คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 179

บทที่ 179 พวกเธอรู้จักลู่เฉิน

เมื่อเห็นท่าทางในสายตาของคนสองสามคนที่กำลังมา พวกเขาทั้งสามก็กลัว และไม่กล้ามอง

"พี่ คนพวกนี้เป็นใคร ทำไมรู้สึกว่าจะเป็นคนไม่ดี?" หลินอี้เจียกระซิบถาม

"ฉันไม่รู้ อย่าพูดอะไรไร้สาระก็พอ" หลินอี้จุนพูด เห็นคนพวกนี้แล้ว เธอรู้สึกห่วงลู่เฉินทันที เธอก็รู้สึกว่าคนพวกนี้ไม่ดี เหมือนจะมาจัดการลู่เฉินยังไงไม่รู้

ทั้งสามคนเดินไปอีกด้านอย่างเงียบ ๆ ไม่กล้าเข้าใกล้พวกเขา

“ อาจารย์ ข้าได้ยินมาว่าอาจารย์ตงฟางเป็นปรมาจารย์ด้านกำลังภายในใช่ไหม?”

หลินอี้จุนและทั้งสามเดินมาที่ด้านข้างของกลุ่มคน และได้ยินเด็กผู้หญิงคนหนึ่งถาม

มีเจ็ดหรือแปดคนในกลุ่มนี้ รวมถึงเด็กสาวสามคน คนหนุ่มสาวสี่คน และคนแก่หนึ่งคน

คนแก่ใส่ชุดไทชิสีน้ำเงินหลวม ๆ ที่เหมือนคนแก่ฝึกไทชิในสวนสาธารณะ

“ เอ่อ อาจารย์ตงฟางก็เป็นคนนอกแท้ๆเช่นกัน ฉันไปอู่ตังเพื่อไปเยี่ยมอาจารย์กุ้ยหยางที่ภูเขาอู่ตัง ฉันเห็นอาจารย์ตงฟางเอาชนะปรมาจารย์กุ้ยหยางได้หลังจากนั้นอาจารย์กุ้ยหยางต้องชื่นชมความแข็งแกร่งของความแข็งแกร่งของอาจารย์ตงฟาง "คนแก่พูด

“ แล้วท่านอาจารย์ ท่านได้พลังภายในของท่านหรือยัง?” หญิงสาวถามอย่างสงสัย

คำถามของเธอนี้ถ้าเป็นคนอื่นถาม ก็จะรู้สึกอึดอัด เธอถึงต้องตะโกนสองสามครั้ง

แต่คนแก่ยิ้มและพูดว่า: "อาจารย์ไม่มีพรสวรรค์ขนาดนั้น อย่าคิดว่าอาจารย์สามารถเอาชนะคนได้ห้าหรือหกคน ยังไม่ถึงขีดจำกัดขนาดนั้น ของกำลังภายในข้าต้องการฝึกฝนความแข็งแกร่งอีก นอกจากความสามารถแล้ว ยังต้องมีโอกาสที่ดีด้วย"

"เหตุผลที่มีปรมาจารย์ด้านกำลังภายในไม่กี่คน ก็คือในสังคมนี้มีคนจำนวนไม่น้อยที่ชอบเรียนศิลปะการต่อสู้แม้ว่าบางคนอยากเรียน แต่ก็ไม่มีทาง พวกเขามักจะเรียนเทควันโด เทควันโดมีความสามารถมันมีผลในการเสริมสร้างร่างกาย แต่มันเป็นเพียงการอวดเรียวขาเฉยๆ ของพวกเราซึ่งเป็นชาติศิลปะการต่อสู้ของจีน ก็ขึ้นอยู่กับคุณคนหนุ่มสาวที่หลงไหลในศิลปะการต่อสู้เพื่อจะสานต่อแล้วแหละ" คนแก่ถอนหายใจอีกครั้ง

"ท่านอาจารย์มั่นใจได้เลย วันหนึ่งเราจะฝึกฝนอย่างหนัก เพื่อฝึกฝนความแข็งแกร่งภายในของเรา" หญิงสาวพยักหน้าและกล่าว

“ เออ ใช่สิอาจารย์ รู้จักลู่เฉินไหมครับยั” ชายหนุ่มคนหนึ่งถามขึ้น

"ไม่รู้จักนะ ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อน แต่ถ้ารับคำท้าปรมาจารย์ตงฟางละก็ ก็น่าจะรู้หน่อยแหละ" ชายชราส่ายหัว

"เราไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับบุคคลนี้ในยวี่โจวมาก่อน เหตุผลคือ โดนปรมาจารย์ตงฟสงท้า ก็ต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญศิลปะการต่อสู้ที่ได้รับการฝึกฝนความแข็งแกร่งภายในมาแล้ว แต่ทำไมเราไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับคนนี้ในยวี่โจวเลย” ชายหนุ่มถามด้วยความสับสน

หลินอี้เจียและหลิวลี่ลี่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินบทสนทนาระหว่างคนหลายคน

"อี้เจียพวกเขากำลังพูดถึงพี่เขยของเธอหรือป่าว?" หลิวลี่ลี่ถามอย่างสงสัย

"เป็นไปได้อย่างไร คุณได้ยินพวกเขาพูดว่าพวกเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญของพลังภายใน แม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าใครคือปรมาจารย์แห่งพลังภายใน แต่ไม่ใช่พี่เขยของฉันแน่นอน พี่คิดว่าไง?" หลินอี้เจียส่ายหัวและพูด

คนเหล่านี้กำลังพูดถึงผู้ที่แข่งขันกับปรมาจารย์ตงฟาง จะเป็นพี่เขยของตัวเองได้อย่างไง

ถึงหลินอี้เจียจะรู้ว่าลู่เฉินต่อสู้เก่ง แต่เขาก็รู้สึกว่าลู่เฉินที่คนเหล่านี้กล่าวถึง ควรจะเป็นปรมาจารย์นะ

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”หลินอี้จุนส่ายหัวเธอยังมีข้อสงสัยอยู่ในใจ

มองแวบแรกคนเหล่านี้ดูเหมือนจะมาจากห้องโถงศิลปะการต่อสู้ ลู่เฉินจะติดต่อกับคนเหล่านี้ได้อย่างไร?

หากคนเหล่านี้เป็นนักธุรกิจหรือเจ้านายใหญ่ เธอยังคงคิดว่าอาจเป็นลู่เฉิน

หัวใจของหลินอี้จุนเริ่มสั่นเมื่อเธอได้ยินคำพูดของเด็กหนุ่มและเธอก็ยิ่งกังวลลู่เฉิน

"มีคนคิดว่าลู่เฉินสามารถเอาชนะปรมาจารย์ตงฟางได้ พวกเธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับความน่ากลัวของปรมาจารย์ตงฟางแล้วแหละ"

ในขณะนี้ มีหลายคนเริ่มเข้ามา

คนเหล่านี้ยังสวมชุดไทเก็ก ดูก่อนรู้ว่าพวกเขาเป็นคนที่เรียนรู้ศิลปะการต่อสู้ในโรงยิมศิลปะการต่อสู้

หลายคนมองไปที่หลินอี้จุนและพวกเขาทั้งสาม แม้ว่าพวกเขาทั้งหมดจะประหลาดใจกับความงามของทั้งสามคน แต่พวกเขาก็แค่แปลกใจและเพิกเฉย

“ปรมาจารย์กั๋ว พวกท่านก็มาหรือ” ชายร่างใหญ่พูดกับชายชรา

ชายชราคนนี้มีชื่อว่ากั๋วเหว่ย ซึ่งเป็นปรมาจารย์ของพิพิธภัณฑ์ศิลปะการป้องกันตัวในเมืองยวี่โจว และเด็กชายและเด็กหญิงเหล่านี้เป็นเด็กฝึกงานของเขา

"เสวี่ยเซี่ยเองหรอ อาจารย์ไม่มาด้วยเหรอ" กั๋วเวยถามพลางมองไปที่ชายร่างใหญ่

“ อาจารย์ของฉันยังมีบางอย่างที่ต้องทำ จะตามมาทีหลัง อย่างไรก็ตามนายของฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อชมการแข่งขัน ทันทีที่ลู่เฉินขึ้นมาบนเวทีเขาจะถูกปรมาจารย์ตงฟางเล่นงานอย่างแน่นอน นายของฉันแค่จะไปเยี่ยมอาจารย์ตงฟางเอง” เซี่ย ชายร่างใหญ่กล่าว.

"นอกจากนี้ฉันได้ยินมาว่าลู่เฉินทำให้บ้านจางขุ่นเคืองถึงตาย วันนี้เขากล้าที่จะมาที่นี้ เขาต้องโดนบ้านจางทำลายแน่" ชายร่างใหญ่อีกคนกล่าว

"โอ้ ฟังดูแล้ว พวกคุณรุ้จักลู่เฉินหรอ?" กัวเว่ยถามอย่างอยากรู้อยากเห็น

คนอื่น ๆ ก็อย่างอยากรู้อยากเห็นเหมือนกัน