คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 953

“โอ้ ฉันสงสารเธอจริง ๆ เธอแค่ไปยั่วคนรวยที่สุดในประเทศเข้า” เฟรยาถอนหายใจ “ไม่เพียงแค่สลัดเขาไม่หลุด เขาต้องการแค่เธอและห้ามเธอปฏิเสธเขาอีกด้วย”

ความรังเกียจที่อยู่ในใจแวบขึ้นมาในดวงตาของแคทเธอรีนขณะที่เธอได้ฟัง

เธอเกลียดผู้ชายที่ไม่รู้ว่าจะทะนุถนอมคนอื่นอย่างไรแบบฌอน ฮิลล์ที่สุด

ถ้าเธอสามารถเริ่มใหม่ทั้งหมดได้อีกครั้ง เธอก็ไม่อยากพบเจอเขาอีกเลยจริง ๆ

............

11:00 น.

ญาติของตระกูลลียงส์มาดูเจ้าสาวทีละคน

แคทเธอรีนสวมรองเท้าส้นสูงของเธอแล้วลุกขึ้นยืน แลเห็นซอนย่า ลียงส์, อีธาน โลว์ และเทรซี่ สตีล เดินเข้ามาด้วยกัน

มานึกดูก็เป็นเวลาหลายปีแล้วที่อีธานกับเธอได้มาเจอกัน ปีนั้นเธอออกจากเมลเบิร์น ส่วนอีธานต้องให้เทรซี่เป็นแฟนเขาเพื่อช่วยตระกูลโลว์ และแล้วพวกเขาก็ได้อยู่ด้วยกันนับแต่นั้นมา

“แคทเธอรีน มันนานมากเลยนะ” อีธานจ้องมองเธอด้วยสายตาที่ยากอธิบาย

หลังจากไม่ได้เจอเธอกว่าสามปี เธอก็สวยขึ้นมากโดยเฉพาะวันนี้ในชุดแต่งงานสีขาวราวหิมะและใบหน้าเล็ก น่าทึ่งที่รังสรรค์ผ่านฝีมือศิลปิน เธอจึงสวยงามดั่งนางฟ้า

เมื่อเขายังเด็ก เขาเคยนึกฝันถึงการได้แต่งงานกับเธอนับครั้งไม่ถ้วน แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งเธอจะแต่งงานกับลุงของเขาเอง

“อีธาน นี่คือภรรยาของคุณใช่ไหมคะ? เธอสวยมาก” แคทเธอรีนยิ้มน้อย ๆ และพยักหน้าให้เทรซี่

"สวัสดีค่ะคุณป้า" เทรซี่พยักหน้า แน่นอนเธอรู้ว่าสามีของเธอผูกพันกับแฟนเก่าของเขามาโดยตลอด แต่

น่าเสียดายที่แคทเธอรีนกําลังจะแต่งงานกับเวสลีย์ เธอไม่เคยมีความประทับใจชื่นชอบต่อแคทเธอรีนแต่ก็ไม่มีความคิดมุ่งร้ายเช่นกัน

ญาติบางคนในตระกูลลียงส์ชายหางตามองแคทเธอรีนเชิงดูถูกทันที

แคทเธอรีนขมวดคิ้วนิดหนึ่งเมื่อได้ยินพวกเขา ซอนย่าไม่ชอบเธอมาตลอดและยังคงไม่ชอบ

เฟรยาโกรธมากและกําลังจะโพล่งออกมาขณะที่อีธานมองแม่ของเขาอย่างกังวลแล้วพูดว่า “แม่ครับ ทําไมแคทเธอรีนถึงไม่คู่ควรกับลุงล่ะ? เธอเป็นประธานของฮัดสัน คอร์ปอเรชั่น ซึ่งมีมูลค่าสุทธิหลายพันล้าน ไม่ต้องเอ่ยถึงสถานะของเธอในฐานะนักออกแบบชั้นนําระดับโลก และพ่อของเธอคือนายโจเอล ยูล นะครับ ผมไม่อยากพูดแต่ต้องพูดเลยว่าลุงน่ะได้ไต่สถานะทางสังคมขึ้นไปด้วยการแต่งงานกับเธอ”

“ว้าว เจ้าสาวคนนี้น่าทึ่งจัง” แล้วสายตาของบรรดาญาติเมื่อมองไปที่แคทเธอรีนก็เปลี่ยนไปอีกครั้งทันที

“ถึงแกไม่พูดก็ไม่มีใครเขาจะคิดว่าแกเป็นใบ้หรอกนะ” ซอนย่าจ้องไปที่อีธานอย่างฉุนเฉียว

“แม่ รีบไปทักทายบรรดาแขกเหรื่อเถอะครับ มีญาติ ๆ มากันมากมายอยู่ด้านนอก” อีธานเตือนเธอด้วยท่าทีสบาย ๆ เป็นกันเอง แต่ก็ค่อนข้างเป็นการไล่ผู้หญิงคนนั้นออกไปกลาย ๆ

“แล้วความสงบเงียบก็มาในที่สุดอีธาน โลว์ คุณได้เรียนรู้วิธีทําสิ่งดีดีเป็นแล้ว” เฟรยาหัวเราะเบา ๆ