คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 94

เจฟฟี่ขมวดคิ้ว ริมฝีปากของเขาเผยอออกจากกัน ทว่าสุดท้ายแล้วก็ไม่มีคำพูดใดหลุดออกจากปากของเขา

...

20 นาทีต่อมา

ในห้องน้ำ

ป้าเฮเลนเดินไปหารีเบคก้าด้วยท่าทางระแวดระวัง เธอดูกระวนกระวายใจ

“คุณหนูใหญ่ ประธานโจนส์และคุณผู้หญิงจะสงสัยฉันเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้หรือเปล่าคะ? ฉันไม่รู้เรื่องนะคะ คุณหนูเป็นคนขอให้ฉันพูดเรื่องโกหก”

“ไม่เป็นไรหรอก ฉันจัดการทำให้พวกเขาไม่เข้าใจแบบนั้นแล้ว” รีเบคก้าดึงบัตรเครดิตออกมาจากกระเป๋าของเธอและส่งให้ผู้หญิงคนนั้น “นี่เป็นค่าตอบแทนของป้า แล้วปิดปากของป้าเอาไว้ให้สนิท ฉันไม่ต้องการให้ใครรู้เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้”

ดวงตาของป้าเฮเลนเป็นประกาย เธอรีบรับค่าตอบแทนนั้นอย่างรวดเร็วพลางพยักหน้ารับไม่หยุด “ยินดีที่ได้รับใช้คุณหนูค่ะ”

“อีกเรื่องหนึ่ง...” มุมปากของรีเบคก้ายกขึ้นเป็นรอยยิ้มร้าย “ป้าต้องดูแลคุณย่าของฉันให้ดีกว่านี้ ฉันไม่ต้องการเห็นอาการของเธอดีขึ้นอีก”

สิ่งที่ได้ยินทำให้ป้าเฮเลนรู้สึกตกใจ ร่างกายของเธอสั่นไปทั้งตัวเมื่อมองไปยังคุณหนู

ถึงอย่างนั้นเธอก็พยักหน้ารับโดยปราศจากความลังเลหลังจากที่คิดถึงค่าตอบแทน “ไม่มีปัญหาค่ะ โอ้ ใช่ ฉันยังไม่มีโอกาสได้แสดงความยินดีกับการหมั้นหมายของคุณหนูเลย”

“มันยังไม่ใช่งานแต่งงาน” ใบหน้าของรีเบคก้าแสดงความไม่แยแสออกมา เธอคงไม่โง่แต่งงานกับอีธานขึ้นมาจริง ๆ ถ้าเขาไม่มีสิทธิ์เข้าไปบริหารบริษัทโลว์

...

เช้าวันต่อมา 7.00 น.

แคทเธอรีนยังคงนอนหลับอยู่อย่างเกียจคร้าน

เธอรู้สึกราวกับว่าได้เป็นคนใหม่นับตั้งแต่ย้ายออกมา และไม่ต้องตื่นขึ้นมาทำอาหารเช้าให้ฌอนในทุกเช้า

โทรศัพท์ของเธอดังขึ้นอย่างไม่คาดคิด