คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 182

บทที่ 182 มาโดยมีการเตรียมตัวมาก่อน

ลู่เฉินมิได้มาคนเดียว

เขาพาพวกพี่น้องไปกินดื่มกันจนอิ่มหมีพีมัน จากนั้นก็กลับไปที่คลับเฮาส์นอนหลับสักครู่ ถือว่าได้สะสมกำลังอย่างเกรียงไกรแล้ว

พี่น้องเกือบสามร้อยคนขึ้นฝั่งอย่างคึกคัก ในมือทุกคนล้วนได้ถืออาวุธไว้ มองจนคนบน รีสอร์ท รู้สึกหวั่นไหวและหวาดกลัวมาก

"ซูเจี๋ย ลู่เฉินพาคนเยอะขนาดนี้มา จะไปต่อสู้เป็นกลุ่มเหรอ?"เลขาที่อยู่ข้างๆเซ่ซูเจี๋ยเบิกตากว้างและพูด

เซ่ซูเจี๋ยก็เบิกตากว้างเช่นกัน จู่ๆเขาก็รู้สึกว่าเรื่องนี้มันเหมือนเหนือการควบคุมของเขาเล็กน้อย

แต่ไม่ว่าเป็นลู่เฉินหรือเป็นตระกูลจาง เขาล้วนยากที่จะควบคุมให้อยู่

แต่หากไม่มีเหตุการณ์ทั้งสามเหตุการณ์มี่เกิดขึ้นในตอนเช้า เขายังสามารถไกล่เกลี่ยได้ แต่ไม่ว่าเป็นเรื่องที่ตระกูลจางไปทุบทำลายซูเปอร์มาร์เก็ตของลู่เฉิน หรือเรื่องที่ลู่เฉินไปเผาอาคารจางเจีย ล้วนทำให้กลุ่มอำนาจสองกลุ่มนี้ถึงขั้นที่เข้ากันไม่ได้และไม่สามารถคืนดีได้อีกแล้ว

"ซูเจี๋ย จะให้ผู้อำนวยการเสี่ยวส่งคนมาควบคุมสถานการณ์ไหม?"เลขาพูดด้วยความห่วงใย

ถ้าหากกลุ่มคนสองกลุ่มนี้ต่อสู้กันขึ้นมา กลัวว่าคงต้องมีหลายๆคนได้บาดเจ็บจนถึงขั้นเสียชีวิต

แถมขณะนี้บนเกาะยังมีคนเยอะขนาดนี้ แถมยังล้วนเป็นคนรํ่ารวยและคนมีชื่อเสียงด้านต่างๆในเมืองยวี่โจว

ถ้าหากพวกเขาก็ได้รับบาดเจ็บ นั้นเรื่องนี้ก็ไม่สามารถจบลงได้อย่างง่ายๆแล้ว

เซ่ซูเจี๋ยขมวดคิ้วขึ้นมา เขาเพิ่งมาดำรงตำแหน่งเอง ถ้าเกิดเรื่องวุ่นวายเช่นนี้ขึ้นมา นั้นการเดินทางมาที่เมืองยวี่โจวในครั้งนี้ของเขาก็ถือว่าล้มเหลวโดยสิ้นเชิง

เขามาเพื่อมาทำผลงานดีๆ เพื่อกลับไปที่เมืองหลวงจะได้เลื่อนตำแหน่งไง

ไอ้ลู่เฉินคนนี้ ทำให้คนเขาต้องเดือดร้อนไปด้วย

เซ่ซูเจี๋ยคิดไปคิดมา สุดท้ายก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรไปให้ลู่เฉินเอง

ไม่นานเขาก็ได้รับสายเซ่ซูเจี๋ยพูดอย่างจริงจัง"น้องลู่ พี่เพิ่งมาดำรงตำแหน่งเอง ไม่อยากเห็นสถานการณ์ที่ไม่สามารถควบคุมได้เกิดขึ้น"

"เหล่าเซ่ คุณไม่ต้องห่วงหรอก ฉันรู้ว่าต้องทำยังไงอยู่แล้ว แถมฉันพากลุ่มคนมาก็เพื่อที่จะป้องกันไม่ให้ตระกูลจางมาวางกรอบดักฉัน ฉันสามารถสัญญากับคุณว่า คนของฉันมีไว้เพื่อให้ฝ่ายตรงข้ามรู้สึกหวั่นไหวและหวาดกลัว จะไม่ลงมือกระทำใดๆหรอกครับ"ลู่เฉินตอบกลับ

"โอเค ครั้งนี้ฉันเลือกที่จะเชื่อคุณอีดครั้ง"พอเซ่ซูเจี๋ยพูดเสร็จก็วางสายโทรศัพท์

ความหมายของเขาชัดเจนมาก ครั้งนี้คนของลู่เฉินล้วนมาหมด เขาก็ยากที่จะยับยั้ง ถ้าหากครั้งนี้ลู่เฉินทำให้เขาต้องผิดหวัง นั้นนี่ก็คือครั้งสุดท้ายที่เชื่อถือเขาแล้ว

"ท่านซูเจี๋ยครับ เขาได้พูดยังไงครับ?"เลขาถาม

"เขาบอกว่าจะไม่ลงมือ"เซ่ซูเจี๋ยพูด

"แล้วถ้าหากคนของตระกูลจางลงมือก่อนล่ะ เขาสามารถยับยั้งกลุ่มคนอำนาจใต้ดินได้หรือเปล่าล่ะ?"เลขาพูดอย่างเป็นห่วง

เซ่ซูเจี๋ยลังเลสักครู่ ในที่สุดก็ยังคงพูดว่า"ฉันเชื่อเขา"

เลขาแอบถอนหายใจอยู่ในใจ รู้สึกว่าครั้งนี้ซูเจี๋ย คงต้องซวยเพราะลู่เฉินนี่แหละ

แต่เซ่ซูเจี๋ยเลือกที่จะเชื่อถือลู่เฉิน เขาก็ไม่สามารถพูดอะไรได้

"ไม่นั้นฉันโทรไปให้ตระกูลจาง เตือนพวกเขาหน่อยก็ดีนะ"เลขาพูด

"เออ"เซ่ซูเจี๋ยพยักหน้า ฝั่งของตระกูลจางเขาก็ไม่โทรไปหาเองแล้ว

ขณะที่เลขาโทรไปให้ตระกูลจาง ลู่เฉินก็ได้พาหลายร้อยคนมาถึงข้างนอกGreen Island รีสอร์ท และหลายร้อยคนนี้ก็ได้ล้อมรอบรีสอร์ท รีสอร์ททั้งหลังนี้ขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

จากนั้นลู่เฉินก็พาตู้เหย Three Heroes of the Water Margin และหลิวจื่อซิ่วแหงนหน้าเดินเข้าไปในรีสอร์ท

พอผู้คนในรีสอร์ทเห็นว่ารีสอร์ททั้งหลังล้วมถูกกลุ่มคนอำนาจใต้ดินล้อมรอบ สายตาที่พวกเขามองไปที่ลู่เฉินก็ล้วนเปลี่ยนไป กลายเป็นว่าค่อนข้างจะหวาดกลัว

แม้ว่าปกติพวกเขาล้วนดูถูกลู่เฉิน

แต่นับป่านนี้ ในใจของพวกเขาได้มีความคิดที่น่าขบขันเกิดขึ้น

คืนนี้ชีวิตของพวกเขาล้วนถูกควบคุมอยู่ในมือของลู่เฉินแล้ว

จางดาวเรนและคนในตระกูลจางพอได้เห็นว่ารีสอร์ทถูกหลายร้อยคนล้อมรอบ สีหน้าก็ล้วนแย่จนสุดๆ

การวางแผนของพวกเขาในวันนี้ถือได้ว่าลึกลับมาก แต่สุดท้ายก็ถูกลู่เฉินรับรู้

หลินอี้จุนก็ตะลึงเช่นกัน จากนั้นก็ถอนหายใจออกมายาวๆ การแสดงออกของลู่เฉินในวันนี้ ทำให้เธอรู้ความสามารถของเขามากขึ้นอีก

แต่ในขณะที่รู้สึกโล่งใจ เธอก็ต้องยอมรับว่า เธอรู้จักลู่เฉินได้น้อยมากทีเดียว

เธอรู้สึกเจ็บปวดใจเล็กน้อย

นี่เป็นสามีของตัวเองไง!

ทำไมตัวเองถึงรู้สึกว่ายิ่งไม่คุ้นเคยกับเขามาเรื่อยๆแล้วล่ะ?

ขณะนี้คนพวกลู่เฉินเดินเข้ามาในลานบ้าน พอเห็นว่าสีหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เขาก็หัวเราะออกมา และตะโกนพูดว่า"ทุกท่านไม่ต้องตกใจครับ พวกเขาแค่มาดูฉันต่อสู้และเป็นกำลังใจในให้ฉัน ส่วนของเล่นในมือของพวกเขา ก็แค่ถือไว้เพื่อโชว์ความหล่อในขณะที่ถ่ายรูปเฉยๆ"

ในใจของทุกคนล้วนเกิดความดูถูกขึ้นมา แม่งแกนึกว่าพวกเราเป็นเด็กอายุสามขวบเหรอ

มาดูการต่อสู้ของแก?

เกรงว่าเดี๋ยวคงต้องต่อสู้เป็นกลุ่ม

และตกลงแกตาบอดหรือว่าพวกเราตาบอด อาวุธที่แหลมคมในมือของพวกเขาจะเป็นของเล่นได้ยังไงวะ?

ของเล่นบ้านแกเป็นอาวุธที่แหลมคมเช่นนี้เหรอ?

"เอ๊ะ ดูจากสายตาของของพวกคุณ ไม่เชื่อฉันเหรอ?โอเค นั้นฉันก็พูดความจริงละกัน ตามจริงพวกเขาก็แค่มายังยั้งพวกคนเลวร้าย พวกคุณเป็นตั้งคนมีชื่อเสียง คนร่ำรวยในเมืองยวี่โจว ไม่มีใครกล้าไปจับต้องพวกคุณหรอก ในทางตรงข้าม ถ้ามีคนกล้าไปจับต้องพวกคุณ พวกเขาก็จะไปปกป้องคนในเวลาแรกด้วย"ลู่เฉินยิ้มและพูดอีก

แม้ว่าคำพูดของลู่เฉินค่อนข้างจะไร้สาระ แต่คำพูดของเขาก็ทำให้ทุกคนล้วนโล่งใจลงมาได้ ขอให้ลู่เฉินไม่มาทำร้ายพวกเขาก็พอ

แต่เมื่อคนตระกูลจางได้ยินคำพูดของลู่เฉิน ล้วนรู้สึกโกรธจนพ่นเลือดออกมา

พาหลายร้อยคนมาในเขตควบคุมของตระกูลจางของพวกเขา เพื่อมายับยั้งคนเลวร้าย

นี่เป็นการด่าต่อหน้าสาธารณชนว่าคนในตระกูลจางของพวกเขาเป็นคนเลวร้าย

"คุณก็คือลู่เฉินคนที่ใช้หมัดเดียวเอาชนะศิษย์น้องของฉันเหรอ?"

ในขณะนี้ ตงฟางหลงที่หลับตาบำรุงจิตอยู่บนเวทีกว่าจะได้ลืมตาขึ้นมา ดวงตาคู่หนึ่งจับจ้องไปที่ลู่เฉินอย่างโกรธขรึม