คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 864

“ซาร่าหายตัวไปเมื่อช่วงบ่ายนี้ขณะเธอออกไปซื้อของ ฉันติดต่อเธอไม่ได้ ถามแม่บ้านถึงรู้ว่าเธอยังไม่กลับมาที่วิลล่าริมทะเล ฉันตรวจสอบกล้องวงจรปิดเห็นมีคนปิดปากเธอนำตัวขึ้นรถไป ขณะเธออยู่ที่ลานจอดรถห้างสรรพสินค้า”

ร็อดนีย์พูดอย่างโกรธเกรี้ยว “กลับมาเดี๋ยวนี้! ตอนนี้นายทิ้งเธอแล้วนี่ เธอคงไม่รอดถ้าแก๊งค์ลักพาตัวเธอไปเป็นพวกนักเลง”

"ฉันกำลังจะกลับ"

ฌอนลุกขึ้นยืน

แคทเธอรีนกอดเขาจากด้านหลังด้วยท่าทางยั่วยวน “ฌอน คุณจะทิ้งฉันไว้ข้างหลังใช่ไหม?”

“คุณมากับผมก็ได้” ฌอนกระซิบ

“แต่ฉันไม่อยากยุ่งเกี่ยวธุระส่วนตัวของซาร่า ก็ให้ร็อดนีย์และเชสเตอร์ช่วยเธอไปสิ” แคทเธอรีนตอบเสียงเข้ม

คําพูดเหล่านั้นทําให้แววตาของฌอนดุร้าย

ตามด้วยร็อดนีย์แผดเสียงดังลั่นจากโทรศัพท์ที่ยังไม่จบการสนทนา

“แคทเธอรีน โจนส์ คุณช่างเป็นผู้หญิงที่โหดร้ายมาก! ซาร่าถูกลักพาตัวไปเธออาจจะถูกฆ่าโดยผู้ลักพาตัวก็ได้ ในช่วงเวลาแบบนี้เธอยังมัวอิจฉาอยู่อีก! เธอไม่มีความเห็นอกเห็นใจกันสักนิดเชียวเหรอ? ทําไมฌอนถึงได้ตกหลุมรักผู้หญิงอย่างเธอ?”

"ร็อดนีย์!" ฌอนวางสายโดยไม่ปล่อยให้ร็อดนีย์พูดต่อ

เขาหันกลับมาพูดกับแคทเธอรีนด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า “ถ้าคุณไม่อยากมากับผม คุณอยู่ที่นี่ก็ได้ ผมจะขอให้แอลมารับคุณพรุ่งนี้หรือให้อยู่เป็นเพื่อนคุณสองสามวันก็ยังได้”

“คุณมอบหมายแอลไปส่วนอื่นในประเทศอยู่ไม่ใช่เหรอคะ?”

"ผมจะขอให้เธอกลับมาเดี๋ยวนี้" จากนั้น ฌอนสวมเสื้อผ้าอย่างรวดเร็วและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

เมื่อเขาเปิดประตูสายลมแห่งภูเขาก็ปะทะเข้ามาในคืนอันเหน็บหนาวเช่นนี้ เธอโอบกอดตัวเองไว้ก่อนที่เธอจะทันรู้ตัว เขาก็จากไปแล้ว

แคทเธอรีนยิ้มเนือย ๆ นั่งกอดเข่าด้วยอ้อมแขนตัวเองตามลำพัง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน