คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 876

แคทเธอรีนพยักหน้า เธอแอบดีใจที่เธอได้มาหาครอบครัวสโนว์ในวันนี้

อย่างน้อยเธอก็ทําลายความเป็นไปได้ที่ซาร่าจะได้แต่งงานกับร็อดนีย์โดยสิ้นเชิง

ขณะที่เธอดำดิ่งอยู่กับความคิด โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เป็นเวสลีย์ซึ่งเธอไม่ได้ติดต่อมานานแล้ว “แคธี่ ผมได้ยินเรื่องที่เกิดกับโลแกนจากเฟรยาแล้วนะ”

แคทเธอรีนพูดไม่ออก “เฟรยา ปากโป้งนั่นกวน...”

“เธอแค่ต้องการช่วยคุณแหละ มาเจอกันหน่อยไหม” เวสลีย์กล่าว “มาคุยกันว่าเราทําอะไรได้บ้าง”

แคทเธอรีนไม่คิดว่าเวสลีย์จะต่อกรกับไลโอน่าได้ แต่เธอก็ไม่อาจปฏิเสธความช่วยเหลือของเขาได้ ในที่สุดเธอก็พยักหน้า

...

ในห้องใต้ดินของไลโอน่า

เสียงร็อดนีย์พูดกับเสียงโบยแส้ทับซ้อนกัน “พูดสิ! แคทเธอรีนเป็นคนสั่งแกใช่ไหม?”

“ไม่ ฉันไม่ได้... ทําอะไรเลย” โลแกนขบกรามแน่น จนเขาทนไม่ไหวอีกแล้ว เขาก็เป็นลมไป

“แม่งเอ๊ย ไอ้บ้านี่เป็นลาโง่หรือไงวะ? เขาดื้อด้านเหลือเกิน”

ร็อดนีย์หันหลังออกจากห้องใต้ดินไปอย่างโกรธเกรี้ยว เมื่อเขาขึ้นไปฌอนกำลังนั่งดื่มไวน์อยู่ที่บาร์ ใบหน้าที่หล่อเหลาสำอางของเขาเย็นยะเยือก

“ฌอน เจ้านั่นเป็นลม” ร็อดนีย์พูดด้วยความโกรธ

"เขายังไม่พูดอะไรเลยเหรอ" ฌอนหรี่ตาลง เขาคิดว่าโลแกนเป็นเพียงบอดี้การ์ดทั่วไป คิดไม่ถึงว่าเขาจะภักดีต่อแคทเธอรีนอย่างมาก ไม่แปลกใจเลยที่เธอร้อนรนบอกให้เขาปล่อยตัวโลแกนไปซะ

ร็อดนีย์ส่ายหัว “ใช่ไม่พูดเลย ช่างมันฉันจะไปโรงพยาบาลเยี่ยมซาร่า นายอยากไปกับฉันไหม?”

“ฉันจะตามไปหลังจากอาบน้ำ” ฌอนพูดสีหน้าเรียบเฉยขณะเขารินไวน์ให้ตัวเองอีกแก้ว

ร็อดนีย์มองดูเขา ริมฝีปากเขาขยับจะพูด แต่แล้วก็เปลี่ยนใจเดินไปเลย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน