คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 839

เลือดซาร่าห์เดือดพล่านเมื่อได้ยินเขากล่าวดังนั้น

หัวใจของฌอนติดบ่วงเสน่ห์แคทเธอรีน ตอนนี้แม้แต่ร็อดนีย์ตัวสํารองของเธอวัน ๆ ก็เอาแต่เฝ้าเฟรยา

เธอช่างทำตัวสมเป็นเพื่อนสนิทของแคทเธอรีนซะจริง ทั้งที่หล่อนก็แค่น่ารำคาญและไม่มีสกุลรุนชาติ

“รอดนีย์ ฉันเบื่อจังเลยค่ะ” ซาร่าเสียงเศร้า ๆ “ฉันเคยมียาเอลอยู่กับฉัน แต่ตอนนี้เธอถูกย้ายไปแล้ว”

“อ้าวเธอไม่ได้อยู่ดูแลคุณตั้งแต่เมื่อไรกันนี่? เสียงร็อดนีย์ดังขึ้นมาทันที

“เธอแค่ทําตามคําสั่งของไลโอน่า” ซาร่าถอนหายใจอย่างขมขื่น “ผู้ดูแลก็ไปแล้วด้วย บอกว่าฉันเจ้าอารมณ์ ฉันไม่คิดเลยจริง ๆ ว่าฉันจะลงเอยในสภาพนี้” ”

“ฌอนแม่งไร้สาระ” ร็อดนีย์ไม่คิดเลยว่าฌอนจะใจร้ายขนาดนี้ ถึงแม้เขาอยากจะเลิกกับซาร่าแต่ทำไมต้องใจร้อนและสั่งย้ายคนของเธอออกไปด้วย? “อย่าคิดมากครับ เดี๋ยวผมจะไปหาทันทีตอนนี้เลย”

แต่เมื่อเขาวางสายและหันเตรียมจะออกไป ก็เจอเฟรยายืนอยู่ข้างหลัง เขาไม่รู้ว่าเธออยู่ตรงนั้นมานานแค่ไหนแล้ว

เธอใส่ชุดผ้าถักสีขาว บนหัวสวมหมวกเบสบอลสีขาว ด้วยรอยยิ้มจาง ๆ ที่มุมปากของเธอ เธอดูสวยงามและลึกลับในแวบแรกที่เห็นราวกับเซเลปคนดังที่ชอบเก็บตัว

“สวัสดีค่ะประธานสโนว์ คุณรู้ได้อย่างไรว่าฉันย้ายมาไบรตันการ์เดนส์” เฟรยายิ้มร่า “คุณชายใหญ่ฮิลล์บอกคุณหรือคะ?”

ร็อดนีย์โกรธมากเมื่อพูดถึงเรื่องนั้น

เชสเตอร์เป็นคนบอกเขาเอง เขาจําได้ว่านี่คือบ้านของฌอนแต่เขาโอนมันให้เฟรยา

เฟรยาถอนหายใจแผ่วเบา “คุณชายใหญ่ใจกว้างเกินไป ฉันอยากอยู่กับแคธี่แต่เขารู้สึกว่าฉันเป็นก้างขวางคอของพวกเขา ดังนั้นเขาจึงให้ห้องชุดนี้กับฉัน การอยู่ที่นี่คนเดียวแบบ...โคตรดีเลย”

"คุณพูดจบหรือยัง?"

ระหว่างที่มานี่ร็อดนีย์เตือนตัวเองให้ควบคุมอารมณ์ไว้ แต่เขาพบว่าเมื่อไรก็ตามที่เขาข้องแวะติดต่อกับยัยคนนี้ ความดันโลหิตของเขาเป็นต้องพุ่งปรี๊ด เขาไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าได้ฉีกเธอเป็นชิ้น ๆ

ใบหน้าที่หล่อเหลางดงามของร็อดนีย์บิดเบี้ยวด้วยความโกรธเหมือนคนปวดท้อง

แม่งเอ๊ย เธอทําราวกับว่ามันเป็นความผิดของเขาทั้งหมด เธอต่างหากที่เป็นคนยั่วโมโหเขา ปกติแล้วเขาทำตัวเป็นสุภาพบุรุษกับผู้หญิงคนอื่นจะตาย

“เฟรยา ผมรู้ว่าเมื่อก่อนเคยทำเกินเลยไป แต่คุณก็รู้อยู่แล้วนี่ว่า...ครั้งก่อนผู้หญิงขี้เหร่พวกนั้นทำผมแย่ไปเลย คุณทําชื่อเสียงของผมป่นปี้...”

“คุณพูดอะไรน่ะ? คุณควรจะขอบคุณฉันนะ ถ้าไม่ใช่เพราะฉันพ่อแม่คุณก็จะบังคับให้คุณไปนัดบอดอีก แต่ตอนนี้เพราะสิ่งที่ฉันทำไป ก็เลยไม่มีใครเต็มใจไปนัดบอดกับคุณ ดังนั้นคุณก็สามารถรอซาร่า นีสันของคุณต่อไปได้ไม่ดีหรือคะ?”

เฟรย่าแย้งขึ้นมาทันที “ฉันทําสิ่งนี้เพื่อประโยชน์ของคุณเอง” ประทับตราอยู่บนสีหน้าภาคภูมิใจของเธอ

“...”

ร็อดนีย์หายใจเข้าลึก ๆ อีกครั้งและผ่อนลมออกมา “โอเคได้เลยขอบคุณ คุณคือผู้มีพระคุณของผม ให้ผมเลี้ยงอาหารเย็นคุณได้ไหมครับ ท่านผู้มีพระคุณ?”