คุณหมอของนายขุนพล นิยาย บท 26

“ขุนนนน ทำอะไรอยู่ค่ะ”

“ขุนกำลังนั่งดูเอกสารอยู่” ตอนนี้น้ำมนต์กับขุนพลแต่งงานกันได้สามเดือนแล้วและพวกเขาทั้งสองได้จากคอนโดเข้ามาอยู่บ้านเรือนหอที่ขุนพลเป็นคนออกแบบ บ้านสไตล์โมเดิร์นที่กินพื้นที่หลายไร่ ซึ่งทั้งสองย้ายเข้ามาอยู่หลังจากแต่งงานกันได้หนึ่งเดือนเศษ สำหรับน้ำมนต์ตอนนี้ก็ยังทำงานที่โรงพยาบาลอยู่แต่เธอจะไม่รับเวรดึกจะทำตามเวลาราชการเท่านั้น ส่วนขุนพลตอนนี้เขาขยายกิจการผับไปทั่วทุกภาค ทำให้งานเพิ่มขึ้นทวีคูณและยิ่งสนามที่มีชื่อเสียติดอันดับต้น ๆ ของประเทศตอนนี้ถือว่าประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก

“เหนื่อยมั้ย” น้ำมนต์เข้ามาหาขุนพลที่ห้องทำงานพร้อมกับขึ้นไปนั่งบนตักแกร่งของชายหนุ่ม ออดอ้อนเหมือนแมวที่กำลังคอลเคลียเจ้าของ

“หนักขึ้นรึป่าวเนี้ย” ขุนพลพูดด้วยน้ำเสียงติดเล่น แต่กับน้ำมนต์เธอชักสีหน้าไม่พอใจใส่ขุนพลทันที มาหาว่าเธออ้วนได้ยังไงเนี้ย เธอก็ทานข้าวปกติแต่แค่ทานบ่อยขึ้นเท่านั้นเอง

“เหอะ!! ใช่สิ เดี๋ยวนี้มาหาว่าอ้วนไม่สวยใช่มั้ย” นั้นเขาว่าแล้วว่าน้ำมนต์จะต้องเล่นใหญ่ สมควรแก่การได้รางวัลไม่รู้ว่าช่วงนี้น้ำมนต์เป็นอะไร อารมณ์มักจะสวิงอยู่เสมอหรือประจำเดือนใกล้จะมา ชอบชวนขุนพลกินโน้นกินนี่ จนตอนนี้ซิกแพคทั้งหกก้อนตอนนี้แทบจะเหลือแค่ก้อนเดียวแล้ว

“ขุนไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นซะหน่อย” เอาว่ะ!! เลี่ยงได้เลี่ยงตอนที่เมียใกล้จะเป็นเมนส์ ไม่งั้นแม่ขุนจะงัดทุกไม้ตายมาทำให้ตัวเองชนะให้ได้แหละ ผมรู้ดี!! จริง ๆ เมียผมเป็นคนนิสัยน่ารัก ใจเย็น แต่ถ้าพอเป็นเมนส์เมื่อไหร่เหมือนโดนผีเข้าครอบงำยังไงไม่รู้ ไอ้ผมก็อยากจะรู้ว่า เมนส์ มันหน้าตาเป็นยังไงเหมือนกัน พ่อจะยิงให้ไส้แตกเลย!!

///“แล้วนี่จะแต่งตัวออกไปไหน” วันนี้น้ำมนต์แต่งหน้าแต่งตัวเหมือนกำลังจะออกไปไหน ใบหน้าที่สวยอยู่แล้วยิ่งพอได้แต่งเติมยิ่งสวย ยิ่งช่วงนี้แล้วน้ำมนต์ยิ่งเปล่งประกายยังไงไม่รู้ หรือผมจะคิดไปเองเพราะผมหลงเมียหนักมาก

“กำลังจะออกไปช็อปปิ้ง ขุนจะไปด้วยกันมั้ย”

“มนต์ไปกับใคร”

“กับยัยเพลงค่ะ” อ๋อ สาว ๆ นัดกันแล้วผมจะไปทำไม ปล่อยให้น้ำมนต์ได้อยู่กับเพื่อนบ้าง เราสองคนถึงจะแต่งงานกันแล้วแต่ก็ให้พื้นที่ส่วนตัวของกันและกันเสมอ เวลาผมออกไปดื่มกับเพื่อนน้ำมนต์มักจะไม่ขัดเพราะส่วนมากเมียไปด้วย ฮ่าฮ่า

ฟอด!!

“เดี๋ยวรีบกลับนะคะ” หอมแก้มผมเสร็จก็เดินออกจากบ้านไปที่โรงจอดรถและรีบขับรถออกไปทันที หลังจากที่น้ำมนต์ออกไปผมก็นั่งเคลียร์งานที่ห้องทำงานที่บ้านต่อไปเรื่อย ๆ ช่วงนี้มีเรื่องให้คิดหลายเรื่อง ไหนจะเรื่องเมียยังไม่ท้องอีกหรือผมไม่มีน้ำยาอย่างที่พวกไอ้ครามมันพูดไว้ เพราะทุกวันนี้ผมยิงเมียทุกวันอาหารเสริมที่ไหนว่าดี ผมจัดมาบำรุงทั้งน้ำมนต์และตัวผมเองแต่ไหงยังไม่มาสักที

ตู๊ด ตู๊ด

“ว่าไงไอ้ขุน” ด้วยความสงสัยผมต่อสายไปหาไอ้เป้เพื่อนผมที่เป็นหมออย่างเร่งด่วน ด้วยข้อสงสัยของผมที่คิดว่าเมียผมหรือผมอาจจะมีลูกอยาก แต่ผมก็ไปตรวจร่างกายมาหมดแล้วก็ปกติดีนะแต่ทำไมเบบี๋ผมยังไม่มาสักที

“ทำไมเมียกูยังไม่ท้องว่ะ”

“อ้าว ไอ้ส้นตีนกูจะรู้กับมึงมั้ย”

“เมื่อไหร่เบบี๋กูจะมา”

“มึงลองให้เมียมึง เปลี่ยนผัวสิ อาจจะมาก็ได้นะ”

“โทรกลับมามีอะไรไอ้เป้”

“อ้าวกูนึกว่ามึงมาโรงพยาบาลกับเมีย” หือ!! หลังจากได้ยินประโยคของหมอเป้ คิ้วขุนพลขมวดเข้าหากันทันที ก่อนออกจากบ้านน้ำมนต์บอกเขาว่าจะไปช็อปปิ้งนิ แล้วทำไมถึงไปโผล่ที่โรงพยาบาลได้หรือว่าน้ำมนต์เป็นโรคอะไรแล้วไม่ยอมบอกผมว่ะ!!

“ไปห่าอะไร กูอยู่บ้านมึงตาฝาดรึป่าว”

“ตาฝาด เหี้ยอะไร กูเห็นเมียมึงขึ้นลิฟท์ไปชั้นห้า” ชั้นห้าที่หมอเป้ว่าคือชั้นสูตินารีเวชไม่ใช่หรอ แล้วน้ำมนต์ไปทำอะไรที่นั้น ตอนนี้ได้แต่สงสัยในใจซึ่งไม่มีใครสามารถให้คำตอบเขาได้นอกจากน้ำมนต์คนเดียวเท่านั้น

“เดี๋ยวกูไป” ด้วยความสงสัยหรือน้ำมนต์จะท้องแล้วไม่บอกผมว่ะ!! ทำไมผมรอเบบี๋มานานมากน้ำมนต์ก็น่าจะรู้ดีกว่าใคร เพราะหลังจากที่ผมฉีดน้ำเชื้อเข้าไปในตัวน้ำมนต์ผมก็มักจะจูบเบา ๆ ที่ท้องของน้ำมนต์เสมอและมีเหตุผลอะไรถ้าน้ำมนต์ท้องแล้วไม่บอกผม ข้อนี้ผมต้องรู้ให้ได้ว่าเป็นเพราะอะไร ใจผมก็ตื่นเต้นแหละถ้าน้ำมนต์ท้องจริง ๆ แต่อีกใจก็โกรธที่มีอะไรไม่บอกกันกัน

วางสายหมอเป้เสร็จ ขุนพลก็รีบคว้ากุญแจรถแล้วขับมุ่งตรงไปที่โรงพยาบาลทันที ด้วยความเร็วที่ขับ ทั้งปาดซ้ายปาดขวาจนในที่สุดก็ใช้เวลาไม่นาน พอถึงโรงพยาบาลขุนพลไม่รอช้าที่จะวิ่งตรงไปขึ้นลิฟต์และไปที่ชั้นห้าทันที หลังจากที่ลิฟท์เปิดเรียบร้อย ขุนพลก็วิ่งตรงไปที่ห้องตรวจที่หมอเป้บอกเอาไว้ก่อนที่จะวางสายด้วยความรีบร้อน

“มนต์ทำอะไรว่ะ”

“ขุน”