คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 983

“ผมไม่ได้ทํานะครับ” เลียมส่ายหัว เขามองทุกคนอย่างงุนงง ทว่าที่เขาเห็นคือทุกคนในห้องประชุมจ้องมองมายังเขาด้วยความโกรธแค้นไม่พอใจ สายตาของพวกเขาที่จ้องมองมาราวกับว่าพวกเขาอยากจะกินเลือดกินเนื้อเขาอย่างกระหายซะเหลือเกิน

“ผมไม่ได้ทรยศฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นนะครับ” เลียมอธิบายอีกครั้ง “ใช่ พ่อผมเคยติดต่อผมมาก่อน แต่ผมปฏิเสธเขาไปแล้ว”

ร่างของลีอาสั่นสะท้าน “พ่อของลูกขอให้ลูกหลุดเผยข้อมูลไมโครชิพของบริษัทนี้ให้เขาเชียวเหรอ?”

เมื่อเผชิญกับการสายตาของแม่เขาที่จ้องมองมาอย่างไม่เชื่อ เลียมทําได้เพียงพยักหน้า “ใช่ครับ เขาบอกผมว่าเขาเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดในแคมโปส คอร์ปอเรชั่น เขายังพยายามโน้มน้าวผมด้วยการบอกว่าแคมโปส คอร์ปอเรชั่นจะเป็นของผมในอนาคตอีกด้วยนะครับ แต่ว่าผมไม่เห็นด้วย”

ลีอาแทบล้มทั้งยืน

ถึงแม้เธอรู้สึกได้ว่าเมสันค่อย ๆ หมางเมินต่อเธอ และเขามักจะไม่กลับมาบ้าน แต่เธอก็ไม่เคยคิดเลยว่าคนที่นอนข้าง ๆ เธอจะน่ากลัวได้ถึงขนาดนี้

สามปีที่แล้วเธอยังทุ่มเทให้เงินทองเขามากมายเพื่อช่วยเหลือแคมโปส คอร์ปอเรชั่น เมื่อพบว่าเธอเสียรู้ถูกหลอกเช่นนี้เธอจึงแค้นใจเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเธอย้อนนึกขึ้นมาได้หมดทุกครั้งที่เธอช่วยแคมโปส คอร์ปอเรชั่นไปแล้วตั้งเท่าไรตลอดหลายสิบปีที่ผ่านมา เธอไม่เคยคิดเลยสักครั้งว่าสามีของเธอจะมีความทะเยอทะยานขนาดนี้ ผู้คนทะเยอทะยานกันได้นะแต่ว่าพวกเขาควรมีมโนธรรมและตระหนักถึงเส้นแบ่งขอบเขตของตนเองด้วยเช่นกัน

เธอตกหลุมรักผู้ชายประเภทไหนกันนี่?

เมสันไม่ใช่ชายผู้อ่อนโยนและมีความสามารถเลยใช่ไหม? เขาแค่ปกปิดสันดานที่แท้จริงของเขาได้ดีเท่านั้นเอง?

“น้องสาวเอ๋ย เธอไปตกหลุมรักผู้ชายประเภทไหนกันนี่?” วาเลรีต่อว่า “เพราะว่าชายคนนี้เธอถึงยืนกรานที่จะหย่ากับเบรนแนนในตอนนั้น เธอชักศึกเข้าบ้านด้วยการช่วยเหลือแคมโปส คอร์ปอเรชั่นไม่พอ เธอยังปล่อยให้ลูกชายของเมสันขโมยข้อมูลของไมโครชิพอีก!”

ลีอาหน้าซีดและเธอพูดอะไรไม่ออกเลยสักคำ

เธอเคยเป็นความภาคภูมิใจของตระกูลฮิลล์ แต่ตอนนี้เธอกลับต้องมารับผิดชอบต่อการทําลายฮิลล์ คอร์ปอเรชั่น ใช่ เธอโง่ เธอโง่อย่างไม่น่าเชื่อที่ตกหลุมรักผู้ชายแสนเลวคนนี้

เธอช่างตาบอดเหลือเกิน!

“รองผู้จัดการทั่วไปเฮย์สที่คุณพูดเป็นความจริงไหม?” ฌอนเหลือบมองไปยังชายคนนั้นอย่างรวดเร็ว

“ผู้อำนวยการฮิลล์ มันเป็นเรื่องจริงอย่างไม่ต้องสงสัยเลยครับ” รองผู้จัดการทั่วไปเฮย์สกล่าว “ทุกวันนี้ เลียมไม่ยอมให้เราพวกผู้จัดการอาวุโสจัดการเรื่องที่เกี่ยวข้องกับไมโครชิพเลย เขายังบอกอีกว่าเขาเป็นผู้รับผิดชอบแต่ผู้เดียวเนื่องจากคุณไม่ได้อยู่ที่นี่”

สีหน้าของเลียมเปลี่ยนไปอย่างมากสุดขีด ยังไม่ทันที่เขากําลังจะพูดอะไรบางอย่างออกมาเสียงตบที่บนใบหน้าเขาก็ดังลั่นสนั่นขึ้นมา

เขาหันหน้ามาก็เห็นใบหน้าโกรธจัดของสเปนเซอร์ หัวใจของเขารู้สึกขมขื่น "ลุงรองครับ"

“เลียม แกมันเป็นไอ้ตัวซวยของตระกูลฮิลล์” สเปนเซอร์ตัวสั่นชี้มาที่เขา “แกก็เหมือนกับพ่อของแกนั่นแหละเอาแต่คิดว่าจะทําร้ายคนอื่นเสมอ หากแกยังมีมโนธรรมเหลืออยู่บ้างก็ยอมรับเรื่องนี้ต่อสาธารณะซะ”

"ผมจะยอมรับมันได้อย่างไรกันล่ะในเมื่อผมไม่ได้ทํานี่ครับ?"