คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 840

เฟรยาส่ายหัว “ฉันไม่อยากออกไปข้างนอก ช่วงนี้ฉันกินข้าวนอกบ้านทุกวันท้องไส้ยังปั่นป่วนอยู่เลย ฉัน อยากกินที่บ้าน ซึ่งคุณก็ทําอาหารให้ฉันได้นะคะ”

"อะไรนะ?" ร็อดนีย์คิดว่าเขาหูเฝื่อนไป

“คุณไม่อยากทำหรือ? ถ้าคุณไม่อยากก็ลืมมันไปซะ ฉันคิดว่าเราสามารถทานมื้อนี้พร้อมพูดคุยถึงเรื่องนี้ได้...”

“ครับ... ผมจะทําเอง ผมจะทํา”

ร็อดนีย์จำใจรับปากยอมทำตามเธอ

เขาไม่เคยคิดเลยว่าวันที่เขาต้องฟังตามความเห็นแปลก ๆ ของเฟรยาจะมาถึงเข้าสักวัน

หลังจากขึ้นไปชั้นบน เฟรย่าก็ทิ้งตัวลงบนโซฟา จากนั้นเธอก็ฉีกขนมกุบกับวางบนโต๊ะและเริ่มกิน “รีบทําอาหารเถอะค่ะ ถ้าออกมาแย่ก็แค่ไม่มีโอกาสได้คุยกันอีกเลย แล้วอย่าแม้แต่จะคิดขอความช่วยเหลือจากใคร ฉันเป็นคนประเภทที่ชอบความจริงใจ”

ร็อดนีย์เปิดตู้เย็นด้วยใบหน้าเคร่งขรึม มีหลายสิ่งหลายอย่างในนั้นก็จริงแต่ก็เป็นพวกโยเกิร์ต นม ผลไม้ และชีสเท่านั้น ไม่มีส่วนผสมในการปรุงอาหาร หลังจากค้นหาอยู่นานเขาพบสเต็กสามชิ้น ซาซิมิ และกุ้งแช่แข็งในช่องแช่แข็ง

เขาดูวันที่ มันจะหมดอายุในอีกสองวัน

เขามองผู้หญิงข้างนอกอย่างเงียบ ๆ และบอกได้เลยว่าเธอเป็นผู้หญิงแบบไหน เธอไม่ใช่กุลสตรีอย่างแน่นอนและไม่มีใครต้องการผู้หญิงแบบนั้น

เฟรยาเข้ามาหลังจากกินมันฝรั่งทอดไปหนึ่งห่อ เห็นเขาละลายน้ำแข็งสเต็ก

เธอเคยปรุงมันมาก่อนตอนเธอเพิ่งซื้อมา แต่เนื่องจากไม่ได้หมักสเต๊ก รสชาติจึงแย่เป็นพิเศษแถมข้างในก็ดิบด้วย

“คุณกําลังทําสเต็กเหรอคะ? มันยากนะทำอาหารเนี่ย” ด้วยความดีจากใจไม่หวังสิ่งใดตอบแทน เฟรยาเตือนเขาว่า “ทําไมคุณไม่ลงไปชั้นล่างและซื้อผักมาทําอาหารที่บ้านสักสองสามอย่างล่ะ?”

"ไม่จําเป็น" ร็อดนีย์ทำหน้าตายมองเธอ

สีหน้าของเขาทําให้เฟรย่านึกถึงสุนัขของเธอในเมลเบิร์น

ร็อดนีย์มั่นใจ 100% ว่าเฟรยากําลังพูดถึงเขา

นี่ดูถูกเขาชัด ๆ

มือเขากํามีดทําครัวแน่นและหายใจเข้าลึก ๆ เขาต้องอดกลั้นเข้าไว้

หลังจากคุยกับแม่นานกว่า 40 นาที ก็มีกลิ่นหอมฟุ้งออกมาจากครัว เธอจึงวางสายวิดีโอคอล

สักพักร็อดนีย์ก็ออกมาพร้อมกับจานสเต็ก ซาซิมิ และเทมปุระทอด... เธอตกตะลึงพรึงเพริด

“แม่เจ้าโว้ย คุณทําอาหารได้จริง ๆ ด้วย?”

ดวงตาของเธอเบิกกว้างราวกับเห็นผี