คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 96

เวสลีย์เองก็ไม่ใช่คนโง่เช่นกัน เมื่อคืนที่ผ่านมาจู่ ๆ ซอนย่าก็กลับมาที่คฤหาสน์ตระกูลโลว์ จากนั้นด้วยเหตุผลบางประการ นายท่านโลว์ยอนส์ก็ชวนให้มาตรวจดูการก่อสร้างปรับปรุงวิลล่าของเขาอย่างกะทันหัน

“คุณโจนส์ครับ นี่เป็นเรื่องที่ผมต้องจัดการและคุณไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ดังนั้นคุณกลับไปก่อนได้เลยครับ เมื่อวิลล่าได้รับการตรวจสอบอีกครั้งแล้ว ผมจะติดต่อกลับไปถ้าเราตัดสินใจที่จะดำเนินการปรับปรุงก่อสร้างต่อ” เวสลีย์อธิบายด้วยน้ำเสียงอบอุ่น

“แน่นอนค่ะ ดิฉันเชื่อถือประธานโลว์ยอนส์นะคะ แต่ในเวลาเดียวกันดิฉันก็รู้สึกเห็นใจประธานโลว์ยอนส์มากเหมือนกัน” แคทเธอรีนพยักหน้ารับและกลับออกไปพร้อมกับจอห์น

ในวิลล่านายท่านโลว์ยอนส์ยังคงไม่เข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น จนกระทั่งเวสลีย์เดินเข้ามาและพูดขึ้น “คุณพ่อครับ ผมจะไปส่งคุณพ่อกลับบ้านนะครับ”

เมื่อเขาขึ้นไปบนรถ เขาหันกลับไปพูดกับซอนย่า “พี่ครับ ช่วยบอกให้อีธานมาที่ออฟฟิศของผมด้วยนะครับ”

ซอนย่าตะลึงไป น้องชายของเธอช่างฉลาดอะไรขนาดนี้? เขารู้เรื่องทุกอย่างแล้ว...

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

ภายในออฟฟิศของประธานโกลเด้น คอร์ปอเรชั่น

อีธานเคาะประตูด้วยความหวาดหวั่น เขาคิดไม่ถึงว่าแคทเธอรีนจะติดตั้งกล้องวงจรปิดเอาไว้ในวิลล่าที่อยู่ระหว่างการปรับปรุงก่อสร้าง เธอบ้าไปแล้วเหรอ?

“คุณน้า...”

เวสลีย์หันหน้ากลับมาจากหน้าต่างกระจก ที่สูงจากพื้นจรดเพดานพลางเหวี่ยงมือขึ้นตบใบหน้าของเขา

หูของอีธานอื้อด้วยความเจ็บปวด

เมื่อวานพ่อของเขาตบแก้มข้างหนึ่งของเขา และวันนี้น้าของเขาก็ตบที่อีกข้างหนึ่ง

“ทำไม?” อีธานแทบไม่อยากจะเชื่อ