คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 885

สีหน้าของฌอนเปลี่ยนไป เขาจ้องแคทเธอรีนนิ่งไม่ไปไหน

ดวงตาของแคทเธอรีนเหมือนน้ำในทะเลสาบที่หยุดนิ่ง… สงบปราศจากระลอกคลื่นใด ๆ

“ที่เขาพูดมานั้นถูกต้อง ถ้าเราเคยคบกันอย่างเป็นทางการมาก่อน ฉันก็จะพูดเรื่องนี้อย่างเป็นทางการ ฌอนคะเราเลิกกันเถอะ มันเป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะอยู่กับคุณอีกต่อไป มันไม่มีทางเป็นไปได้อีกแล้วดังนั้นจึงไม่สําคัญเลยสักนิดว่าคุณจะยกโทษให้ฉันหรือไม่”

ฌอนมองผู้หญิงตรงหน้าเขาผู้ซึ่งมีสีหน้าสงบและมุ่งมั่น หัวใจที่แข็งแกร่งของเขาสั่นคลอนอย่างหนัก

ความรู้สึกหมดสิ้นเรี่ยวแรงไร้กำลังเกินบรรยายแผ่ปกคลุมเขาเอาไว้

แม้ขณะนั้นแคทเธอรีนอยู่ใกล้เขามาก แต่ยังดูราวกับมีภูเขาและแม่น้ำอยู่คั่นกลางระหว่างพวกเขา

ไม่มีใครรู้ว่าเขาไม่เคยคิดที่จะเลิกรา ต่อให้ร็อดนีย์คุกเข่าลงต่อหน้าเขา... และแม้แต่เขารู้ว่าเธอเป็นคนสั่ง

โลแกน เขาก็อยากใช้โลแกนเป็นแพะรับบาป ตราบใดที่เธอกลับตัวกลับใจเปลี่ยนพฤติกรรมซะใหม่ เขาจะยกโทษให้เธอ

"คุณไม่กล้าหรอก"

ผ่านไปพักใหญ่ เขาถึงพูดขึ้นมาด้วยเสียงแหบแห้ง

“ฌอน คุณไม่ควรตัดนิ้วของเขาออก”

ดวงตาของแคทเธอรีนเต็มไปด้วยการดูถูก “เขาเป็นครอบครัวของฉัน ฉันปฏิบัติต่อเขาเหมือนน้องชายของฉัน คุณเคยคิดบ้างไหมว่ามันรู้สึกอย่างไรที่สมาชิกในครอบครัวของคุณถูกตัดนิ้ว? ถ้ากระดูกหักหรือเป็นแผลยังพอรักษาได้”

“แต่นิ้วไม่สามารถงอกกลับมาได้! คุณเป็นปีศาจที่โหดเหี้ยมและเป็นคนน่ารังเกียจ คนอย่างคุณก็ควรจะอยู่ด้วยกันกับซาร่าไปตลอดชีวิต!”

"คุณฝันไปเหอะ!" ฌอนตะโกนใส่เธอเหมือนคนบ้า “ถึงผมแต่งงานกับซาร่า คุณก็ยังต้องเป็นผู้หญิงของผมอยู่ดี ถ้าคุณอยากให้ผมปล่อยคุณไปเหรอ ไม่มีทางจนกว่าผมจะตาย”

"คุณกล้าพูดอีกครั้งไหม?" เขาเดินตรงไปหาเธอทีละก้าวทีละก้าวอย่างกับคนบ้าที่สิ้นหวัง

“ฉันพูดอะไรผิดไปหรือ? ฉันบอกว่าโลแกนถูกกล่าวหาอย่างผิด ๆ และเขาถูกคนอื่นจัดฉาก ทําไมคุณไม่ตรวจสอบให้ถูกต้อง!! ตั้งแต่ฉันคบกับคุณมา คุณจะขอให้ฉันพิจารณาตรวจสอบตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่าและขอโทษซาร่า ฉันยังไม่ได้ทําเรื่องบ้าบออะไรนั้นเลย หยุดพูดว่าคุณรักฉันซะเถอะนะฉันขอร้อง ไปอยู่ให้ห่าง ๆ จากฉันเลยในอนาคต ฉันจะได้ไม่เป็นที่ขุ่นเคืองของคุณอีก คุณชายใหญ่ฮิลล์!”

แคทเธอรีนช่วยโลแกนลุกขึ้น

"คุณกําลังพยายามทําอะไร?" ฌอนจ้องเธออย่างเย้ยหยัน “ถ้าคุณต้องการพาเขาไป ฝันไปเถอะ! แคทเธอรีนโจนส์ คุณควรจะอยู่ที่นี่ตลอดไปเท่านั้น ตราบจนคุณมาหาผมและอ้อนวอนให้ผมมีเซ็กส์กับคุณ เมื่อนั้นแหละ ผมถึงจะปล่อยให้คุณออกไปเห็นแสงตะวันข้างนอกบ้างก็ได้”

แคทเธอรีนหัวเราะ “ถ้าฉันกล้ามา ฉันก็มั่นใจอยู่แล้วว่าจะได้ออกไปอย่างแน่นอน ฌอน คุณไม่รู้เหรอว่าสมาชิกในครอบครัวคุณคนไหนหายไป?”

สีหน้าของฌอนเข้มขึ้น "คุณทําอะไรลงไป?"