คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 987

ดวงตาของสเปนเซอร์แดงก่ำจนเป็นสายเลือด เมื่อข้อมูลของไมโครชิพรั่วไหลเขายังไม่โกรธหรือเศร้าขนาดนี้

“วิลลี่ของฉันไปมีความขุ่นเคืองอะไรกับตระกูลแคมโปส? ทําไมพวกเขาต้องทําให้เขาปัญญาอ่อน? ฉันมีเขาเป็นลูกชายเพียงคนเดียวเท่านั้น”

สเปนเซอร์เริ่มสะอื้นไห้ขณะที่พูด “เยี่ยมมาก วิลลี่ปัญญาอ่อน พ่อเป็นอัมพาต และฌอนถูกตํารวจจับ ตระกูลฮิลล์จบเห่แล้ว พวกเราจบเห่แล้ว ทุกอย่างถูกทําลายลงด้วยน้ำมือของเธอ”

ลีอามองเขา ดวงตาของเธอก็แดงด้วยความปวดร้าวเช่นกัน

เธอเอง มันเป็นความโง่เขลาของเธอที่ทําร้ายครอบครัวฮิลล์

“ไอ้เมสัน แกจะโหดเหี้ยมไร้ความปราณีขนาดนี้ได้ยังไง?!”

เธอไปสร้างความขุ่นเคืองอะไรกับเขาไว้ในชาติที่แล้วเหรอ?

ลีอาเสียหลักสะดุดตอนที่เธอพุ่งตัวออกไปข้างนอก เธอต้องการไปตามหาเมสัน เธอจําเป็นต้องทำให้สิ่งต่าง ๆ กระจ่างชัดเจน เขาโกหกเธอมาตั้งกี่ครั้งกี่หนแล้ว?

...

แชนซ์ที่มองเห็นภาพนี้มาแต่ไกลก็ชักสีหน้าเหนื่อยหน่ายใจ

เขาคาดไม่ถึงเลยว่าตระกูลฮิลล์จะกลายเป็นเช่นนี้ในเวลาเพียงแค่ไม่กี่วัน

เมื่อเขาออกมาจากโรงพยาบาล ยาเอลก็เดินเข้าไปเกี่ยวแขนเธอกับแขนของเขาทันที “พี่แชนซ์คะ เราจะทําอย่างไรกันต่อไปดีในอนาคต?”

“เราจะรอจนกว่าคุณชายฮิลล์จะลงมือสะสางตระเตรียมการต่าง ๆ ขึ้นมา” แชนซ์ถอนหายใจ

“ไม่ค่ะ ที่ฉันหมายถึงคือ... การล่มสลายของตระกูลฮิลล์เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้” ยาเอลพูดอย่างลังเล “ด้วยความสามารถของพี่ พี่อยากจะเป็นลูกน้องของคุณชายใหญ่ฮิลล์ตลอดไปหรือไง?”

ยาเอลถอนหายใจ “นั่นเป็นไปไม่ได้ ตระกูลฮิลล์สูญเสียอํานาจของพวกเขาแล้ว พรุ่งนี้เช้าหุ้นของฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นจะลดลงอย่างต่อเนื่อง คุณชายใหญ่ฮิลล์ยังอยู่ที่สถานีตํารวจอยู่เลย ถึงเขาออกมา เขาก็จะต้องจ่ายค่าชดเชยบริษัทต่าง ๆ กรณีผิดสัญญาด้วย ชื่อเสียงของเขาตกลงไปจุดต่ำสุดแล้วและตระกูลแคมโปส

กําลังคอยบดขยี้พวกเขา เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะลุกขึ้นอีกครั้งเว้นแต่ปาฏิหาริย์จะเกิดขึ้น นอกจากนี้...”

เธอแตะท้องของเธอและกระซิบว่า "พี่ต้องคิดถึงลูกของเราสิคะ"

"อะไรนะ? เธอตั้งครรภ์เหรอ?” แชนซ์ตกใจมาก

“ใช่ค่ะ ประมาณเดือนกว่าแล้ว” ยาเอลยิ้มหวาน “นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันไม่ต้องการให้พี่ต่อสู้กับตระกูลแคมโปส ฉันเกรงว่าในอนาคตลูกของเราจะไม่มีพ่อ ก็แค่เลิกซะนะคะ”

“... ให้พี่ลองคิดดูก่อน”

แชนซ์อยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก เขาตกใจพร้อมทั้งมีความสุขในเวลาเดียวกัน เขามีความสุขที่ในวัยอย่างเขาก็มีลูกได้ในที่สุด แต่ที่เขาเศร้าเพราะเขาจำเป็นต้องคิดเพื่อประโยชน์ของลูกน้อย