คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 850

ฌอนร้องซี๊ดอย่างเจ็บปวด แต่ดวงตาและน้ำเสียงขมขื่น "คุณยกย่องผู้ชายอื่น"

แคทเธอรีนพูดไม่ออก “ฉันพูดอะไรผิดเหรอ? ฉันเคยคิดว่าร็อดนีย์ไม่มีอะไรดียกเว้นรูปลักษณ์ของเขา แต่กลับเป็นว่าเขาก็มีข้อดีอยู่เหมือนกัน”

“เขาเคยตะคอกคุณมาก่อนนะ...” ฌอนกัดฟันและเตือนเธอ อะไรจะน่าหดหู่ไปกว่าการตื่นมาได้ยินผู้หญิงที่เขาชอบยกย่องผู้ชายอื่น?

“แล้วคุณตะคอกฉันน้อยกว่าเขาเหรอ?” แคทเธอรีนเตือนเขา “คุณไม่ควรบอกว่าคนอื่นไม่ดี ไม่งั้นฉันจะหยิบยกเรื่องเก่า ๆ ขึ้นมาอีกครั้ง”

“...”

ฌอนซุกใบหน้าหล่อเหลาที่คอเธอเงียบ ๆ "ที่รัก ผมหิวแล้วล่ะ"

แคทเธอรีนหัวเราะคิกคัก “บังเอิญอะไรยังงี้ ฉันก็หิวเหมือนกัน ฉันยังไม่ได้กินอาหารเช้าเลยและตอนนี้ร่างกายของฉันอ่อนล้าไปหมด”

“... ผมจะทําอาหารให้คุณ”

ฌอนยอมและลูบหน้าเล็ก ๆ ของเธอ “แต่มันคงไม่อร่อยเท่าของคุณนะ อย่าเทซะล่ะ”

“ถ้าคุณทําไม่ได้จริง ๆ ก็ลองเมนูไข่ต่าง ๆ ฉันจะสอนคุณค่ะ” แคทเธอรีนถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้

ภายใต้การกำกับของแคทเธอรีน พวกเขาทานมื้อเช้าง่าย ๆ เนื่องจากเธอหิวจัดจึงรู้สึกว่าการทําอาหารแบบขยะของฌอนแทบไม่อยู่ท้อง

เมื่อพวกเขากินเสร็จแล้ว เฮดลีย์โทรมาถามเกี่ยวกับบริษัทซึ่งฌอนบอก “นําเสื้อผ้าของฉันมาไว้ที่สถาบัน

เฮกเกตต์ด้วย ต่อไปฉันจะนอนที่นี่”

เฮดลีย์ตอบว่า “อะแฮ่ม ครับผม”

แต่แคทเธอรีนฉกโทรศัพท์ไป "ไม่จําเป็น"

จากนั้นเธอก็วางสายโทร

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน