แคทเธอรีนขับรถเข้ามาและเห็นแอสตัน มาร์ตินสีดําคันหนึ่งจอดอยู่ข้างที่จอดรถซึ่งสำรองไว้เฉพาะรถเธอ
ฌอนนั่งอยู่หน้ารถ สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวซึ่งเหน็บชายเสื้อไว้ในกางเกงของเขาอย่างหลวม ๆ เป็นไปได้ว่าช่วงนี้เขาน้ำหนักหายไปดูจากเสื้อผ้าของเขาหลวมไปบ้างเล็กน้อย
“ฌอน ฮิลล์ คุณมาที่นี่ทำไมคะ? ฉันมั่นใจนะคะว่าฉันวางตัวชัดเจนมาก คุณเข้าใจไหมคะ” แคทเธอรีนปิดประตูรถกระแทกเสียงดังขณะเธอลงรถ น้ำเสียงของเธอฟังดูหมดความอดทน
หัวใจของฌอนปวดร้าว
ตลอดมาถึงบัดนี้ เขาไม่ได้มาหาเธอที่บริษัทเพราะเขากลัวสายตาเย็นชาที่เธอจ้องเขามาแบบนี้น่ะแหละ
“ผมมีบางอย่างจะคุยกับคุณ มันเกี่ยวข้องกับเพื่อนของคุณ เฟรยา”
"มีอะไรว่ามาเลยค่ะ?" แคทเธอรีนหยุดชั่วคราว
“เราจะคุยกันตรงนี้เหรอ? ไปที่สํานักงานของคุณกันเถอะ” ฌอนเดินไปหาเธอ
"... ก็ได้ค่ะ"
แคทเธอรีนขมวดคิ้ว ถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับเฟรยา ยังไงเธอก็ต้องยอมตาม
เมื่อพวกเขาขึ้นไปชั้นบน เธอรีบพูดทันทีว่า "พูดมาเลยค่ะ"
ฌอนมองไปรอบ ๆ “นี่คือวิธีที่คุณปฏิบัติต่อแขกของคุณหรือครับ? ถ้วยชาล่ะอยู่ไหน?”
“ถ้าคุณมาที่นี่เพื่อดื่มชา คุณสามารถออกไปแล้วเลี้ยวขวา ลงลิฟต์ไปเลยค่ะ” แคทเธอรีนกอดอก “ฉันยุ่งมาก ฉันไม่มีเวลาดื่มชากับคุณชายใหญ่ฮิลล์หรอกค่ะ”
"คุณใจร้ายเหลือเกิน" หัวใจของฌอนสุดระทมขมขื่น เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องใช้เฟรยาเป็นข้ออ้างเพื่อเปิดทางเข้าหาเธอ "คุณย้ายออกทำไม?"
“ฌอน ฮิลล์ ฉันยอมให้คุณขึ้นมาเพราะเฟรยาเท่านั้นค่ะ” แคทเธอรีนเริ่มหมดความอดทน
"คุณไม่อยากเจอผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?" ฌอนมองเธอด้วยดวงตาลุ่มลึกของเขา
“ก็ไม่จำเป็นไม่ใช่เหรอ? แค่มองคุณก็ทําเอาฉันขยะแขยงแล้ว”
“คุณเคยคิดบ้างไหมว่าสาธารณชนจะวิพากษ์วิจารณ์เฟรยาอย่างไรบ้างถ้าเธอไม่ยอมรับว่าพวกเขาหมั้นหมายกันแล้ว? พวกเขาก็จะบอกว่าเธอทําลายความสัมพันธ์ของคนอื่นและเรียกเธอว่ามือที่สาม”
ฌอนสะอึก อันที่จริงเขาก็เคยคิดอย่างนั้นเช่นกัน
“ที่คุณกําลังพูดมาทั้งหมดนี้เพราะคุณต้องการหยุดเฟรยาไม่ให้เข้าไปคั่นระหว่างร็อดนีย์และซาร่าใช่ไหมคะ? คุณกำลังพยายามอย่างหนักเพื่อแน่ใจว่าซาร่าจะมีความสุข” แคทเธอรีนหัวเราะเยาะ
“ไม่ใช่อย่างนั้นแคธี่ ผมไม่รู้จักซาร่าดีพอมาก่อนจริง ๆ นะ แต่หลายสิ่งหลายอย่างมากมายที่เกิดขึ้นเร็ว ๆ นี้ ทำให้ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าที่จริงผมเคยตาบอดมาก่อน เธอไม่ได้เป็นอย่างที่เห็น”
ฌอนรีบแก้ต่าง “ถ้าเฟรยาคาราคาซังกับเรื่องนี้ต่อไป เธอจะกลายเป็นเบี้ยระหว่างซาร่ากับร็อดนีย์ ร็อดนีย์ ถูกซาร่าล้างสมองไปหมดแล้ว ความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอนั้นหยั่งลึกมาก”
“โอ้ว” แคทเธอรีนตอบแผ่วเบา “คุณเสร็จธุระแล้วใช่ไหมคะ? งั้นคุณก็ไปได้แล้วค่ะ”
ฌอนหงุดหงิด วันนี้เธอบอกให้เขากลับไปตั้งกี่ครั้งกี่หนแล้ว?
“แคธี่ ผมจะจ่ายค่าชดเชยให้โลแกน ตกลงไหม? หรือว่า... ผมจะชดใช้คืนให้เขาด้วยนิ้วของผมล่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
สนุกมากค่ะ เมื่อวาน6สค.68อ่านได้จุใจเลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ...
ขอตอนเพิ่มอีกจ้า...
สนุกมากค่ะ...
สนุกค่ะ...
ขอบคุณที่ทำให้ได้อ่านต่อทุกวัน...
คุณชายฮิล เรื่องนี้สนุกมาก รอติดตามไม่ไหว อ่านซ้ำก่อน...
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...