“บ้านเหรอ?”
เลียมหัวเราะด้วยเสียงต่ำด้วยใบหน้าแดง และมีน้ำตาคลอเบ้า “ไหนล่ะบ้านของผม? ผมไม่มีสักบ้าน”
ครอบครัวฮิลล์ไม่ยอมให้เขากลับไป ส่วนครอบครัวแคมโปสมีภรรยาและลูกชายอยู่แล้ว
ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนเขาก็เป็นส่วนเกิน
“มาช่วยหาโรงแรมให้เขาพักก่อนเถอะค่ะ”
เวสลีย์ช่วยพาเลียมขึ้นรถและเลียมก็อ้วก ทําให้รถมีกลิ่นเหม็น
แคธี่รีบเปิดหน้าต่างด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน ยังไงนี่ก็เป็นรถของเวสลีย์ "เวสลีย์ ฉันขอโทษนะ..."
“อย่าเหลวไหลน่า คุณเป็นภรรยาผม คุณจะมาพูดขอโทษทำไมล่ะ?" เวสลีย์มองเธอแปลก ๆ “พูดตามตรง เลียมช่วยให้ผมได้ช่วยเหลือคุณมาก่อน ดังนั้นผมจึงประทับใจเขามาก”
แคทเธอรีนรู้สึกประหลาดใจ “ฉันได้ยินเฟรยาพูดถึงครอบครัวฮิลล์มา คุณคิดว่าเลียม—”
“มีข่าวลือที่ไม่น่าฟังบางเรื่องออกมา แต่ไม่ว่าเลียมจะขโมยข้อมูลหรือไม่ คุณต้องคุยกับเขาและเข้าใจเขาก่อนที่คุณจะตัดสินได้” เวสลีย์ขัดจังหวะเธอและพูดอย่างอ่อนโยนว่า “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นมา เขาก็ยังถือว่าเป็นพ่อของซูซี่ เราไม่ควรหันหลังให้เขา”
แคทเธอรีนซึ้งใจ เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าหลังจากเหตุการณ์ดังกล่าว เวสลีย์จะยังคงเปิดใจกว้างและฉลาดรอบรู้ เขายังเห็นใจซูซี่อีกด้วย
ที่จริงเธออยากให้การแต่งงานครั้งนี้กับเวสลีย์มันไปได้สวย แต่น่าเสียดายที่... เหตุการณ์ในวันแต่งงานของพวกเขาทําให้มันเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว
หลังจากส่งเลียมเข้าพักที่โรงแรมระดับห้าดาวในบริเวณใกล้เคียงแล้วเธอก็รีบกลับไปพร้อมกับเวสลีย์
เธอตัดสินใจว่าจะมาดูแลเขาอีกครั้งในวันรุ่งขึ้นหลังจากที่เขามีสติสัมปชัญญะขึ้นมาแล้ว เธอต้องคุยกับเขาเกี่ยวกับซูซี่โดยเร็วที่สุด เธอคิดถึงซูซี่มากและต้องการพบเธอ
เขาไม่ต้องการให้ลูกสาวของเขาพลาดชายคนนี้ไป
แคทเธอรีนเงียบไปทันที เมื่อพวกเขากินข้าวเสร็จแล้วและโจเอลขึ้นไปชั้นบน เธอมองไปที่เวสลีย์อย่างลังเล “เวสลีย์ ฉันขอโทษค่ะ คืนนี้ฉันอยากนอนกับลูคัส ฉันไม่ได้อยู่กับเขามานานแล้ว”
“โอเคครับ ผมเข้าใจ ผมจะนอนที่ห้องรับแขก” เวสลีย์พยักหน้า
แคทเธอรีนกัดริมฝีปากตัวเองและแล้วในที่สุดเธอตัดสินใจเอ่ยออกไปว่า "เวสลีย์ เรามา... หาเวลาไปหย่ากันเถอะค่ะ"
ใบหน้าที่อ่อนโยนและสง่างามของเวสลีย์กลายเป็นน่าเกลียดน่ากลัวขึ้นมาเลยทันที “แคธี่ เป็นเพราะว่า... คุณยังลืมฌอนไม่ได้เหรอ?”
"ไม่ค่ะ" แคทเธอรีนยิ้มอย่างขมขื่นและส่ายหัวอย่างใจเย็น “เวสลีย์ ฉันไม่อยากโกหกคุณ เมื่อฉันถูกฌอนจับเป็นเชลย เรา... ทํากัน เขาต้องการให้ฉันตั้งครรภ์ลูกของเขาเพื่อที่ฉันจะได้ไม่จากไปไหน แต่ฉันมีประจําเดือนซะก่อนเขาจึงไม่บรรลุเป้าหมาย”
“ฉันรู้ว่าฉันทําให้คุณผิดหวัง ฉันไม่คู่ควรกับคุณ และครอบครัวคุณก็ไม่ยอมรับฉันด้วยเช่นกัน คุณจะถูกโลกภายนอกหัวเราะเยาะด้วย คุณสมควรได้รับสิ่งที่ดีกว่า”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
สนุกมากค่ะ เมื่อวาน6สค.68อ่านได้จุใจเลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ...
ขอตอนเพิ่มอีกจ้า...
สนุกมากค่ะ...
สนุกค่ะ...
ขอบคุณที่ทำให้ได้อ่านต่อทุกวัน...
คุณชายฮิล เรื่องนี้สนุกมาก รอติดตามไม่ไหว อ่านซ้ำก่อน...
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...