คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 941

การได้เห็นท่าทีมีอคติของร็อดนีย์ทําให้ฌอนอยากโยนเขาเข้าส้วมและราดน้ำเย็นใส่เขาเพื่อปลุกเขาให้ตื่นได้แล้ว

แต่เป็นไปได้ว่าคงไร้ประโยชน์เพราะเขาก็คงเป็นเขาคนเดิมอยู่แหละ

เขาไม่เคยเชื่อไม่ว่าใครจะพูดอะไร ราวกับว่าเขาถูกผีสิง

“เอาเถอะน่า ดื่มซะถ้านายอารมณ์ไม่ดี เมาแล้วนายจะได้ไม่ต้องกังวล” เชสเตอร์รินเบียร์ให้ร็อดนีย์

จนกระทั่งร็อดนีย์เมาหลับอยู่บนโซฟาไปแล้ว เชสเตอร์ค่อยจุดบุหรี่และถอนหายใจช้า ๆ

“ทําไมฉันรู้สึกว่าซาร่าไม่ได้พยายามจะช่วยให้เขาประสบความสําเร็จเลย? เธอแค่ไม่ชอบที่เขาไม่เหลืออะไรเลยถ้าไม่มีโอเชอร์เท่านั้นเอง”

"ฉันรู้สึกอย่างนั้นเหมือนกัน" ฌอนมองเขาแปลก ๆ “นายก็ไม่เชื่อใจซาร่าแล้วใช่ไหมล่ะ?”

“เธอเสแสร้งเก่งเกินไป บางทีซาร่าอาจเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อสามปีที่แล้วก็ได้ แต่เราไม่ทันสังเกตเอง”

เชสเตอร์เหลือบมองเขา “นายไม่ได้ไปงานแถลงข่าวเมื่อวานนี้แต่มันเป็นคืนที่น่าจดจำทีเดียว เฟรยาสวมชุดสีเดียวกับซาร่า แล้วร็อดนีย์ก็ลากเฟรยาขึ้นไปชั้นบนบังคับให้เธอเปลี่ยนชุด”

“นายคิดว่าร็อดนีย์คนเดิมจะทําอะไรแบบนั้นไหม? บังเอิญชุดสีแดงของเฟรยาเมื่อคืนดูดีกว่าของซาร่า”

ฌอนอึ้ง ตามความเข้าใจของเขาที่มีต่อร็อดนีย์ หมอนี่ไม่มีทางทําสิ่งนั้นโดยไร้เหตุผลแน่นอน

ร็อดนีย์เป็นคนไม่ละเอียดและไม่สนใจสีเสื้อผ้าของใครต่อใครหรอกเว้นแต่ว่ามีใครบางคนมายุยงปลุกปั่นเขา

เห็นได้ชัดว่าไม่มีใครอื่นนอกจากซาร่าที่จะใส่ใจเรื่องนี้ และร็อดนีย์ก็ใส่ใจความรู้สึกของซาร่ามากที่สุด

“เชสเตอร์ ขอบคุณพระเจ้า... ขอบคุณพระเจ้าที่ฉันไม่ได้แต่งงานกับเธอในตอนนั้น” ฌอนคร่ำครวญขึ้นมาทันที “นายคิดว่าทุกอย่างที่เธอพูดมาเกี่ยวกับลูซิเฟอร์นั้นเป็นความจริงไหม?”

เชสเตอร์มีแววตาแปลก ๆ ถ้าเป็นเมื่อก่อนเชสเตอร์คงบอกว่าไม่โดยเด็ดขาด แต่ตอนนี้...

"มันก็พูดยากนะ"

ฌอนยิ้มขมขื่น “ฉันไม่มีคุณสมบัติที่จะหัวเราะเยาะร็อดนีย์หรอก ฉันก็เคยเป็นอย่างเขาเหมือนกัน”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน