คุณคือของขวัญจากฟ้า นิยาย บท 26

"นี่ใครกัน?"

"คนส่งอาหารทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ อาหารหกเละหมดแล้ว เหม็นมาก"

"วันนี้เป็นงานหมั้นของคุณชายวายุและคุณธิกานต์ เหมาโรงแรมแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงยังมีคนสั่งอาหาร"

"ใครจะไปรู้ คงจะไม่ใช่แอบเข้ามาหรอกนะ"

"บอดี้การ์ดล่ะ รีบมากไล่คนนี้ออกไป"

......

พวกดาราและคนรวยที่เดินผ่าน มองมณิกาดูสายตาที่ดูถูก ทุกคนล้วนแต่ชี้มาที่เธอแล้วหัวเราะเยาะ

แล้วยังมีคนเรียกบอดี้การ์ดมาไล่เธอออกไป

บอดี้การ์ดสองคนเดินเข้ามา เห็นมณิกาที่ใส่ชุดพนักงานส่งอาหาร เขาก็คว้าเสื้อผ้าของเธอแล้วพูดว่า "รีบออกไปเดี๋ยวนี้ โรงแรมนี้เหมาไว้แล้ว"

มณิกาสะบัดมือบอดี้การ์ดคนนั้นออก "ปล่อยมือ!"

ตอนนี้ มณิกาโมโหเป็นอย่างมาก

ถ้าเธอไม่มีลูกอยู่ในท้อง เธอเห็นธิกานต์และวายุแต่งงานกันเธอคงไม่คิดอะไร เพราะมันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเธอ

แต่ว่าตอนนี้ ลูกในท้องของเธอสองเดือนกว่าแล้ว วายุทำข้อตกลงกับเธอเมื่อสี่วันก่อน บอกให้เธอคลอดลูกในท้องออกมา แล้วเขาจะช่วยหาทีมแพทย์ที่มีฝีมือมาผ่าตัดให้พ่อบุญธรรมของเธอ ช่วยสืบหาความจริงของอุบัติเหตุ

เธอถึงได้ยอมเก็บเด็กคนนี้ไว้　　

แต่ใครจะรู้ว่าเรื่องราวจะเปลี่ยนไปเร็วขนาดนี้

มณิกาแทบจะจินตนาการได้ว่า หลังจากเธอคลอดลูกออกมาแล้ว เธอก็จะถูกขับไล่ออกไป และลูกของเธอก็จะเรียกธิกานต์ว่า "แม่"

แม่? ! ! !

เหอะ ช่างน่าสมเพช

"คุณผู้หญิง ผมเตือนให้รีบออกไป ไม่งั้นอย่าหาว่าเราทำตัวไม่สุภาพ"

บอดี้การ์ดชี้หน้ามณิกาและเตือน

คนที่เดินขึ้นมาจากชั้นล่างก็พากันหยุดดู ถึงแม้จะเป็นตระกูลที่ร่ำรวย หรือเป็นดาราที่ปรากฏตัวท่ามกลางไฟสปอตไลท์อยู่บ่อยๆ ก็มีคนที่ชอบดูความสนุกสนาน

"ไม่ต้องให้คุณมาไล่ ฉัน..."

"ณิกา ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่"

ในขณะที่มณิกากำลังจะพูด เหนือเมฆก็เบียดออกมาจากฝูงชน

เขาจับมณิกามาอยู่ข้างหลัง กวาดสายตามองบอดี้การ์ดสองสามคนนั้นอย่างเย็นชา "ผมเป็นคนพาเธอเข้ามา มีปัญหาอะไรรึเปล่า"

เหนือเมฆที่ใส่เสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีขาว กางเกงยีนสีฟ้าและสร้อยคอที่คอเป็นแขกรับเชิญในงาน แต่ชุดลำลองของเขา ถึงแม้ว่าจะทำให้เขาดูหล่อเหลาและมีชีวิตชีวา แต่มันกลับธรรมดาเหมือนมณิกา ไม่เหมือนกับพวกคนที่แต่งตัวหรูหราพวกนั้น

"คุณชายเหนือเมฆ เธอเป็นคนส่งอาหารครับ" บอดี้การ์ดชี้ไปที่มณิกาและกล่องอาหารที่ตกอยู่บนพื้นแล้วพูด

เหนือเมฆเหลือบมองกล่องอาหารบนพื้น เขาโน้มตัวลงไปหยิบมันขึ้นมาแล้วแสร้งทำเป็นไม่พอใจ "ณิกาคุณเป็นอะไร บอกให้คุณเอาอาหารมาให้ผมด้วย แต่แค่อาหารกล่องเดียวคุณก็ถือไม่แน่น"

มณิกาคิดไม่ถึงว่าจู่ๆ เหนือเมฆก็จะปรากฏตัวขึ้นมา สำหรับความช่วยเหลือของเขา มณิกาซาบซึ้งเป็นอย่างมาก

แต่สิ่งที่ตามมา ก็คือเสียงหัวเราะเยาะของคนที่มาดู

"พระเจ้า คุณชายเหนือเมฆสมองมีปัญหาจริงๆ คิดไม่ถึงว่าเขาจะเป็นเพื่อนกับพนักงานส่งอาหารที่หน้าตาขี้เหร่ขนาดนี้"

"ขี้เหร่จนกินข้าวไม่ลง เหนือเมฆไม่เลือกจริงๆ "

"สมควรแล้วที่เป็นคนไร้ความสามารถในเมืองจันทรา วันนี้ฉันตาสว่างแล้ว"

"น่าอายจริงๆ "

......

คนที่มาดูเหตุการณ์ต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์ เยาะเย้ยและดูถูกพวกเขา สายตาพวกนั้นมองมาที่พวกเขา ราวกับถูกเปิดโปงท่ามกลางไฟสปอตไลท์

เหนือเมฆแค่ยิ้ม เหมือนกับที่เขาเคยพูดเอา'มีดหอกฟันไม่เข้า' เมื่อเผชิญกับเสียงหัวเราะเยาะพวกนี้ เขาไม่มีทางรู้สึกต่ำต้อยหรืออับอาย