คุณหมอของนายขุนพล นิยาย บท 16

“นายมาทำอะไรที่นี่ขุนพล”

“มาง้อเมีย”

“งั้นนายคงมาผิดห้องแล้ว” กว่าจะมาหายอารมณ์ร้อนและหายโง่ ล่อเข้าไปวันที่สี่แล้วตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าผู้หญิงที่เจอที่ห้างคือแฟนของพี่คราม เพราะในงานแต่งบังเอิญเจอพี่ครามกับแฟนหน้าห้องน้ำพอดี ฉันก็เลยเข้าใจทุกอย่างรอแค่เขามาง้อแค่นั้นแหละ อยากแกล้วขุนพล สนุกดี หน้าตาเหงาง่อยที่ขัดกับบุคลิกดูหน้ารักเหมาะกับขุนพลดีและอยากจะรู้ว่าคนอย่างขุนพลจะใช้วิธีไหนง้อฉัน เพราะพี่ครามบอกมาว่าตั้งแต่เกิดมาขุนพลไม่เคยง้อใครมาก่อน สิ่งนี่แหละที่ฉันอยากเห็น

“ขอโทษคับ “เสียงพูดออกมาเบาจนแทบกระซิบแถมขุนพลยังไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมาสบตากับน้ำมนต์ สองมือประสานกันไว้ทั้งสองข้าง เหมือนเด็กที่สำนึกผิดแล้วกลัวโดนแม่ดุไม่มีผิด น้ำมนต์แทบกั้นขำไม่อยู่ เป็นถึงเจ้าของสนามและผับชื่อดัง ถ้าใครได้มาเห็นเขาวันนี้รับรองว่าแอ่นดูมากกว่าเกรงกลัวเขาแน่นอน

“แล้ววันนั้นทำไมขุนไม่ฟังมนต์ก่อน” เสียงนิ่งที่น้ำมนต์พูดกับขุนพลและกอดอกปรายตามองไปทางขุนพล ทำให้เขาทำหน้าหงอยอีกครั้ง

“ก็ขุนหึงมนต์มาก”

“หึงในฐานะอะไร” เอาจริง ๆ ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา ฉันรู้ว่าขุนพลชัดเจนมาตลอดไม่เคยปิดบังตัวตนของฉันในชีวิตเขากับใครทั้งนั้น แต่สิ่งที่เขาไม่เคยพูดกับฉันคือสถานะที่ชัดเจน ฉันเป็นผู้หญิงคนนึ่งที่อยากให้ผู้ชายพูดถึงสถานะว่าคืออะไรพร้อมกันกับการกระทำที่ชัดเจน แต่ถ้าการกระทำชัดเจนแต่เขาไม่เคยพูดหรือตกลงกับฉันว่าเราสองคนอยู่สถานะไหน ฉันเป็นผู้หญิงจะคิดเข้าข้างตัวเองไปก่อนได้ยังไง

“ผัว” คำตอบที่ชัดเจนและหน้าที่เงยขึ้นมาสบตา สายตาคู่นั้นมั่นคงและชัดเจนเสมอ

“ขุนเคยของเป็นแฟนมนต์รึยัง”

“ก็อยู่ด้วยกันแล้ว ต้องขออีกหรอ” อ้าว!! ไอ้บ้านี่ ไม่ขอได้ยังไง เดี๋ยวนี้สถานะมีมากมาย FWB ยังมีเลย มันก็ต้องของกันก่อนมั้ย ไม่ใช่ว่าอยู่ด้วยกันแล้วคือเมีย งั้นคนบางคนคงมีเมียค่อนประเทศแล้ว

----- ไม่รู้จะพูดอะไรก็เลยเงียบและสบตาขุนพลเท่านั้น จนขุนพลยืนไม่นิ่ง มือไม้ไม่รู้จะว่าตรงไหน จับท้ายทอยบ้าง ล่วงกระเป๋าบ้าง จากใบหน้าที่ขาวเนียนตอนนี้มีเลือดฝาดที่แก้มลามไปถึงใบหู

“มาเป็นเมียขุนนะมนต์” หึ!! กว่าจะพูดออกมาได้เล่นตีมึนอยู่ตั้งนาน ไอ้เราก็รอคำนี้นานสองนานก็ไม่เคยพูด ดีใจนะที่เขาพูดมันออกมา ถึงมันจะไม่สำคัญเท่ากับการะทำแต่ฉันก็รู้สึกดีที่ได้ฟัง ขอบคุณฟ้าที่ส่งผู้ชายคนนี้มาให้ฉัน ขอบคุณจริง ๆ

---- น้ำมนต์แกล้งที่จะไม่ตอบคำถามของขุนพล จนขุนพลใจคอไม่ดีก็เลยเดินเข้ามากอดน้ำมนต์พร้อมกับเอาหน้าแนบที่ลำคอระหง กลิ่นหอม ๆ ทำให้ขุนพลรู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันทีและน้ำมนต์เองก็ไม่ได้ผลักไสเขาให้ออกห่างจากตัวไปไหน

“ตกลงเถอะนะ ขุนจะยอมทำตามที่มนต์สั่งทุกอย่าง และต่อไปนี้จะใจเย็นมากขึ้น” เห็นน้ำมนต์เงียบขุนพลก็ต้องพูดและสัญญาออกมาว่าเขาจะไม่ใจร้อนอีก ที่เล่นไปต่อยหน้ารุ่นพี่ของหญิงสาว หึงจนหน้ามืดตามัวแบบวันนั้นอีก