บทที่ 1000 – ตอนที่ต้องอ่านของ คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
ตอนนี้ของ คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! โดย ทะเลใต้ ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายโรแมนติกทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 1000 จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
เรจิน่าแสร้งทําเป็นกลัวและพูดเสียงเบาว่า “แต่คนในบริษัทต่างก็สงสัยว่าเธอท้องลูกของฌอนหลังจากได้หายตัวไปนานมาก”
ดวงตาสีเข้มของเวสลีย์เต็มไปด้วยความเย็นชากระหายเลือดขึ้นมาทันที เขาบีบคางของเรจิน่าแรง ๆ และใบหน้าที่สง่างามของเขาก็เหี้ยมเกรียมเล็กน้อย “เรจิน่าผมไม่คิดเลยว่าคุณจะเล่นเกมลองใจกับผม”
เรจิน่าตกใจกลัวจนตัวสั่น “ป ประธานลียงส์ ฉัน... ฉันกําลังพูดความจริงนี่คะ”
“ถึงมันคือความจริง แต่โดยธรรมชาติมันแตกต่างกันเพราะคุณจงใจมาบอกเรื่องนี้กับผม” เวสลีย์หัวเราะเยาะอย่างดุร้าย
ใบหน้าของเรจิน่าซีดเผือด เธอคิดไม่ถึงว่าเวสลีย์ที่มีเหตุผลจะมีดวงตาราวกับปีศาจขึ้นมาในตอนนี้
แต่ก็ไม่แปลกใจหรอก คนอื่นไม่เคยรู้เรื่องนี้แต่ในฐานะเลขานุการของเขา เธอรู้ว่าเขาทํางานอย่างใกล้ชิดกับแคมโปส คอร์ปอเรชั่น เขายากจะเข้าใจได้พอ ๆ กันกับเมสัน แคมโปส
“ทําตัวดี ๆ หน่อยและทําตามที่ผมบอก อย่าได้ริมาเล่นตลกกับผม” เวสลีย์ตบหน้าเธอเบา ๆ “ถ้าคุณรู้จักที่ทางของคุณผมอาจให้โอกาสคุณได้ตั้งครรภ์ลูก ถึงแม้ว่าคุณจะไม่สามารถครองตําแหน่งเป็นคุณนายลียงส์ได้แต่ผมจะให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณต้องการในชีวิต”
“... ขอบคุณค่ะประธานลียงส์” เรจิน่าดีใจเหลือเกิน
เธอไม่สนการครองตําแหน่งคุณนายลียงส์ สิ่งที่เธอสนใจคือเวสลีย์และอำนาจของเขา
“ถ้าอย่างนั้นก็รับใช้ผมให้เต็มที่ในคืนนี้”
เวสลีย์อุ้มตัวเธอและตรงขึ้นไปชั้นบนทันที
เขาเต็มไปด้วยอารมณ์รุนแรง เมื่อเขาคิดถึงการปรากฏตัวของแคทเธอรีนขณะเห็นเธอที่บนเกาะในวันนี้ ความหึงหวงในใจของเขาแทบจะฆ่าเขา แต่เขาทําได้เพียงแค่อดทนไว้และสวมบทบาทเป็นสุภาพบุรุษที่เรียบร้อย ตอนนี้เขาไม่จำเป็นต้องซ่อนธาตุแท้ของเขาอีกต่อไปแล้ว เขาจึงปลดปล่อยมันออกไปจนหมด
...
...
ในโรงแรมห้าดาว
เลียมตื่นมาเวียนหัวด้วยอาการเมาค้างและจําได้ว่าเมื่อคืนเขากำลังดื่มอยู่ที่บาร์ ใครมาส่งเขาที่นี่นะ?
ขณะที่เขากําลังจะหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมา ประตูห้องของเขาก็ถูกเตะเปิดผางออกอย่างรุนแรง
แชนซ์บุกเข้ามาในห้องกับอีกสองคน “คุณชายรองครับ คุณชายใหญ่ต้องการพบคุณ”
เลียมมองท่าทีของพวกเขาแล้วใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาก็มืดมนลง เขาหัวเราะเยาะ “ถ้าฉันไปเนี่ยฉันจะได้กลับมาครบ 32 ไหม?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
สนุกมากค่ะ เมื่อวาน6สค.68อ่านได้จุใจเลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ...
ขอตอนเพิ่มอีกจ้า...
สนุกมากค่ะ...
สนุกค่ะ...
ขอบคุณที่ทำให้ได้อ่านต่อทุกวัน...
คุณชายฮิล เรื่องนี้สนุกมาก รอติดตามไม่ไหว อ่านซ้ำก่อน...
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...