คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 153

บทที่153 ผู้หญิงเจ้าเล่ห์

“คุณลู่คะ ช่วงนี้วุ่นมากหรือเปล่า？” เฉินเสี่ยวปิงถามขึ้นถาม

“ก็ไม่ยุ่งเท่าไหร่ครับ ปกติไปรับไปส่งลูกสาวแล้วก็ซื้อกับข้าว” ลู่เฉินยิ้มตอบ

เมื่อได้ยินคำพูดของลู่เฉิน เล่ยผู่อินที่เดินตามมาด้านหลังก็มองไปที่เขาด้วยสายตาดูถูก

เคยได้ยินแต่ผู้หญิงอยู่บ้านทำงานบ้าน ไม่เคยได้ยินว่าผู้ชายอยู่บ้านแล้วไม่ทำงานมาก่อน

ขยะก็เป็นขยะไร้ค่าอยู่วันยังค่ำสินะ วันๆได้แต่แบมือขอเงินเมียใช้ น่าอายจริงๆ

“โอ้โห！ คุณลู่ทำอาหารเป็นด้วยเหรอคะ？ ไว้วันหลังถ้าสะดวกอยากจะไปชิมฝีมือของคุณลู่จริงๆ” เฉินเสี่ยวปิงพูดออกมาด้วยความตื่นเต้น

เล่ยผู่อินตกใจ เฉินเสี่ยวปิงเป็นถึงคุณหนูรองของบ้านตระกูลเฉิน เธอเสียสติไปแล้วหรือไง！

ลู่เฉินก็บอกอยู่ว่าเขามีครอบครัวแล้ว แต่ยังทำท่าทีสนิทสนมกับเขาแบบนั้น เธอชอบขยะนี่จริงๆเหรอ？

“ก็ทำพวกมะเขือเทศผัดไข่ มันฝรั่งเส้นผัดพริกหยวก เต้าหู้มาโพ อาหารง่ายๆนะครับ คุณจะกินได้เหรอ？” ลู่เฉินมองดูเฉินเสี่ยวปิงแล้วหัวเราะ

เขารู้ดีว่าคนอย่างเฉินเสี่ยวปิงถูกเลี้ยงดูอย่างประคบประหงมมาตั้งแต่เล็ก อาหารการกินล้วนกินแต่ของดีมีคุณภาพ จะกินกับข้าวของคนธรรมดาแบบนี้ได้ยังไง？

ที่จริงตัวเขาเองถ้าไม่ได้หนีมาอยู่ที่หยูโจวเป็นเวลาหลายปี ก็คงจะกินอาหารแบบนี้ไม่เป็นเหมือนกัน

เล่ยผู่อินอยากจะพูดออกไปเหลือเกินว่า อาหารพวกนี้เป็นของคนธรรมดาทั่วไปกินกัน คุณเป็นถึงคุณหนูรองบ้านตระกูลเฉินเชียวนะ จะให้ไปกินอาหารอย่างนั้นได้อย่างไร？

“ได้ลองเปลี่ยนรสชาติดูบ้างก็คงไม่เลวเลยนะคะ” เฉินเสี่ยวปิงกะพริบตาและพูดกับเขา

ลู่เฉินหัวเราะออกมาแล้วเดินตรงเข้าไปในร้านเครื่องดื่ม พนักงานในร้านเครื่องดื่มให้การต้อนรับเป็นอย่างดี เนื่องจากเฉินเสี่ยวปิง เป็นลูกค้าประจำของร้านนี้

“คุณหนูคะ สั่งแบบเดิมหรือเปล่า？” ผู้จัดการร้านเครื่องดื่มเดินออกมาและพูดกับเฉินเสี่ยวปิงที่อยู่ข้างหลังลู่เฉิน

เฉินเสี่ยวปิงพยักหน้าตอบรับและหันไปถามลู่เฉินว่า “คุณลู่ รับอะไรดีคะ？”

“ขอเป็นน้ำเย็นก็พอแล้วครับ” ลู่เฉินไม่ชอบเครื่องดื่มพวกนั้นเท่าไหร่นัก ที่จริงเขาชอบดื่มน้ำร้อนหรือน้ำชามากกว่า แต่หน้าร้อนแบบนี้ถ้าได้ดื่มเครื่องดื่มเย็นๆก็คงจะชื่นใจ

ผู้จัดการมองไปที่เขาและส่งสายตาดูถูก ร้านเครื่องดื่มมีระดับแบบนี้กล้าสั่งน้ำเย็นได้ยังไง？ คงมาจากบ้านนอกสินะ

แม้จะดูถูกลู่เฉินแต่เธอก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมา เนื่องจากเขามากับคุณหนูรองบ้านตระกูลเฉิน อีกทั้งคุณหนูถามเขาเพียงคนเดียวว่าจะดื่มอะไร แต่กลับไม่ถามผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่มาด้วยกัน เห็นได้ชัดว่าคุณหนูเฉินให้ความสำคัญกับเขามากเพียงใด

หรือว่าเขาจะเป็นคนใหญ่คนโตกัน？ แต่ดูจากการแต่งตัวแล้วก็ธรรมดามาก ผู้จัดการร้านมองไปยังลู่เฉินด้วยความสงสัย

“เสี่ยวปิง ฉันออกไปรับเพื่อนก่อนนะ” เล่ยผู่อินสั่งเครื่องดื่มที่ตัวเองต้องการแล้วมือถือของเธอก็ดังขึ้น หลังรับสายเสร็จก็บอกกับเฉินเสี่ยวปิง

เฉินเสี่ยวปิงพยักหน้า หลังจากที่ได้พบกับลู่เฉิน เธอก็แทบไม่ได้พูดกับเล่ยผู่อินเลย เนื่องจากเธอมัวแต่ให้ความสนใจลู่เฉิน

เล่ยผู่อินเดินออกมาจากร้านเครื่องดื่มและเห็นรถหรูคันหนึ่งจอดอยู่ข้างหน้า เธอรีบก้าวเดินไปข้างๆรถและก้มมองดูชายหนุ่มที่นั่งอยู่ด้านในด้วยสายตาชื่นชม

ผู้ชายคนนี้ก็คือคนที่เธอแอบชอบนั่นเอง เขาชื่อว่าหลอหยุนฮวย

“หลอหยุนฮวยคะ รีบเข้าไปด้านในเถอะค่ะ” เล่ยผู่อินยิ้มพูด

“มีเรื่องอะไรก็รีบพูดมาเถอะ ผมยังมีธุระอีก” หลอหยุนฮวยพูดอย่างไม่มีความอดทนเท่าไหร่นัก หากไม่ใช่เพราะเล่ยผู่อินส่งข้อความหาเขาไม่ขาดสาย อากาศร้อนๆแบบนี้เขาไม่อยากจะออกมาจากบ้านด้วยซ้ำ