คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 947

“หยุดพูดเหลวไหลนะ” ร็อดนีย์รู้สึกกระวนกระวายใจเล็กน้อยกับสิ่งที่เฟรยาพูด

"ฉันแค่พูดความจริงย่ะ" แล้วเฟรยาก็หันกลับมาโบกเรียกรถแท็กซี่

"คุณไม่อยากให้ผมไปส่งคุณกลับเหรอ?" ร็อดนีย์โพล่งออกมา

“ฉันไม่กล้าหรอก คุณน่ะสูงส่งเหลือเกิน ฉันกลัวว่าคุณจะโยนฉันลงจากสะพาน” เฟรยาขึ้นรถไปทันทีโดยไม่หันหลังกลับ

ร็อดนีย์งุนงงอยู่ตั้งนานที่มันไม่ได้เป็นไปตามที่เขาได้คาดการณ์เอาไว้

เขาคิดว่าเฟรยาคงจะตื๊อเขาอย่างแน่นอน ก็หุ้นของสโนว์คอร์ปอเรชั่น 10 เปอร์เซ็นต์นั้นเย้ายวนใจมาก

เดี๋ยวก่อนนะ เขาลืมเตือนเธอให้กินยาคุมกําเนิด

ห้าสิบนาทีต่อมา เฟรยาลงจากรถมาก็เห็นร็อดนีย์ปรากฏตัวหราอยู่ที่ทางเข้าหมู่บ้าน

"คราวนี้คุณต้องการอะไรเหรอ?" อารมณ์ของเฟรยาบูดบึ้งทันทีที่เธอเห็นเจ้างี่เง่านั่น

"กินนี่ซะ" ร็อดนีย์ยื่นกล่องยาคุมกําเนิดให้เธอด้วยสายตาคลุมเครือ "ผมไม่ยอมให้คุณอุ้มท้องลูกของผมหรอก"

หัวใจของเฟรยาหนาวเยือก

ทําไมชีวิตของเธอถึงได้โชคร้ายจัง? ทีแรกเธอพบกับแพทริค และคราวนี้ก็ร็อดนีย์

“อย่าห่วงเลยน่ะ ฉันกินไปแล้วตอนที่ฉันออกมาจากโรงแรมเมื่อวาน มันคงจะสายเกินไปนะถ้าฉันรอคุณนํามันมาให้ฉัน” เฟรยาสะกดกลั้นความโกรธไว้ขณะที่เธอเดินใกล้เข้ามาทีละก้าว

“ร็อดนีย์ สโนว์ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ ฉันน่ะถูกเล่นงานในงานแถลงข่าวของคุณ ดังนั้นฉันตกเป็นเหยื่อ โปรดจําไว้ด้วยว่าถ้าไม่ใช่เพราะฉันมาเข้าร่วมกับโอเชอร์ ครั้งแรกของฉันคงไม่ถูกคุณทําลาย คุณไม่ชอบฉันก็ได้แต่อย่างน้อยคุณก็ควรมีสำนึกผิดชอบชั่วดีบ้างนะ”

พอเห็นแววตาโกรธ ๆ ของเธอเข้า ร็อดนีย์ก็ได้แต่ก้าวถอยหลังและเขาก็รู้สึกหมดเรี่ยวแรงนิดหน่อย

“ผมทําแบบนี้เพื่อประโยชน์ของคุณเองนะ เพราะว่าผมไม่ชอบคุณดังนั้นถึงคุณจะอุ้มท้องลูกของผม คุณก็จะเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว ยังไงก็แล้วแต่อย่าคิดว่าสถานะจะเปลี่ยนแค่เพราะว่ามีลูกกับผม”

“อย่าห่วง ฉันไม่อยากแพร่พันธุ์ยีนด้อยของคุณหรอก แต่เรื่องนี้เกิดขึ้นกับฉันในงานแถลงข่าวของคุณ คุณควรอธิบายกับฉันหน่อยไหมว่าใครเป็นคนลงมือเล่นงานฉัน?” เฟรยาเกรี้ยวกราด

ร็อดนีย์ตกตะลึงกับคําถามนี้ แน่นอนเขารู้ว่าเป็นโทมัส

เฟรยายิ้มเยาะอย่างเย็นชา “ร็อดนีย์ สโนว์ อย่าทำเหมือนฉันเป็นคนโง่ คืนนั้นมีโทมัสคนเดียวเท่านั้นแหละที่กล้าทําเรื่องอย่างนี้ เมื่อพิจารณาจากที่ว่าเขาเคยกล้าบุกรุกเข้าบ้านของฉัน ทุบตี และทําร้ายฉันเมื่อสามปีก่อนเอาไว้ยังไงบ้าง

“สามปีต่อมาเขาก็มีคุณปกป้องอยู่ ทำไมเขาถึงจะทําอะไรตามใจไม่ได้? เขาช่างมีชีวิตที่ดีอะไรเช่นนี้ ถึงเขาจะไม่มีคุณชายฮิลล์ แต่เขาก็ยังมีคุณชายสโนว์”

จากนั้นเธอก็ลดสายตาลงเพื่อซ่อนความเกลียดชังในดวงตาของเธอและจากไปโดยไม่หันกลับมามอง

ร็อดนีย์ เฝ้ามองดูเงาร่างของเธอ และแล้วใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาก็ร้อนผ่าวขึ้นด้วยความละอายใจ เขาไม่คิดเลยว่าเธอจะรู้ไปหมดทุกอย่าง

โทมัสเป็นคนลงมือวางยาเธอและร็อดนีย์เป็นคนทําลายความบริสุทธิ์ของเธอ

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เขาก็ช่างทำเกินเลยไปมากที่พูดถ้อยคำต่าง ๆ เหล่านั้น

เธอไม่ได้ทําอะไรผิดเลยตั้งแต่แรก

เขาควรจะชดใช้ให้เธอ