คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 999

สรุปบท บทที่ 999: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!

ตอน บทที่ 999 จาก คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

บทที่ 999 คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนติก คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! ที่เขียนโดย ทะเลใต้ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

เวสลีย์ก้มหน้าลงและค่อย ๆ จิบชาซ่อนแววตาเร้นลับที่แว่บขึ้นมาในดวงตาเขา

เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมาอีกที ดวงตาของเขาก็อ่อนลงและอมทุกข์หม่นหมอง “แคธี่ ผมขอถามคุณหน่อย คุณสมัครใจยินยอมนอนกับเขาหรือเปล่า?”

"ไม่แน่นอนค่ะ" แคทเธอรีนปฏิเสธทันที

"ก็เท่านั้นเอง" เวสลีย์จับมือเธออย่างอ่อนโยน “แคธี่ผมเคยอ่านเจอมาก่อนว่า ถ้าภรรยาของคุณถูกพวกอันธพาลลักพาตัวไป ในฐานะผู้ชายคุณอยากให้ภรรยาของคุณขัดขืนด้วยชีวิตเธอหรือเชื่อฟังเพื่อให้ตัวเธอรอด? ถ้าเป็นผมผมจะเลือกอย่างหลัง ไม่มีอะไรสําคัญสําหรับผมมากไปกว่าความปลอดภัยและชีวิตของภรรยาครับ”

“เวสลีย์คะ...” หัวใจของแคทเธอรีนหวั่นไหวและดวงตาของเธอก็แดงขึ้นอย่างสุดจะกลั้นไว้ได้

“ผมไม่ใช่คนประเภทที่ยึดติดเกี่ยวกับครั้งแรกของผู้หญิง ผมรู้อยู่แล้วเมื่อผมเลือกที่จะแต่งงานกับคุณ”

เวสลีย์กล่าวต่อว่า “วันแต่งงานคุณถูกฌอนพาตัวไป ผมจะโทษคุณได้ยังไงล่ะ? ผมได้แต่โทษตัวเองที่เป็นสามีที่ไร้กำลัง ผมไม่กล้าแม้แต่จะโทรหาตํารวจเพื่อความปลอดภัยของครอบครัวผมด้วยซ้ำ ที่จริงช่วงนี้ผมไม่ค่อยสบายใจเลยเพราะผมกลัวว่าคุณจะดูถูกการไร้ความสามารถของผมหลังจากที่กลับมา”

"ไม่ค่ะ" แคทเธอรีนส่ายหัว “ฉันเข้าใจคุณ ถ้าเป็นฉันก็คงจะทำเช่นนั้นเหมือนกัน ฌอนเป็นคนที่น่ารังเกียจมากเหลือเกิน”

“ใช่ เขาน่ารังเกียจและใช้กำลังบังคับคุณ เขาคิดว่าถึงแม้ผมช่วยคุณ ผมก็คงดูถูกคุณอย่างแน่นอน แต่เขาประเมินผมต่ำไป ความรักของผมที่มีต่อคุณสําคัญกว่าสิ่งใดทั้งนั้น ในตอนนั้นผมสามารถยอมรับลูก ๆ ของคุณ และคราวนี้แค่ได้คุณกลับมาก็เพียงพอแล้วสําหรับผม”

ความเจ็บปวดในดวงตาของเวสลีย์ค่อยดีขึ้น “แคธี่ ทําไมเราถึงได้อยู่ด้วยกันยากจัง? หลังจากพลิกผันไปมาหลายครั้ง ผมรอแล้วรอเล่ากว่าคุณจะตอบตกลงแต่งงานกับผมในที่สุด แต่แล้วคุณเข้าไปพัวพันกับอีกเหตุการณ์ ถ้าคุณรู้สึกผิดจริงๆ ล่ะก็ต่อไปในอนาคตชดเชยให้ผมนะครับ”

ยิ่งได้ฟังเข้าไปมากเข้าก็เขย่าหัวใจของแคทเธอรีน

ก่อนหน้านี้ระหว่างเดินทางกลับ เธอได้ตัดสินใจจะแยกทางกับเวสลีย์แล้ว แต่หลังจากได้ยินถ้อยคําของเขา เธอก็หวั่นไหวอีกครั้ง

เวสลีย์มีความรู้สึกลึกซึ้งต่อเธอมากจนถ้าหากเธอทิ้งเขาไปมันคงจะทําร้ายเขา ในขณะเดียวกันแผนการของฌอนก็จะประสบความสําเร็จ

"หยุดคิดถึงมันน่า" เวสลีย์กอดเธอเบา ๆ “คืนนี้ผมจะไม่นอนที่นี่ คุณเพิ่งกลับมาดังนั้นบางทีจิตใจของคุณในตอนนี้ยังสับสนอยู่ ในช่วงสองสามวันนี้พักผ่อนให้สบายและจัดการภารกิจต่าง ๆ ของฮัดสัน คอร์ปอเรชั่นนะครับ ผมจะมารับคุณในอีกสองวันแล้วเราจะกลับไปที่วิลล่าของเรา”

นอกจากนี้เขาไม่เชื่อว่าเธอไม่ได้เต็มใจ เมื่อฌอนส่งวิดีโอมาเสียงของเธอนั้นฟังดูเร่าร้อนมาก ไม่ได้ฟังดูเหมือนเธอไม่เต็มใจเลยสักนิด

เขาจะค่อย ๆ ชำระแค้นเธอสำหรับความอัปยศนี้

หลังจากกลับมาที่วิลล่าแล้ว เรจิน่า เทรนต์ ซึ่งสวมชุดนอนกระโปรงสีดอกกุหลาบ โอบแขนเธอรอบกายเขาอย่างเย้ายวน “ประธานลียงส์ฉันคิดว่าคุณจะไม่กลับมาแล้วซะอีกค่ะ”

"ถ้าผมไม่กลับมาแล้วผมจะไปที่ไหนได้ล่ะ?" เวสลีย์ชำเลืองมองเรือนร่างที่มีเสน่ห์เย้ายวนน่าหลงใหลของหญิงสาว ถึงเธอไม่มีความเร้าอารมณ์ในแบบของแคทเธอรีน แต่อย่างน้อยผู้หญิงคนนี้ก็เชื่อฟังเขาและพยายามทุกวิถีทางเพื่อเอาใจเขา มันทําให้เขาพอใจมาก

“คุณโจนส์กลับมาแล้ว...” เรจิน่าอิงแอบแนบไหล่เขาและลูบไล้หน้าอกของเขาอย่างยั่วยวน “ฉันกังวลว่าคุณจะไปอยู่กับเธอ ท้ายที่สุดเธอเป็นภรรยาของคุณในนาม แต่...”

"แต่อะไรเหรอ?" เวสลีย์หรี่ตาลง

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!