คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 98

อ๊ากกกกกกกกก นี่สวรรค์กำลังเล่นตลกอะไรกับเธออยู่กันเนี่ย?

น้าของอีธานชอบเธอ แต่เธอกลับไปแต่งงานกับผู้ชายผิดคน!

เธอเต็มไปด้วยบาดแผลในจิตใจ เธอจะมีอารมณ์ที่จะไปพัฒนาความสัมพันธ์กับคนอื่นได้อย่างไร?

“ดิฉัน... ดิฉันขอโทษค่ะคุณโลว์ยอนส์ ดิฉัน… ดิฉันคิดกับคุณแค่เพื่อนเท่านั้น”

“ผมดีใจที่คุณพูดตรง ๆแบบนั้น” เวสลีย์รู้สึกผิดหวังนิดหน่อย ทว่าเขาก็ยิ้มออกมา “ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมไม่ได้สารภาพความรู้สึกกับคุณเพราะต้องการให้คุณยอมรับผม ผมแค่อยากให้คุณเข้าใจความรู้สึกของผม เพื่อที่ผมจะได้ตามจีบคุณได้”

แคทเธอรีนรู้สึกปวดหัวไมเกรนขึ้นมา “ตอนนี้ดิฉันยังไม่สนใจเรื่องออกเดทค่ะ ดิฉันอยากตั้งใจทำงานของดิฉันให้ดีมากกว่า”

“ผมรอคุณได้ เอาล่ะครับ นั่งลงสั่งอาหารก่อนนะ” เวสลีย์แสดงความเป็นสุภาพบุรุษด้วยการเลื่อนเก้าอี้ให้เธอ

แคทเธอรีนจนปัญญาและทำได้เพียงก้มหน้าลงสั่งอาหารของเธอ

...

ที่สี่แยกไฟแดงด้านนอกหน้าต่างร้านอาหาร รถเฟอร์รารีกำลังจอดติดไฟแดงอยู่

ฌอน ฮิลล์นั่งอยู่ตรงที่นั่งข้างคนขับ ดวงตาสีเข้มแข็งกร้าวขึ้นทันทีที่เขามองออกไป

“เลี้ยวซ้าย เราจะแวะทานอาหารที่ร้านอาหารตะวันตกติดถนนนั่น”

“โอ้ ทำแบบนั้นไม่ได้หรอก เรามีนัดกับคุณแจ็คสันเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องคดีความ” เชสมองตามฌอนที่มองออกไป เขาเข้าใจได้ในทันทีว่าทำไมจู่ ๆ บรรยากาศภายในรถถึงได้ดูอึมครึมขึ้นมา เป็นเพราะฌอนหึงนี่เอง

“ยกเลิกไปสิ” ดวงตาของฌอนฉายแววเย็นชาออกมาขณะที่เขาออกคำสั่ง

เชสได้แต่ทำตามคำสั่งของเขา และจอดรถหลังจากที่เลี้ยวเข้าไป

เมื่อพวกเขาทั้งคู่เดินไปถึงประตูร้านอาหาร พนักงานต้อนรับก็นิ่งอึ้งไปชั่วขณะ

เป็นครั้งแรกที่เธอได้พบชายหนุ่มสองคนที่หล่อเหลามาทานอาหารด้วยกันที่ร้านอาหารแห่งนี้... พวกเขาอยู่ใน...ความสัมพันธ์แบบไหนกันนะ?

พนักงานต้อนรับดูเศร้าใจแต่ก็พูดขึ้นอย่างสุภาพ “พวกคุณต้องการโต๊ะคู่รักไหมคะ?”

แคทเธอรีนกำลังพูดคุยอยู่กับเวสลีย์เกี่ยวกับเรื่องบางอย่างที่ต่างประเทศ ทว่าจู่ ๆ เธอก็รู้สึกได้ถึงคลื่นความเย็นยะเยือก

จากนั้นมือเรียวก็วางลงบนพนักพิงเก้าอี้ด้านหลังของเธอ เมื่อมองไปที่มือนั้น เธอเลื่อนสายตาขึ้นไปจนเห็นนาฬิกายี่ห้อที่ไม่รู้จักซึ่งสวมอยู่บนข้อมือ

แม้ว่ามันจะเป็นแบบเรียบ ๆ และไม่เป็นที่รู้จัก แต่เมื่ออยู่บนข้อมือแกร่งของบุคคลนั้น ส่งผลให้นาฬิกาดูเหมือนกับนาฬิกาแบรนด์ดัง

เท่าที่เธอจำได้ มีเพียง ฌอน ฮิลล์เท่านั้นที่สวมนาฬิกาแบบนี้...

ขณะที่ความคิดนั้นผุดขึ้นมา ฌอนก็ลากเก้าอี้มาแล้วนั่งลง

เขาสวมเสื้อกั๊กสีกากีลายสก็อตทับเสื้อเชิ้ตสีขาวและเนคไทพิมพ์ลาย ออร่าจากความหล่อเหลาของเขาครอบคลุมไปทั่วบริเวณ

ออร่าความเป็นคุณชายที่แผ่กระจายออกมาจากร่างของเขา บดบังออร่าความหล่อและสง่างามของเวสลีย์ทำให้เขาดูหมองลงและจืดชืดเมื่อเทียบกัน

ดูเหมือนตอนนี้เธอจะเข้าใจแล้วว่าเฟรยาจำคนผิดได้อย่างไร

อันที่จริงเมื่อสองคนนี้อยู่ด้วยกัน คนส่วนใหญ่จะจ้องมองไปที่ฌอนเสียมากกว่า