คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 946

“โอเคครับ” ร็อดนีย์ตอบ

ระหว่างเขาออกไปเอารถ นายลินช์คร่ำครวญว่า “ยกเว้นร็อดนีย์ที่นิสัยไม่น่าคบ คนอื่นในตระกูลสโนว์ก็อัธยาศัยดีกันทั้งนั้น ไม่มีความเย่อหยิ่งจองหองเหมือนที่บรรดาตระกูลมั่งคั่งใหญ่โตทั่วไปเขาเป็นกัน”

"พ่อพูดถูกต้องที่สุดเลยค่ะ" เฟรยาพยักหน้าเห็นด้วย

แต่นางลินช์รู้สึกเสียใจแทนลูก “อันที่จริงคาร์สันดูดีมากเลยนะ ทําไมลูกไม่หมั้นกับเขาแทนล่ะจ๊ะ?”

…

ไม่นาน ร็อดนีย์ก็ขับรถเข้ามารับ

เขาแทบไม่ได้พูดคุยกับนายและนางลินช์เลย ตลอดทางเฟรยาเอาแต่อ้อนประจบพ่อแม่เธอ

เห็นได้ชัดว่าตระกูลลินช์ประคบประหงมเอาใจเฟรยามาก บรรยากาศของครอบครัวลินช์ดูดี ไม่เหมือนครอบครัวชาวบ้านตระกูลเล็กอื่น ๆ ทั่วไปที่พอได้ยินว่าเขามาจากตระกูลสโนว์ก็พยายามประจบเอาใจเขา

หลังจากที่นายและนางลินช์ขึ้นเครื่องบินไปแล้ว เฟรยาและร็อดนีย์ถึงได้จากมา

จู่ ๆ ร็อดนีย์ก็พูดขึ้นมาทันทีว่า “ในช่วงเวลานี้ผมคงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมรับการแต่งงาน แต่อย่าได้ใจไปล่ะ เพราะยังไงผมก็ไม่มีวันชอบคุณและก็จะไม่รับผิดชอบคุณด้วย ดังนั้นเอาจี้ห้อยคอหยกที่แม่ของผมให้คืนมา”

“...”

เฟรยาตกตะลึงอึ้งไปเลย ถึงเธอรู้อยู่แล้วว่าเขาเป็นคนคบไม่ได้ แต่ว่าห่วยเข้าขั้นขนาดนี้ใช่จะหาพบได้ง่าย ๆทั่วไป

"รีบ ๆ เอามาให้ผมสิ" ร็อดนีย์รู้สึกอับอายกับสายตาของเธอ แต่เขาไม่มีทางเลือกเพราะเขาไม่อาจทําร้าย

ซาร่าได้ "ผมจะนำมันไปมอบให้กับซาร่า"

เฟรยาอยากถามจริง ๆ ว่า ‘ถ้าแม่ของนายรู้เข้าเธอคงโกรธแทบตายเลยไหม?’

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน