้คุณเลือกสองทาง หนึ่งโอนย้ายยาเอลออกนอกประเทศ สองขับไล่ยาเอลออกจากการเป็นสมาชิกไลโอน่า”

ใบหน้าของแชนซ์แปรเปลี่ยนไปอย่างน่ากลัว “คุณชายใหญ่ ยาเอลทําผิดพลาดเพียงเล็กน้อย ผมได้ตำหนิเธอไปแล้ว ท่านทำเช่นนั้นมันไม่รุนแรงเกินไปหรอกหรือครับ?”