คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 882

ถึงแม้พวกเขาอยู่ไกลกัน แต่แคทเธอรีนก็สัมผัสได้ว่าฌอนอารมณ์ไม่ดีเอาเลย แม้แต่ดวงตาของเขาก็ยังเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

พอเธอนึกขึ้นได้ว่าเขามาจากโรงพยาบาล เธอรู้เลยว่านังเลวซาร่าได้พูดอะไรบางอย่างเพื่อสร้างความบาดหมางระหว่างพวกเขาอีกครั้ง

“คุณชายใหญ่ฮิลล์ครับ คุณโจนส์บอกว่าเธอต้องการพบโลแกน” แชนซ์ก้าวไปหาเขาและเอ่ย

ริมฝีปากบางของฌอนยกขึ้นอย่างเยาะเย้ย “คุณไปพบเขาได้ แต่หลังจากเข้าไปแล้วคุณจะไม่ได้ออกมาอีก คุณคิดว่ายังไง?"

คิ้วของแคทเธอรีนขมวดชนกัน “ฌอนคะ ฉันมาที่นี่เพราะว่าฉันจริงใจในการพูดคุยกับคุณอย่างสันติ เราจำเป็นต้องทํากันถึงขนาดนี้ระหว่างเราด้วยหรือคะ?”

“คุณคิดว่าผมเต็มใจด้วยงั้นหรือ? คุณเป็นคนบังคับให้ผมต้องทำ” ความเกลียดชังยังอยู่เต็มอกของฌอนจึงทำให้น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความรําคาญไปด้วย

“แคทเธอรีนคุณคิดถึงความรู้สึกของผมไหมตอนที่คุณจ่อปืนเข้าที่หน้าผม? คุณยังทําสิ่งที่แย่มากกับซาร่าด้วย คุณต้องการทําลายเธอและกดดันเธอให้อยากตาย คำอธิบายที่เหมาะกับที่คุณเป็นก็คือคนเลวทรามที่สุด”

แคทเธอรีนหายใจเข้าลึก ๆ

หัวใจของเธอที่สงบอยู่ในตอนแรกเจอคำพูดของเขาแบบนี้ก็เดือดดาลขึ้นมาทันที

แคทเธอรีนยิ้มอย่างน่าเห็นใจ “เหตุผลที่ฉันต้องการพบโลแกนคือทำความเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้น ฌอนคะ แม้แต่นักโทษประหารยังต้องส่งตัวไปขึ้นศาล ถูกตำรวจสอบปากคําและสอบสวนหลายต่อหลายครั้ง คุณมีสิทธิ์อะไรมาด่วนตัดสินทันทีว่าฉันเป็นคนสั่งโลแกน? คุณเคยให้โอกาสฉันพิสูจน์ตัวเองบ้างไหมคะ? ถึงคุณไม่เชื่อฉัน คุณก็ยังทำเรื่องถูกต้องได้”

ฌอนหัวเราะเยาะ “โอเค ผมจะให้คุณพบเขา แต่อย่าคิดว่าจะได้ออกมาสำหรับตอนนี้”

พูดจบเขาก็หันไปอย่างไร้หัวใจและเอ่ยกับแชนซ์ว่า “พาเธอไปที่ห้องใต้ดิน”

"คุณชายใหญ่ฮิลล์" แอลเป็นห่วง

“หุบปากซะ! ดีแค่ไหนแล้วที่ฉันไม่ส่งหล่อนไปที่สถานีตํารวจ นี่เป็นบทเรียนสําหรับหล่อน” ฌอนจ้องไปที่

แคทเธอรีนอย่างเย็นชา “อยู่ในนั้นและพิจารณาตัวเองซะ คิดถึงสิ่งที่คุณทําว่ามันผิดยังไง เอาความคิดชั่วร้ายของคุณออกไปและอย่าได้พุ่งเป้าไปที่ซาร่าหรือเกลียดชังเธออีก ถึงตอนนั้นผมอาจจะพิจารณาปล่อยคุณออกไป”

พูดจบเขาหันเดินไปที่หน้าต่าง

“เธอคิดว่าฉันอยากทําแบบนี้หรือไง? เธอคนนั้นเคยคิดถึงความรู้สึกของฉันเมื่อเธอทําสิ่งเหล่านั้นหรือเปล่า? เธอรู้อย่างชัดเจนว่าซาร่าเป็นผู้มีบุญคุณกับฉัน ฉันเป็นหนี้ซาร่ามากมาย แต่เธอก็ยังขัดใจฉันอยู่เรื่อยไป บางที... เธอคงไม่เคยรักฉันเลย” ฌอนหัวเราะอย่างน่าสังเวช

ตอนนั้นบางทีเขาอาจดูเหมือนคนโง่สําหรับเธอด้วยซ้ำ

“ยังไงก็ตามส่งสิ่งนี้ไปที่โรงพยาบาลด้วย” ฌอนยกมือขึ้นและโยนกระเป๋าใบนึงในมือให้แอล

แอลมองดูชัด ๆ สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันที "นี่คือ..."

“นิ้วของโลแกน คือคำตอบที่เหมาะสมของฉันสำหรับซาร่าที่ถูกกระทำ” ฌอนกล่าว ก่อนที่เขาจะเข้ามาที่นี่ เขาได้ไปที่ห้องใต้ดินมาแล้ว

แอลอ้าปากก่อนเอ่ยด้วยอาการลังเลว่า “ตอนที่ฉันพบคุณโจนส์ที่ประตู เธอบอกว่าถึงแม้โลแกนเป็น

บอดี้การ์ดของเธอ แต่เธอก็ถือเสมือนว่าเขาเป็นคนในครอบครัวเธอ”