คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 152

บทที่152 พบเฉินเสี่ยวปิงอีกครั้ง

“ก็ใช่น่ะสิ น่าเสียดายที่วันนี้ทำให้เขาอารมณ์เสียไปซะก่อน ครั้งหน้าก็คงจะนัดยากขึ้นแล้วล่ะ” เฉินจื่อหรานพยักหน้าด้วยความไม่พอใจ

“เขาเป็นใครกัน？” หลานหลิงถามด้วยความสงสัย

คุณชายสี่ตระกูลใหญ่ไม่ว่าจะเป็นใครเฉินจื่อหรานก็เคยพูดให้เธอฟังทั้งนั้น แต่สำหรับคนที่ชื่อลู่เฉินเธอไม่เคยได้ยินชื่อเลย

“ฉันบอกเธอตรงๆนะว่าฉันเองก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นใครเหมือนกัน รู้แต่ว่าคุณพ่อนับถือเขาเป็นพี่น้อง Xie Shuhaoเองก็เหมือนกัน อีกทั้งยังยกดื่มให้กับเขาด้วย” เฉินจื่อหรานพูด

หลานหลิงตกใจและพูดออกมาว่า “แหมลึกลับจริงๆเลย หรือเขาจะเป็นเจ้าของเทคโนโลยีอี้ฉีที่ใหญ่ที่สุดในหยูโจวกัน？”

เฉินจื่อหรานตกใจเมื่อหลานหลิงพูดออกมาแบบนี้ เธอเองก็คล้ายกับนึกอะไรออกมาได้ แต่มันจะเป็นไปได้ยังไงล่ะ？

เขาอายุยังน้อยจะก่อตั้งเทคโนโลยีอี้ฉีที่ใหญ่โตขนาดนั้นได้ยังไง？

เขาเป็นเจ้าของร้านซูเปอร์มาร์เก็ตเซิ่งซื่อไม่ใช่เหรอ？

เฉินจื่อหรานเองแม้จะรู้สึกว่าความเป็นไปได้ที่ลู่เฉินจะเป็นเจ้าของเทคโนโลยีอี้ฉีก็จริง แต่เธอก็ยังไม่อยากเชื่อ

เพียงแต่......แค่เจ้าของซูเปอร์มาร์เก็ตธรรมดาๆจะทำให้พ่อของเขาและเซ่ซูเจี๋ยเคารพนับถือขนาดนั้นเชียวเหรอ？

“เขาเป็นเจ้าของเทคโนโลยีอี้ฉีหรือเปล่าฉันไม่รู้หรอก รู้แต่ว่าเขาเปิดร้านซูเปอร์มาร์เก็ตชื่อว่าเซิ่งซื่อ อีกอย่างเมื่อครั้งที่แล้วเธอ อยากรู้จักคนที่ทำให้โจวซุนเฟยแพ้อย่างไม่เป็นท่าไม่ใช่เหรอ？ก็คือเขาคนนี้แหละ ลู่เฉินเอาชนะศาสตราจารย์เจิ้งซีเหอได้อย่างราบคาบและทำให้โจวซุนเฟยแพ้อย่างไม่เป็นท่า” เฉินจื่อหรานพูดออกมา

“โอ้โห！ นั่นคงน่าเสียดายจริงๆ ไม่รู้ว่าจะได้มีโอกาสเจอเขาอีกหรือเปล่า？” หลานหลิงอุทานออกมาด้วยความเสียดาย

การที่เธอเดินทางมาหยูโจวครั้งนี้ มองเผินๆคิดว่าเธอมาเที่ยว แต่ที่จริงแล้วเธอต้องการมาตามหาคนที่เอาชนะตระกูลโจวได้ใน งานจัดแสดงครั้งนั้น

เธอต้องการจะซื้อช่องทางการค้ากลับไป

เนื่องจากบ้านตระกูลหลานและบ้านตระกูลโจวมีการต่อสู้กันค่อนข้างสูง สามารถพูดได้ว่าทั้งสองตระกูลไม่ถูกกันอย่างแรง ช่องทางการค้าอัญมณีนั้นเป็นเหมือนชีวิตของตระกูลโจว หากพวกเธอสามารถเอามาไว้ในกำมือได้ก็จะสามารถต่อสู้กับตระกูลโจวได้และชนะอย่างแน่นอน

“”อืม อีกสองวันจะมีงานเลี้ยงขอบคุณ เป็นองค์กรของรัฐจัดขึ้น เขาน่าจะไปร่วมงามด้วย” เฉินจื่อหรานพูด

“โอเค งั้นพวกเราก็ไปร่วมงานด้วยสิ” หลานหลิงตอบกลับมา

ลู่เฉินนั่งแท็กซี่กลับไปที่บ้าน เมื่อเห็นว่าหลินอี้จุนนอนห้องเดียวกับฉีฉีเขาก็ฝืนยิ้มออกมาและเดินกลับไปที่ห้องของตัวเองอาบน้ำนอน

วันต่อมา เขาโบกแท็กซี่ไปส่งฉีฉีที่โรงเรียน

หลังจากส่งฉีฉีเรียบร้อยแล้ว ลู่เฉินก็นั่งแท็กซี่ไปซูเปอร์มาร์เก็ต เนื่องจากที่เทคโนโลยีอี้ฉีมีวังเว่ยและเสี่ยวซู่ถิงที่มากไปด้วยประสบการณ์อยู่ตั้งสองคน เขาไม่ห่วงเลยแม้แต่นิดเดียว

แต่ที่ซูเปอร์มาร์เก็ตนี้ เขาเองกลับไม่ค่อยไว้ใจอู๋เล่ยสักเท่าไหร่

แม้เขาจะวางใจให้อู๋เล่ยเป็นคนจัดการทุกอย่าง แต่เขาก็รู้ว่าอู๋เล่ยอาจทำได้ไม่ดีนัก อีกทั้งเขาต้องการจะใช้ซูเปอร์มาร์เก็ตนี้เป็นกุญแจสำคัญในการดำเนินธุรกิจในอนาคตของเขาด้วย

จากเมื่อวานที่ได้จัดแจงข้าวของเรียบร้อยแล้ว ในวันนี้ซูเปอร์มาร์เก็ตได้เปิดทำการตามปกติ ลู่เฉินอยู่จนดูจนถึงกลางวันตวรจสถานภาพทั่วไปว่าปกติดีแล้ว จึงออกมากินข้าว

“อ้าว！คุณลู่คะ” เมื่อลู่เฉินเดินผ่านร้านเครื่องดื่มก็พบว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งเดินตรงเข้ามาหาเขา เป็นเฉินเสี่ยวปิงนั่นเอง

ข้างๆมีผู้หญิงอายุประมาณ22 ไม่ได้จัดว่าสวยมากแต่การแต่งตัวก็ทันสมัยและดูดี

ลู่เฉินมองไปที่เธอและรู้สึกว่าคุ้นตาแต่จำไม่ได้ว่าเป็นใคร