คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 997

แคทเธอรีนรู้สึกเหมือนสมองของเธอเพิ่งระเบิดไป

หลังจากที่ออกจากเกาะมา เธอได้รับข่าวที่น่าตกใจต่าง ๆ มากมายเหลือเกิน

ถึงแม้ว่านายท่านฮิลล์อายุมาก แต่ว่าเธอได้เคยพบเขามาก่อนและรู้ว่าเขามีสุขภาพดี

สําหรับวิลลี่ แม้ว่าเขาพุ่งเป้าเล่นงานเธอในเมลเบิร์น แต่เธอก็จบความแค้นเคืองนั้นได้เมื่อเธอเปลื้องเสื้อผ้าเขาในห้องน้ำ

เขายังช่วยเหลือเธอเมื่อเธอไปที่คฤหาสน์ฮิลล์เป็นครั้งแรกหลังจากที่มาถึงแคนเบอร์รา เธอคิดไม่ถึงว่าตอนนี้เขาปัญญาอ่อนไปซะแล้ว

“ครอบครัวฮิลล์ไม่แจ้งความกับตํารวจเหรอ?” เธออดถามไม่ได้

“พวกเขาจะแจ้งความอะไรได้ล่ะ? ตระกูลแคมโปสยืนกรานว่าวิลลี่พยายามลวนลามภรรยาอีวาน แคมโปสแล้วอีวานก็นำตัวเขาไปที่วิลล่า เมื่อฌอนไปถึงในตอนนั้นมันก็สายเกินไปแล้ว อีวานเขวี้ยงเงินฟ่อนหนึ่งใส่เขาบอกว่าเป็นค่ารักษาพยาบาล ถึงแม้ฌอนจะไปหาตํารวจ ตระกูลแคมโปสก็แค่ต้องจ่ายค่าชดเชยเท่านั้นเอง

“สําหรับตระกูลแคมโปสและฮิลล์ สิ่งสุดท้ายที่พวกเขาสนใจคือเงิน ยิ่งไปกว่านั้นเวสลีย์แจ้งความว่าฌอนลักพาตัวเธอไป ดังนั้นฌอนจึงทําอะไรไม่ได้และถูกนําตัวไปที่สถานีตํารวจ เชสเตอร์และร็อดนีย์เป็นคนหาทางประกันตัวเขาออกมา”

แคทเธอรีนใช้เวลาอยู่นานในการทำความเข้าใจเรื่องราวก่อนจะถอนหายใจในที่สุด “ตระกูลแคมโปสโหดเหี้ยมเหลือเกิน ไม่ว่ายังไงหากปราศจากการสนับสนุนอย่างแข็งแกร่งจากตระกูลฮิลล์ในตอนนั้น ตระกูลแคมโปสก็คงไม่มาถึงจุดที่เป็นอยู่ในปัจจุบันนี้”

“เป็นธรรมชาติของมนุษย์ที่จะโลภมาก เมสัน แคมโปสเป็นคนที่ซ่อนตัวเก่งเหลือเกิน หลังจากเปิดเผยธาตุแท้ของเขาแล้ว สิ่งแรกที่เขาทําคือเขี่ยภรรยาของเขาที่ไม่มีค่ากับเขาอีกต่อไปแล้วทิ้ง ตอนนี้เขาไม่เห็นหัวคนอื่นเลย” เฟรย่าถอนหายใจ

“ถึงแม้ฉันเกลียดฌอนและฉันก็ดีใจที่เขากลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว แต่ฉันคิดว่าคนเราควรทําสิ่งที่ถูกต้องเหมาะสม การแทงข้างหลังและหลอกลวงผู้คนเป็นสิ่งที่น่าอับอายจริง ๆ”

"ฉันก็คิดแบบนั้นเช่นกัน"

แคทเธอรีนรู้สึกในทำนองเดียวกันนั้น

หลังวางสาย เธอก็รีบโทรหาเลียม

“... ตกลงค่ะ"

เดิมทีแคทเธอรีนคิดว่าเขาคงจะอารมณ์เสียเล็กน้อย ยังไงเลียมก็เป็นสมาชิกของตระกูลฮิลล์ แต่หลังจากได้เห็นใบหน้าที่สงบนิ่งของเขา เธอก็โล่งใจ

โดยไม่คาดคิดโจเอลไม่พอใจกับเรื่องนี้ขึ้นมา “แม้ว่าเลียมเคยช่วยลูกมาก่อน แต่ตอนนี้พ่อไม่เข้าใจคนผู้นั้นแล้ว พ่อแนะนําให้ลูกรักษาระยะห่างจากคนเหล่านั้น เมสันเป็นคนโหดเหี้ยมไร้ความเมตตา และเลียมเป็นลูกชายเขา เขาไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน”

“ค่ะพ่อ แต่หนูจะส่งเขากลับก่อน ยังไงหนูก็ติดค้างเขาอยู่”

แคทเธอรีนตอบอย่างคลุมเครือและรีบไปที่บาร์กับเวสลีย์

เมื่อพวกเขาไปถึงที่นั่น เลียมก็เมาเละเทะแล้ว บนโต๊ะมีขวดเบียร์เปล่ามากมายหลายขวด เขาถือไว้ขวดหนึ่งแล้วกระดกมันลงคอ

“เลียม หยุดดื่มได้แล้ว ฉันจะส่งคุณกลับบ้าน” แคทเธอรีนหยิบขวดเบียร์ของเขาออกไป