คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 945

“แกรู้ดีอยู่แล้วว่าแกรถติดหรือว่าจงใจคลานต้วมเตี้ยมเป็นเต่าแน่”

เจสสิก้าพูดอย่างเย็นชาว่า “แกอยากให้ฉันปล่อยโอเชอร์ไว้ตามลําพังไม่ต้องยุ่ง แต่แกยังจะทำนิสัยกร้าวใส่ตระกูลลินช์กับฉันอีก ฉันไม่คิดว่าแกเข้าใจสถานการณ์ของแกนะ”

แล้วเธอก็วางสาย

หลังจากเธอกลับเข้ามาในห้องแล้ว ก็ไม่มีใครถามว่าร็อดนีย์จะมาเมื่อไหร่เช่นกัน

อย่างไรก็ตาม สิบนาทีต่อมาร็อดนีย์ก็รีบเข้าห้องมาอย่างกระหืดกระหอบ

ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาแดงก่ำเพราะเขาวิ่งโกยอ้าวสามกิโลเมตรภายในไม่กี่นาที จนเขาไม่สามารถพูดอะไรได้แม้แต่คำเดียวอยู่เป็นเวลานาน

เจสันยิ้มและพูดว่า “ประธานลินช์ตอนนี้คุณวางใจได้แล้วนะครับ ร็อดนีย์ของเราจริงใจมาก ดูสิ เขาวิ่งมาถึงที่นี่สุดแรงกำลังของเขาเลย”

นายลินช์เหลือบมองร็อดนีย์แต่ไม่ได้นึกชื่นชมเขา

ร็อดนีย์สวมกางเกงยีนส์และเสื้อเชิ้ตลายดอกไม้ เขาดูสวยงาม แต่ทําไมผู้ชายถึงต้องสวยด้วยเหรอ?

ก่อนหน้านี้แพทริคก็หล่อเหลาเช่นกัน แต่นิสัยเขาก็ไม่ดีนัก ทําไมลูกสาวของเขาถึงได้เจอแต่ผู้ชายแบบนี้อยู่เรื่อย?

โชคดีที่เฟรยาไม่ได้สนใจจะแต่งงานกับเขา

“ร็อดนีย์ นี่คือพ่อแม่ของเฟรยา” เจสันแนะนํา "รีบทักทายพวกเขาสิ"

“สวัสดีครับคุณลุง คุณป้า” ร็อดนีย์ร้องทักทายเสียงดังอย่างขอไปที จากนั้นขณะกําลังจะนั่งลง

คาร์สันก็เลื่อนเก้าอี้ออกไปทันที “พี่ชาย ไปนั่งกับพี่สะใภ้ครับ”

พี่สะใภ้...

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน