คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 184

บทที่184 ผมหน้าด้าน

“ทำไม คุณอยากจะเดี่ยวเดียวกับผม?” ลู่เฉินมองจางดาวเรนอย่างละเมิด

จางดาวเรนตะลึง

ลู่เฉินเป็นคนที่สามารถเอาชนะฮั่นเทียนได้อย่างง่ายดาย ให้เขากับลู่เฉินเดี่ยวเดี่ยว ไม่ตายก็บ้าละสิ ไม่ว่าจะยังไง เขาก็ไม่กล้าเดี่ยวเดี่ยวกับลู่เฉินอยู่ดี

“นาย......นายตกลงรับคำท้าจากปรมาจารย์ตงฟาง พอถึงตอนนี้ปรมาจารย์ตงฟางมาถึง ทำไมนายถึงไม่กล้ารับคำท้าหละ นี่นายยังมีความกล้าลูกผู้ชายอยู่มั้ย?” จางดาวเรนพูดอย่างโกรธ

“นี่มึงตาบอดหรือไง? มึงเห็นกูไม่มารับคำท้าตรงไหน? ไอ้นี่มันอยากต่อยไม่ใช่หรือไง คนเดียวไม่พอกูต่อยก็สองคน สองคนไม่พอก็สามคน ไม่พออีก กูยังสามารถต่อยสามร้อยคน มันเองหรือเปล่าที่ไม่กล้ามารับคำท้า” ลู่เฉินพูดอย่างดุร้าย

“มึง มึงเหี้ยขนาดนี้ได้ไง!” จางดาวเรนโกรธจนจะคายเลือดออกมาอยู่แล้ว

“พ่อหนุ่ม คุณไม่เชื่อมั่นต่อคนขนาดนี้ ไม่กลัวว่าจะถูกคนทั้งโลกหัวเราะเอาหรือไง?” จางเซิงเฉียวอดไม่ไหวที่จะไม่พูด

“ไม่เป็นไร ผมหน้าด้าน” ลู่เฉินพูดไปหัวเราะไป ฮาฮาฮา

ทันทีนั้นจางเซิงเฉียวได้อาเจียนเป็นเลือดออกมา

ทันใดนั้น ทุกคนพ่ายแพ้ต่อลู่เฉินหมด

ทุกคนล้วนแต่เป็นนักธุรกิจกันหมด และล้วนต้องทำมาหากินในยวี่โจวเหมือนกัน ถึงแม้บางครั้งต้องใช้ฝีมือที่ย่ำแย่ แต่ไม่ว่าจะยังไงก็ควรต้องมีขีดเส้นใต้กันบ้างไหม

ไอ้เจ้านี่เหี้ยไม่มีขี้เส้นใต้เลย

“นี่เขยหล่อไปเลยอะ แต่ดูไปไอ้ขี้โกหกนั่นถูกพี่เขยทำเอาจนอาเจียนเลือด สีหน้าคนบ้านจางแต่ละคนซีดขาวไปหมด ในใจฉันทำไมถึงสะใจขนาดนั้นเนี่ย” หลินอี้เจียจับแขนหลินอี้จุนไว้ มองดูในตาลู่เฉินที่เต็มไปด้วยดวงดาว

ทันทีนั้น เธอรู้สึกลู่เฉินได้เก่งกล้ามากในสายตาเธอ นั่นมันเกินไป

แต่แล้วเธอชอบพี่เขย ณ วินาทีนี้

แต่หลินอี้จุนไม่มีคำบรรยายจะพูด ใช้ชีวิตร่วมกับลู่เฉินมาตั้งหลายปี นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นลู่เฉินหน้าด้านและเหี้ยมาก

แต่ถึงแม้ว่าจะหน้าด้านและเหี้ยไปหน่อย แต่ ณ ตอนนี้ในใจเธอก็รู้สึกโล่งอกไปมาก

อย่างน้อยลู่เฉินไม่โง่ เขารู้ว่าตัวเองไม่สามารถเอาชนะปรมาจารย์ตงฟางได้ วิธีแบบนี้ก็เป็นวิธีที่ทำให้เธอวางใจมากที่สุดแล้ว

“พี่เขยพี่นี่แปลกประหลาดจริงๆ” หลิวลี่ลี่พูดโดยไม่รู้ว่านี่มันเป็นคำชมหรือคำดูถูก

“นี่เขาเรียกว่ากลยุทธ์” หลินอี้เจียชมลู่เฉิน

“อืม ก่อนหน้านี้ทำเอาเราเป็นห่วงซะเปล่าเลย” หลิวลี่ลี่พยักหน้าแล้วพูด

อีกด้านนึง

“คุณปู่ ว่ายังไง?” เฉินจือหรานมองดูลู่เฉิน แล้วพูดอย่างไม่รู้ว่าควรจะแสดงอาการสีหน้าอย่างไร

ท่านปู่ตระกูลเฉินยิ้มเบี้ยว เขาว่ายังไง?

เขาจะว่ายังไงได้อีกหละ

ลู่เฉินมาแปลก

หรือว่าเขารู้สึกตัวเองไม่ใช่คู่แข่งของตงฟางหลงจริงๆ?

ท่านปู่ตระกูลเฉินก็คงต้องคิดเพียงเท่านี้หละ

หากว่าลู่เฉินมีความมั่นใจว่าตนเองสามารถเอาชนะตงฟางหลงได้ เขาก็จะไม่มีทางทำวิธีแบบนี้เด็ดขาด

เพราะไม่มีใครไม่แคร์ชื่อเสียงของตนเองหรอก

พูดได้ว่า ต่อจากวันนี้ไป ชื่อเสียงที่หน้าด้านนี้ของลู่เฉิน ก็คงจะอยู่เคียงคู่กับเขาไปจนวันตายเลยหละ

ใช้กลอุบายนี้ต่อหน้าผู้คนมากมาย ต่อให้อยากลบล้างออกก็คงไม่มีทางเป็นไปได้