ทุกคนในงานแต่งงานจ้องเขม็งมาที่ฌอน
เขาเป็นคนที่โดดเด่นเหนือใครที่สุดในประเทศ แต่ในขณะนั้นเขาดูน่าสังเวชเหมือนเด็กชายตัวโตที่ทำของรักหาย ใบหน้าของเขาถูกฉาบไว้ด้วยความไม่มั่นใจและทําอะไรไม่ถูก
แต่ครู่ต่อมา เขาก็หัวเราะอย่างมืดมน มันเย็นชา น่าขนลุกและน่ากลัวมาก
“เวสลีย์ ลียงส์ นายไม่รู้เหรอว่าฉันเป็นคนแบบไหน? เธอเป็นผู้หญิงของฉัน เธอเป็นของฉันไปตลอดชีวิต สำคัญยังไงเหรอที่เธอแต่งงาน? มันก็แค่กระดาษแผ่นเดียว”
ฌอนก้าวต่อไปข้างหน้าอย่างเฉยชา ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเขียนป้ายไว้แล้วว่ากำลังบ้าคลั่ง
เวสลีย์และแคทเธอรีนหวาดกลัวมาก ดูเหมือนว่าพวกเขาประเมินความหน้าด้านไร้ยางอายของฌอนต่ำไป
“ฌอน ฮิลล์ ปลงซะแล้วก้าวพ้นไปให้ได้ ฉันหมดรักคุณไปนานแล้ว” แคทเธอรีนอดไม่ได้ที่จะตะโกนใส่ เธอเคยบอกเขาไปแล้วตั้งหลายครั้ง
"มันไม่สําคัญหรอกตราบใดที่ผมรักคุณ" ฌอนเอื้อมมือออกไปจะจับมือเธอ แต่เวสลีย์สวนหมัดใส่เขาทันที
หลังจากแลกหมัดซัดกันไปมาได้ไม่กี่หมัด เวสลีย์ก็เสียเปรียบ
"ลุงครับ ผมจะช่วยลุงเอง" อีธานรีบลุกพรวดขึ้นมาจากที่นั่งทันที และบรรดาชายฉกรรจ์จากตระกูลลียงส์ก็เข้ามารุมล้อมกันอย่างว่องไวด้วยเพื่อช่วยเหลือ
ฌอนผู้บ้าคลั่งสอยพวกเขาทั้งหมดลงไปนอนชักดิ้นชักงอด้วยความเจ็บปวดไม่สามารถลุกขึ้นมา
"การ์ด!" เวสลีย์กุมหน้าอกของเขาและตะโกนเรียกออกไปที่ด้านนอกห้องโถงขณะกระเสือกกระสนจะลุกขึ้นยืน
การขอความช่วยเหลือของเขาเป็นการเรียกไปยังคนหูหนวก เพราะที่เข้ามานั้นเป็นกลุ่มคนแปลกหน้า
ร่างกํายํา
“คุณชายใหญ่ ทุกคนข้างนอกถูกเก็บกวาดเรียบร้อยแล้วครับ” ชายที่นําขบวนพูดกับฌอนด้วยความเคารพ
"ทําได้ดีมาก"
ฌอนพยักหน้าด้วยความซาบซึ้ง
แคทเธอรีนมองฌอนราวกับเขาเป็นปีศาจ
ใบหน้าผู้ดีของเวสลีย์บิดเบี้ยวด้วยความโกรธ
เขาคิดไม่ถึงว่าฌอนจะอาละวาดหนักถึงขนาดแย่งชิงภรรยาของเขาต่อหน้าสาธารณะยังกับถูกเหยียบหน้าลงบนพื้นกลางสี่แยก
เมื่อเขาเผชิญหน้ากับฌอนทีไร เขาก็เหมือนมดไปซะทุกที
เดิมทีวันนี้ควรจะเป็นค่ำคืนแต่งงานแสนหวานของเขา แต่แคทเธอรีนกลับต้องไปกับฌอน
เมื่อเขาคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างคนทั้งสอง เขาก็โกรธมากจนอยากกระอักเลือด
“ฌอน ฮิลล์ ฉันจะไม่มีวันปล่อยแกให้ลอยนวล”
เขาหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมาด้วยความโกรธ
ซอนย่าคว้ามันไว้ “นายบ้าไปแล้ว? นายไม่ได้ยินคําเตือนของเขาหรือไง? นายแจ้งตํารวจไม่ได้นะ ตระกูล
ลียงส์ของเราต่อกรกับฌอนฮิลล์ไม่ไหวหรอก”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
สนุกมากค่ะ เมื่อวาน6สค.68อ่านได้จุใจเลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ...
ขอตอนเพิ่มอีกจ้า...
สนุกมากค่ะ...
สนุกค่ะ...
ขอบคุณที่ทำให้ได้อ่านต่อทุกวัน...
คุณชายฮิล เรื่องนี้สนุกมาก รอติดตามไม่ไหว อ่านซ้ำก่อน...
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...