คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 950

“... โอเคครับ" ฌอนยอมแพ้

ตอนกลางคืน หลังจากที่พี่เลี้ยงอาบน้ำให้ซูซี่แล้วฌอนก็กอดเธอให้หลับ

แม้ว่าเขาแทบไม่ได้นอนเลยในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา แต่เขาก็นอนไม่หลับเลยทั้งที่นอนอยู่บนเตียง

แต่เขาก็คาดไม่ถึงว่าซูซี่จะกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนอกของเขาเพราะนอนไม่หลับด้วยเหมือนกัน "ลุงคะ..."

“หืม? มีอะไรจ้ะ?" ฌอนมองเธออย่างอ่อนโยน

หัวใจซูซี่รู้สึกขมขื่นเพราะเธอรู้ว่าเขาเป็นพ่อแท้ ๆ ของเธอ แต่เธอไม่อาจบอกเขาได้เลยว่าแม่ของเธอกําลังจะแต่งงานกับลุงเวสลีย์ในอีกหนึ่งสัปดาห์

ลุงเวสลีย์เป็นคนดีแต่พ่อที่ไม่เอาไหนของเธอก็น่าสมเพชมาก เห็นได้ชัดว่าเธอยังเกลียดเขาอยู่เมื่อไม่กี่วันก่อน แต่แล้วเธอกลับใจอ่อนลงในสองสามวันที่ผ่านมา เพราะเธอเป็นหนูน้อยผู้แสนดี

“ลุงคะอาทิตย์หน้า... พ่อจะพาหนูออกไปเที่ยวเล่นสองสามวันค่ะ” สุดท้ายซูซี่ก็อดใจไม่ไหวที่จะเตือนเขา

“ดีเลย เลียมควรจะพาหนูออกไปเที่ยวเล่นบ้าง ลุงจะให้เขาหยุดสักสองวัน” เรื่องนี้ฌอนไม่คิดมากอยู่แล้ว

ซูซี่ปวดใจเลย เธอจึงปล่อยไปอีกคําใบ้ “เพื่อนพ่อกําลังจะแต่งงานค่ะ ดังนั้นพ่อจะพาหนูไปงานแต่งงานด้วย เราไม่ได้ไปเล่นค่ะ”

“โอ้ มีขนมหวานให้กินมากมายที่งานแต่งงานต่าง ๆ แต่หนูกินมากเกินไปไม่ได้นะ” ฌอนพูดด้วยเสียงต่ำ

“...”

ซูซี่แอบถอนหายใจลึก ๆ อย่างหมดหวัง

เอาล่ะนั่นคือคําใบ้ทั้งหมดที่เธอพอจะให้ได้

ถ้ามันชัดเจนมากไปแม่กับลูคัสคงต้องโกรธแน่ และเธอก็ไม่อาจให้ลุงเวสลีย์ผิดหวังเช่นกัน

'พ่อที่ไม่เอาไหน พ่อต้องรู้ให้ได้แต่เนิ่น ๆ ถ้าพ่อยังทําไม่ได้ก็จบเพียงเท่านี้'

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน