คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 902

หัวใจของฌอนรู้สึกเจ็บปวดกับถ้อยคำของเฟรยา

เขามองไปที่ใบหน้าเย็นชาของแคทเธอรีนและก็นึกขึ้นมาได้ทันทีว่าเมื่อไม่นานนี้ พวกเขาทั้งสองยังว่ายน้ำกันที่ภูเขาเม้าท์เวลลิงตันอยู่เลย ดวงตาที่สดใสร่าเริงของเธอ วิธีที่เธอทําตัวอ่อนหวานออดอ้อนกับเขาเป็นครั้งคราว และเสียงหัวเราะของเธอหวานแค่ไหน...

ทุกอย่างเปลี่ยนไปได้อย่างไรกันในพริบตา?

"ผม..."

"คุณไม่จําเป็นต้องพูดว่าคุณขอโทษ” เสียงที่ชัดเจนและเย็นชาของแคทเธอรีนขัดจังหวะเขา "เพราะฉันจะไม่มีวันให้อภัยคุณ"

“คุณควรไปปกป้องซาร่าผู้เลิศเลอของคุณดีกว่า” เฟรยาพูดอย่างเย้ยหยัน “ท้ายที่สุดหากมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ คุณจะพยายามเต็มที่เพื่อร่วมมือกับเธอและปกป้องเธอเสมอโดยไม่มีเงื่อนไข ฌอน ฮิลล์ ในสายตาของคุณ จัดลำดับให้ซาร่าพิเศษซะเหลือเกิน ทําไมคุณถึงไม่ยอมรับซะทีนะ?

“ด้านหนึ่งคุณคิดว่าคุณไม่รักเธอแต่คุณต้องการปกป้องเธอ แต่คุณก็ต้องการความรักของแคทเธอรีนด้วย คุณต้องการให้เธอกลับมาหาคุณไม่ว่าคุณจะทําร้ายเธอไว้มากแค่ไหน คุณคิดว่าคุณกําลังเล่นละครอยู่หรือไง?”

ใบหน้าที่หล่อเหลาและสำอางของฌอนแปรเปลี่ยนเป็นซีดเผือด

เฟรยามีความสุขอย่างสุดจะพรรณนากับสีหน้าของเขา “อีกอย่างฉันบังเอิญได้ยินว่าคุณให้บ้าน ให้รถยนต์ และเงินหลายพันล้านดอลลาร์แก่ซาร่าตอนคุณเลิกกับเธอ? พระเจ้า นั่นต้องเป็นค่าชดเชยการเลิกราที่แพงที่สุดในโลก ฉันขอถามหน่อยได้ไหมว่าคุณให้อะไรกับแคธี่บ้างเมื่อคุณหย่ากับเธอ?”

“แคธี่ ผมจะไม่ทําอีกแล้ว ผมสาบาน!" ฌอนตื่นตระหนก

ยิ่งเฟรยาพูดมากเท่าไร เขาก็ยิ่งตระหนักอย่างรุนแรงว่าเขาไม่เคยยุติธรรมกับแคทเธอรีนเลย

“หยุดสบถสาบานได้แล้ว คำสัญญาของคุณทําให้ฉันคลื่นไส้ ฌอน ฮิลล์ ต่อไปอยู่ให้ห่างจากฉัน สิ่งที่คุณให้ฉันมาไม่ใช่ความสุข แต่มันเป็นความเจ็บปวดที่นำพาฉันไปสู่ขุมนรกไม่รู้จักจักจบจักสิ้น ฉันไม่สามารถให้อภัยคุณได้ ดังนั้นอย่ามาหาฉันอีกเลย คุณทำฉันขยะแขยง”

แคทเธอรีนเข้าไปในลิฟต์โดยไม่หันกลับมามอง

ขาของฌอนรู้สึกราวกับหลอมด้วยตะกั่วเมื่อเผชิญกับแววตาเกลียดชังของเธอ เขาพยายามจะเข้าไปหาเธอแต่ก็ก้าวขาไม่ออก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน