คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 903

“คุณชายใหญ่ฮิลล์ คุณควรลืมคุณโจนส์แล้วก็แยกย้ายไปตามทางของคุณ” เฮดลีย์แอบถอนหายใจ เขาได้เตือนคุณชายใหญ่ฮิลล์แล้วในคืนนั้น แต่น่าเสียดายที่เขาไม่ฟัง คุณชายใหญ่ฮิลล์เชื่อซาร่ามากเกินไป

ตอนนี้เขาได้แต่เศร้าเสียใจ แต่ไม่มียารักษาความเสียใจอยู่ในโลก

"ลืมเธอไปงั้นเหรอ?" ฌอนเงยหน้าขึ้นทันทีและลุกขึ้นไปคว้าคอเสื้อของเฮดลีย์ เขาดูเหมือนสิงโตที่จวนเจียนจะล้มลง “ฉันจะทำเป็นลืมเธอได้ยังไงกันล่ะ?!”

“ตอนที่คุณช่วยคุณนีสันเรื่องการฟ้องคดีความของเธอ คุณไม่ได้หยุดคิดถึงอนาคตที่มีร่วมกันกับคุณโจนส์ไปแล้วหรอกเหรอครับ? ในกรณีนี้ คุณควรได้เตรียมใจไว้ตั้งนานแล้ว” เฮดลีย์เตือนเขา

ฌอนตัวแข็ง คำพูดของเฮดลีย์เหมือนตบหน้าเขาอย่างแรง

ก็ใช่ เขาเคยตัดสินใจว่าจะไม่รักแคทเธอรีนอีกต่อไปแล้ว ทําไมเขาถึงไม่ปล่อยเธอไปตอนนี้เลยล่ะ? ทําไมเขารู้สึกเหมือนมีมดหลายพันตัวกําลังกัดกร่อนหัวใจของเขา?

เฮดลีย์กล่าวต่อไป “คุณรู้สึกเสียใจกับคุณโจนส์ไหม? แต่สําหรับเธอ คําขอโทษที่ดีที่สุดคือการหยุดรบกวนเธอ เธอพูดถูกที่ว่าถ้าเธอไม่มาอยู่ใกล้คุณ บางทีเธออาจจะไม่โดนทำร้ายให้เจ็บปวดมากนัก”

“เฮดลีย์...” ฌอนจ้องเขา เขาไม่เคยคิดว่าเฮดลีย์จะมีความกล้าหาญชาญชัยที่พูดเรื่องแบบนี้กับเขา

“คุณชายใหญ่ฮิลล์ ผมขอโทษ วันนี้ผมอาจจะใช้คำพูดของผมล้ำเส้นไป” เฮดลีย์ยิ้มอย่างขมขื่น “ในฐานะคนนอก ผมคิดว่าคุณโจนส์น่าสงสารมากเหลือเกิน ก่อนที่คุณจะหย่ากับเธอ คุณก็ปล่อยให้ยาเอลเปลื้องผ้าเธอต่อหน้าเออร์วิงและคนอื่น ๆ คุณได้จัดการกับยาเอลไปแล้วและทําให้คุณโจนส์รู้สึกประทับใจได้บ้างเล็กน้อย แต่เหตุการณ์การลักพาตัวครั้งนี้ได้ทําลายความหวังของเธอไปแล้ว คุณขอให้เธอยกโทษให้คุณ แต่เธอจะเผชิญหน้ากับโลแกนและนิ้วที่หายไปของเขาได้อย่างไรในอนาคต?”

“ใช่ เธอบอกฉันเองว่านิ้วไม่สามารถงอกกลับขึ้นมาได้”

ฌอนยิ้มอย่างเศร้าขณะที่เขาสะดุดถอยกลับไปสองก้าวแล้วก็หันหลังจากไป

“คุณชายใหญ่ฮิลล์...” เฮดลีย์ต้องไล่ตามเขาไป

ฌอนพูดอย่างเหน็ดเหนื่อย “ไปเถอะ ฉันต้องการมีเวลาอยู่เงียบ ๆ ตามลำพัง”

..

ในรถสปอร์ต เฟรยาตะโกนขึ้นอย่างตื่นเต้นว่า “แคธี่ เธอคิดว่าครั้งนี้ฌอน ฮิลล์จะสงสัยยัยซาร่าไหม?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน