ถึงใบหน้าของอีธานหม่นลงกับคําพูดเหล่านั้น ทว่าเขารู้สึกเสียใจเมื่อนึกย้อนอดีต “ในตอนนั้น ผม... ผม
ถูกรีเบคก้านอกใจว่าแต่ช่วงนี้คุณเห็นรีเบคก้าบ้างไหม?”
การแสดงออกของแคทเธอรีนดิ่งลงเมื่อพูดถึงบุคคลนั้น “เมื่อสามปีที่แล้วเธออยู่ที่แคนเบอร์รา หลังจากทําศัลยกรรมพลาสติกเพื่อเปลี่ยนโฉมใบหน้าของเธอในรูปลักษณ์ใหม่เธอก็หายตัวไป ฉันรู้สึกว่าใครบางคนที่มีอิทธิพลมากให้การสนับสนุนเธออยู่เบื้องหลังมาตลอดค่ะ”
อีธานแสดงร่องรอยของความไม่สบายใจต่อคําพูดเธอ "ผมหวังว่าเธอจะไม่ปรากฏตัวอีก"
"อืมใช่" เฟรยารำพึง “ซาร่าคนเดียวก็ทำเราปวดหัวพอแล้ว มันคงจะลําบากหนักถ้ารีเบคก้าโผล่มาด้วย”
แคทเธอรีนขมวดคิ้ว เธอคิดเสมอว่ารีเบคก้าฉลาดแกมโกงมากกว่าซาร่า และเธอมีความรู้สึกตะหงิดใจว่า
รีเบคก้าจะต้องโผล่มาอีกครั้งอย่างแน่นอน
“แคธี่นี่คือข้อมูลติดต่อของผม ในอนาคตเราจะนับถือว่าเป็นเครือญาติกัน” อีธานยื่นนามบัตรให้เธออย่างกระอักกระอ่วน “เมื่อก่อนผมเป็นฝ่ายผิดและทําร้ายคุณมาตลอด ในอนาคตถ้าลุงรังแกคุณหรือถ้าแม่พูดจาไม่ดีใส่คุณ คุณสามารถมาหาผมได้ทุกเมื่อ แม้ว่าผมจะไม่มีสิทธิ์แต่ผมก็จะเป็นพี่อีธานของคุณเสมอ นอกจากนั้นผมจะไปเมืองหลวงในอีกสองสามวันด้วยครับ”
แคทเธอรีนตะลึง “โลว์ คอร์ปอเรชั่นจะขยายไปที่แคนเบอร์ราหรือไงคะ?”
“ไม่ครับ ผมออกจากโลว์ คอร์ปอเรชั่นแล้ว” อีธานพูดพลางส่ายหัว “โกลเด้น คอร์ปอเรชั่น กําลังขยายตัวและเป็นบริษัทเภสัชกรรมชั้นนําอยู่แล้ว แม่ผมจึงบอกให้ผมมาพัฒนาธุรกิจกับลุงต่อไปในอนาคต”
"ขอให้ประสบความสำเร็จค่ะ" แคทเธอรีนหยิบนามบัตรมา
หลังอีธานจากไป เฟรยาก็ขมวดคิ้ว “ก่อนหน้านี้ เธออยากเป็นป้าสะใภ้เขา ตอนนี้เธอไม่เพียงแค่ได้เป็นป้าสะใภ้เขา แต่เขายังทํางานให้กับสามีของเธออีกด้วย”
“ช่างเถอะน่า ผ่านมาตั้งหลายปีมันไม่สําคัญอีกแล้วล่ะ”
แคทเธอรีนยิ้มบาง ๆ
ไม่นานพิธีแต่งงานก็เริ่มขึ้น
ในไม่ช้าบาทหลวงก็เริ่มพิธี “คุณเวสลีย์ ลียงส์ คุณรับแคทเธอรีน โจนส์เป็นภรรยาของคุณ ทั้งในยามสุขและยามยาก ในยามไข้และสบายดี ในช่วงเวลาแห่งความสุขและในช่วงเวลาแห่งความเศร้า รักเธออย่างเต็มที่โดยไม่มีเงื่อนไขและซื่อสัตย์ต่อเธอตลอดไปหรือไม่?”
เวสลีย์พูดอย่างเสน่หาว่า "รับครับ"
บาทหลวงยิ้มและหันไปหาแคทเธอรีน “คุณแคทเธอรีน โจนส์ คุณรับเวสลีย์ ลียงส์เป็นสามีของคุณทั้งในยามสุขและยามยาก ในยามไข้และสบายดี ในช่วงเวลาแห่งความสุขและในช่วงเวลาแห่งความเศร้า รักเธออย่างเต็มที่โดยไม่มีเงื่อนไขและซื่อสัตย์ต่อเขาตลอดไปหรือไม่?”
แคทเธอรีนพยักหน้าและกระซิบเบาๆ ว่า "รับค่ะ"
บาทหลวงกล่าวว่า “ต่อไปโปรดแลกเปลี่ยนแหวนของคุณ และเจ้าบ่าวสามารถจูบเจ้าสาวได้”
หลังจากที่คู่บ่าวสาวหมาด ๆ แลกเปลี่ยนแหวนแต่งงาน เวสลีย์ก็บรรจงจูบริมฝีปากของแคทเธอรีนเบา ๆ ผ่านผ้าคลุมหน้า
ในขณะนั้นเองมีนักข่าวคนหนึ่งจับภาพไว้ทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
สนุกมากค่ะ เมื่อวาน6สค.68อ่านได้จุใจเลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ...
ขอตอนเพิ่มอีกจ้า...
สนุกมากค่ะ...
สนุกค่ะ...
ขอบคุณที่ทำให้ได้อ่านต่อทุกวัน...
คุณชายฮิล เรื่องนี้สนุกมาก รอติดตามไม่ไหว อ่านซ้ำก่อน...
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...