คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 95

“ในอนาคตฉันอาจจะมาพักที่นี่สักสองสามคืน ฉันย่อมจะได้รับอนุญาตให้มาเยี่ยมเมื่อไรก็ได้ตามที่ฉันต้องการ” จู่ ๆ นายท่านโลว์ยอนส์ก็ใช้ไม้เท้าชี้ไปที่ข้างหน้า “เฮ้ย ทำไมถึงมีน้ำไหลออกมาจากตรงนั้นได้?”

ใบหน้าของเวสลีย์ดูตกใจขณะที่ซอนย่าร้องขึ้นเสียงหลงด้วยความประหลาดใจ

“ดูเหมือนบ้านจะถูกน้ำท่วมนะ”

เวสลีย์สังเกตเห็นเช่นกัน เขาหันหน้าไปหาแคทเธอรีนด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม “ทำไมถึงมีน้ำท่วมเต็มบ้านไปหมดแบบนี้ล่ะครับ?”

ผู้รับเหมาจอห์นพูดติด ๆ ขัด ๆ “เรา... เราไม่ทราบครับ ก๊อกน้ำถูกเปิดทิ้งไว้ตั้งแต่เมื่อคืน...”

ซอนย่ายกมือขึ้นปิดปากของเธอที่อ้าค้างอยู่ “หมายความว่าอย่างไรที่ว่าคุณไม่รู้? พวกคุณได้รับความรับผิดชอบในกระบวนการปรับปรุงก่อสร้างทั้งหมด แต่ในตอนนี้คุณพยายามจะโบ้ยความผิดอย่างนั้นเหรอ? โอ้ พระเจ้าช่วย คุณป้องกันบ้านเอาไว้หรือเปล่า? ฉันหวังว่าน้ำจะไม่ซึมเข้าไปในกำแพงหรอกนะ”

นายท่านโลว์ยอนส์กระแทกไม้เท้าลงบนพื้น “แกไปจ้างบริษัทห่วยแตกที่ไหนมาทำงาน? รีบโทรหาตำรวจสิ”

สีหน้าของผู้รับเหมาจอห์นซีดเผือดและดูราวกับว่าเขากำลังจะคุกเข่าลงกับพื้น แคทเธอรีนก้าวเข้าไปเพื่อพยุงเขาขึ้นมาทันที

“นั่นสิ รีบไปแจ้งความเถอะ ฉันว่าให้พวกเขาสืบเลยดีกว่าว่าใครจากทัลตันดีไซน์เป็นคนลงมือไหน ๆ พวกเขาก็อยู่กันที่นี่แล้ว”

ซอนย่าส่ายหน้าดูไม่พอใจ

“เคธี่ เธอพยายามจะโบ้ยความผิดให้คนอื่นหรือเปล่า? ผู้จัดการโครงการควรจะต้องรับผลที่ตามมาจากความผิดพลาดของพวกเขา พวกเธอมีกุญแจของวิลล่าแล้วก็เป็นพวกเดียวที่รู้รหัสผ่านใช่ไหม?”

“เวสลีย์ พี่เข้าใจว่านายส่งมอบโครงการนี้ให้กับเธอเพราะว่านายชอบเธอ แต่เธอจำเป็นที่จะต้องรับผิดชอบนะ”

“อะไรกัน? แกชอบเธออย่างนั้นเหรอ?!” นายท่านโลว์ยอนส์แทบจะล้มลงกับพื้น “เธอเป็นคนรักเก่าของอีธาน แกไม่กลัวโดนเยาะเย้ยที่คบหากับคนรักเก่าของหลานชายตัวเองอย่างนั้นเหรอ?”

ซอนย่ารีบลูบหลังพ่อของเธออย่างแผ่วเบา “ใจเย็น ๆ ก่อนนะคะคุณพ่อ เคธี่ยังสาวและยังสวยเป็นเรื่องปกติค่ะ ที่ผู้ชายจะตกหลุมรักเธอ”