คุณหมอของนายขุนพล นิยาย บท 20

ปึก!! เฮ้อ!!เสียงกระทบแก้วเหล้าลงบนโต๊ะของขุนพล เรียกความสนใจจากครามและวาโยให้หันไปหาขุนพลทันที วันนี้ขุนพลไลน์มาชวนเขาสองคนนั่งดื่มที่ผับ ซึ่งนาน ๆ ทีขุนพลจะชวนพวกเขาดื่ม ยิ่งตั้งแต่มีเมียไม่ต้องพูดถึง พวกเขาแทบจะไม่ได้เห็นหน้าขุนพลด้วยซ้ำไป

“เป็นอะไรว่ะ” ครามที่นั่งดูขุนพลยกแก้วเหล้าดื่มเหมือนน้ำเปล่าแถมยังถอนหายใจ เหมือนคิดเรื่องอะไรอยู่ในสมองตลอดเวลา

“อ้าว!! ไม่ตอบแล้วพวกกูจะรู้กับมึงมั้ย” เอาจริงเขาก็ไม่เข้าใจขุนพลหรอกว่าเป็นอะไร ก็เห็นรักกับหมอน้ำมนต์ดีแล้วเพื่อนของเขามีเรื่องอะไรให้กลุ้มใจอีก ขุนพลเป็นคนไม่ค่อยพูด ชอบได้แต่ทำหน้านิ่งแต่ถ้าสุดจริง ๆ ถึงจะพูดออกมาและปรึกษาเขากับวาโยแต่ถ้าขุนพลยังรู้สึกว่าปัญหาที่เขาเจอยังคงหาทางออกได้เอง ขุนพลก็มักจะจัดการปัญหาด้วยตัวของเขาเอง

“น้ำมนต์ไม่ยอมตกลงแต่งงานกับกู”

“น้ำมนต์อาจจะยังไม่พร้อมก็ได้” ทุกครั้งที่มีปัญหาเรื่องธุรกิจขุนพลมักจะจัดการได้ดีเสมอแต่เขาคงต้องมาพ่ายแพ้กับผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างน้ำมนต์ที่ไม่รู้ว่าจะแก้ปัญหาหรือแก้ความคิดของหญิงสาวได้ยังไง

“กูมีวิธี” สายตาที่มุ่งไปทางขุนพลเหมือนมีแผนร้ายอยู่ในใจของวาโย ทำให้ขุนพลและครามต้องถอนหายใจออกมาพร้อมกันอีกรอบ สายตาของทั้งสองแสดงออกมาชัดเจนว่าไม่เชื่อใจแผนของวาโยที่แสดงออกมาทางสีหน้าว่าแผนก็เลวมากแน่นอน แต่ด้วยความสงสัยก็เลยถามวาโยออกไปเพราะอยากรู้ว่าเขามีแผนอะไรกับเรื่องนี้

----- เกิดความเงียบไปชั่วขณะ ที่วาโยเล่าแผนการให้ฟัง

“มึงก็เสกเด็กเข้าท้องสิว่ะ!!ไอ้ขุน ในเมื่อขอดี ๆ ไม่ยอมแต่ง ถ้าเกิดท้องขึ้นมากูรับรองว่าน้ำมนต์ไม่มีทางปฏิเสธได้แน่นอน” เป็นความคิดที่ชั่วช้ามากแต่ก็เข้าท่าเหมือนกัน และเขาควรจะทำยังไงในเมื่อน้ำมนต์กินยาคุมอย่างเคร่งครัด ขนาดขุนพลกรอกหัวน้ำมนต์ทุกวันว่าเขาพร้อมเป็นพ่อคนแล้ว แต่หญิงสาวก็กรอกหูเขากับว่ายังไม่พร้อมยังอยากจะทำงานช่วยเหลือคนอยู่ ในเมื่อเธอพูดออกมาแบบนี้แล้วผมพูดอะไรได้อีกมั้ย

“มึงก็สลับยาคุมที่น้ำมนต์กินประจำสิว่ะ..และให้กินวิตามินบำรุงร่างกายแทนจะยาอะไร” เออ ยอมรับว่าผมคิดไม่ได้เหมือนวาโยมัน ความคิดมันคือจะว่าเลวก็ไม่ใช่คงจะดีถ้าเราให้เด็กคนหนึ่งได้เกิดมา และผมก็พร้อมทั้งเงินทั้งความรักที่มีให้กับน้ำมนต์หรือผมควรจะลองวิธีของวาโยดี

Rrrrrrrr Rrrrrrr

“ขุน กลับมาซื้อก๋วยเตี๋ยวให้มนต์หน่อย” ผมนั่งดื่มกับเพื่อนสักพัก เมียตัวดีที่ดูซีรี่รออยู่คอนโดก็โทรมาสั่งให้ซื้อก๋วยเตี๋ยวของชอบไปให้ เดี๋ยวนี้น้ำมนต์กินเก่งดูมีน้ำมีนวลชวนให้สัมผัสและเข้าใกล้มากขึ้น ความหิวของน้ำมนต์ไม่สามารถที่จะห้ามได้เลย อยากกินต้องได้กินถ้าไม่ได้กินเธอจะกินหัวผมแทน

“คับ” ว่านอนสอนง่ายก็ผมนี่แหละ เมียบอกซ้ายไปซ้ายบอกขวาไปขวา เชื่อเมียไปซะทุกเรื่อง ผมไม่ได้กลัวเมียแต่ผมแค่ให้เกียรติเธอ ขนาดผมดีขนาดนี้เมียยังไม่ยอมแต่งงานหรือมีลูกให้ผมเลยทุกคนคิดดู เธอจะไปหาผัวที่ประเสริฐแบบผมได้อีกที่ไหน ทุกวันนี้เมียก็แทบจะไม่ได้ใช่เงินของตัวเอง เพราะทุกเดือนผมจะโอนเงินเข้าบัญชีน้ำมนต์เพื่อให้ได้ใช้จ่ายและของใช้ประจำ

“เมียโทรตามแล้วหรอว่ะ” วาโยถามขึ้นเมื่อผมวางโทรศัพท์หลังจากวางสายน้ำมนต์ แถมยังล้อเลียนผมด้วยสายตาอีก วันไหนมันมีเมียผมจะรอดูว่ามันจะเป็นยังไง

“ป่าว แค่บอกให้ซื้อก๋วยเตี๋ยวเข้าไปให้”

“นี้แหละ วิธีตามผัวขั้นเทพ” จริงหรอว่ะ!! เธอหิวเธอก็โทรมาสั่ง ผมไม่เคยเจอน้ำมนต์โทรตามให้กลับเลยนอกจากจะฝากซื้อโน้นซื้อนี่เข้าไปให้ก่อนกลับแค่นั้น

“หรอว่ะ”

“ไปตรวจงานที่ผับไงและนั่งดื่มกับพวกไอ้ครามไง” หือ!! ก็ไปตรวจงานที่ผับไง ทำไมน้ำมนต์ขี้ลืมแบบนี้ว่ะ ผมสับสนกับคำถามของน้ำมนต์มาก ไม่เข้าใจว่าเธอต้องการจะสื่ออะไร

“ให้ตอบอีกรอบ” น้ำเสียงที่เย็นและนิ่งลงถามผมซ้ำ ๆ ทำให้ผมเริ่มแปลกใจ รู้สึกว่าตอนนี้ตาขวาผมเริ่มกระตุกทันที

“ก็ไปตรวจงานที่ผับไง”

ผัวะ!! โอ้ย!! หลังจากคำตอบสุดท้ายของผมจบลง ถ้วยในมือของน้ำมนต์ฟาดเข้าที่ขมับขวาของผมทันที หางคิ้วที่ตอนนี้มีเลือดไหลออกมาและรับรู้ได้ถึงกลิ่นคาวเลือดคลุ้ง ทำให้ผมยิ่งมึนงง ว่าน้ำมนต์ทำร้ายร่างกายผมทำไมเมียผมไม่ใช่คนหัวรุนแรงแบบนี้นะ

“มนต์ทำอะไรว่ะ”

“นายสิไปทำอะไรมา รอยลิปที่อยู่ตรงหัวไหล่คือยังไงแถมยังมีกลิ่นน้ำหอมผู้หญิงติดมาอีก” รอยลิปสติกอะไรว่ะ!! หลังจากที่น้ำมนต์พูดเสร็จก็เดินตึงตังเข้าห้องนอนไปแถมยังไม่หันกลับมาดูแผลที่หัวผมเลยสักนิด ทำให้ผมเดินเข้าไปส่องหารอยลิปสติกที่กระจกและพบว่าตอนนี้ที่ปกเสื้อของผมมีรอยลิปสติกติดอยู่ที่หัวไหล่ของผมชัดเจน เชี้ย!! ผมนึกย้อนว่าผมไปได้รอยนี่มาจากไหนแต่ตอนนี้ไม่ทันแล้ว เมียผมเดินเข้าไปในห้องแถมยังล็อคห้องไม่ให้ผมเข้าไปอีก มันเป็นวันอะไรของผมว่ะ

## เมียขุนเป็นคนใจดี ฟาดไปทีก็คงไม่เป็นไรเนอะ##