ตอน บทที่ 897 จาก คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 897 คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนติก คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! ที่เขียนโดย ทะเลใต้ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
“มีครับ…”
นายโอนีลยังพูดไม่จบ
แต่ฌอนก็พูดเสียงดังขึ้นมาทันใดว่า “คุณโอนีล คุณบอกว่าพยานเห็นเรื่องนี้ตั้งแต่เช้าตรู่ แต่ผมจําได้ว่าท้องฟ้ายามเช้าตอนนี้ไม่ค่อยสว่าง ในป่าที่เกิดเหตุแสงยิ่งน้อยลงไปอีก คุณบอกว่าพยานเห็นซาร่า นีสันเดินเข้าไปในป่าตามข้างหลังชายสองคนและไม่ได้ถูกลักพาตัว ในแสงเช่นนั้นพวกเขาเห็นได้อย่างชัดเจนหรือไม่ว่าซาร่า นีสัน มือของเธอไม่ได้ถูกมัดไว้?
นายโอนีลตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง “ผมคิดว่าเราสามารถเชิญพวกเขามาขึ้นศาลก่อนก็ได้ครับ...”
ฌอนพูดกร้าวขึ้นว่า “เกษตรกรในท้องถิ่นต้องขาดแคลนเงินมาก อาจจะซื้อพวกเขาด้วยเงินได้ง่ายเพื่อให้พวกเขาเปลี่ยนคําสารภาพ”
"ผมคัดค้าน..."
ฌอนหัวเราะเยาะ “คุณโอนีล ผมไม่จําเป็นต้องเตือนคุณว่าการให้สินบนสร้างพยานเท็จนั้นผิดกฎหมาย อันที่จริงมันไร้สาระที่พวกเขาจะกล่าวถ้อยแถลงว่าซาร่า นีสัน ไม่ได้ถูกเชือกมัดอะไรทั้งนั้น”
“ท่านผู้มีเกียรติ โปรดมองดูที่มือของลูกความผม รอยฟกช้ำบนมือของเธอยังสดใหม่อยู่ รอยเหล่านี้เกิดจากมือของเธอถูกมัดในวันนั้น”
ฌอนยกมือของซาร่าขึ้นมาขณะที่เขาพูดและซาร่าก็กัดริมฝีปากของเธอทันที ดวงตาของเธอแดงก่ำทําให้คนในห้องพิจารณาคดีสงสารเธอ
ฌอนยังคงโจมตีอย่างไม่แยแส โดยกล่าวว่า “ไม่ว่าคุณจะเป็นทนายความหรือคนทั่วไป ก็ควรคำนึงถึงสิ่งที่เกิดขึ้น ลูกความของผมได้รับบาดเจ็บอย่างมากในครั้งนี้ แต่ตอนนี้คุณกําลังบอกเป็นนัยว่าเธอเจตนา
วางกับดักโลแกน ลอว์ คุณทำเกินไปแล้วครับ”
“ใช่เลย นั่นมันออกจะเกินไปหน่อย”
ผู้คนในกลุ่มผู้ร่วมการพิจารณาคดีกระซิบกัน
ซาร่ารู้สึกแย่มาก ๆ ขึ้นมาทันที
คุณโอนีลกล่าวว่า “อัยการได้ดำเนินการพิจารณาประเมินรายละเอียดข้อเท็จจริงแล้ว ที่แปลกคือมีกระเป๋าใบใหญ่ที่เบาะหลังรถของผู้ลักพาตัวซึ่งเหมือนกับกระเป๋าที่ถ่ายโดยกล้องติดรถยนต์มาก่อนทุกประการ”
คุณโอนีลให้เจ้าหน้าที่ศาลนำฟุตเทจวิดีโอแรกที่ลงทะเบียนไว้ก่อนหน้าขึ้นมาแสดงต่อศาล และหยุดชั่วคราวเฉพาะฉากที่เกี่ยวข้อง กระเป๋าใบใหญ่ที่คนส่งของกับชายอีกคนหิ้วในภาพนั้นมีลักษณะเหมือนกันทุกประการกับกระเป๋าใบใหญ่ในรูปถ่ายรถ
ใบหน้าหล่อเหลาของฌอนเปลี่ยนไปเล็กน้อย นิ้วเรียวยาวของเขาทำอะไรไม่ได้นอกจากคว้าปากกาบนโต๊ะ ขึ้นมากำไว้แน่น
นายโอนีลกล่าวว่า “นอกจากนี้ยังพบลายนิ้วมือของโลแกน ลอว์อยู่ด้านในกระเป๋า ทว่าลายนิ้วมือที่หูหิ้วของกระเป๋าไม่ได้เป็นของลูกความของผมแต่เป็นของผู้ชายที่ไม่รู้จักสองคน”
“กล่าวอีกนัยหนึ่ง คุณกล่าวหาโลแกน ลอว์ เป็นผู้ลักพาตัวคุณซาร่า นีสัน แต่ในระหว่างเธอถูกลักพาตัวนั้น คุณลอว์ก็ถูกยัดใส่ในกระเป๋า มีผู้ลักพาตัวคนไหนทำได้แบบนี้บ้างครับคุณฮิลล์? หรือว่าคุณกําลังพยายามบอกว่าเรื่องนี้ลูกความของผมก็จัดฉากเล่นละครอีก?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
ขอตอนเพิ่มอีกจ้า...
สนุกมากค่ะ...
สนุกค่ะ...
ขอบคุณที่ทำให้ได้อ่านต่อทุกวัน...
คุณชายฮิล เรื่องนี้สนุกมาก รอติดตามไม่ไหว อ่านซ้ำก่อน...
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...