คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 186

บทที่ 186 โหดร้ายเลือดเย็น

ตระกูลจางได้ซื้อพื้นที่เกาะสีเขียวไว้ด้วยจำนวนเงินกว่าห้าร้อยล้าน ซึ่งรวมไปถึงทะเลสาบปี้หยางด้วย พวกเขาวางแผนจะพัฒนาปรับปรุงและเปิดเป็นอุทยานท่องเที่ยว การที่ลู่เฉินมีวัตถุประสงค์จะยึดครองเกาะสีเขียวของพวกเขานั้น เขาคิดว่าตนเองมีความสามารถพออย่างนั้นหรือ？

ส่วนตงฟางหลงที่อยู่บนเวทีเมื่อได้ยินลู่เฉินเรียกขานตนเช่นนั้นก็โกรธเสียจนเนื้อตัวสั่น อยากจะกระโดดลงไปต่อยเขาให้ตายภายในหมัดเดียวจริงๆ！

แต่ก็รู้ว่าอีกประเดี๋ยวลู่เฉินจะต้องขึ้นมาบนเวทีเขาจึงได้แต่อดทนไว้

พวกนักเลงหลายร้อยคนด้านล่างเวทีนั้นอาจทำให้เขาถึงแก่ชีวิตได้ ถึงแม้เขาจะโมโหสักเพียงไรก็ไม่อาจจะเอาชนะพวกเขาหลายร้อยคนได้แน่ๆ

“ผู้เฒ่าจาง เมื่อตอนนั้นคุณเอาเกาะสีเขียวเป็นของเดิมพันไม่ใช่เหรอ？” นายท่านเฉินทำได้เพียงลุกขึ้นปกป้องลู่เฉิน

เดิมทีเขาคิดว่าลู่เฉินน่าจะไม่ได้เกาะสีเขียวมาไว้ในมือ แต่เมื่อลู่เฉินพูดอย่างมั่นใจว่าจะต้องนำมันมาไว้ในครอบครองให้ได้ เขาทำได้เพียงส่ายหัว แต่บัดนี้เขารู้สึกชื่นชมและเชื่อมั่นลู่เฉินจากใจจริง

จางเซิงเฉียวสีหน้าไม่สู้ดีนัก คำถามที่นายท่านเฉินถามมาเมื่อสักครู่ เขาเองก็ไม่รู้จะตอบอย่างไร แต่ที่สำคัญคือพวกเขาได้ให้เงินจำนวน สามร้อยล้านแก่ลู่เฉินไปแล้ว จะให้เขามอบให้ไปฟรีๆอย่างนั้นได้ยังไง？

“ในเมื่อคุณแพ้แล้วก็ควรจะมอบเกาะสีเขียวมาให้ผมซะ ผมมอบเกาะสีเขียวให้แก่ลู่เฉินไปเรียบร้อยแล้ว ดังนั้นในวันนี้ที่เขาจะมาทวงคืนก็เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล” นายท่านเฉินพูด

ในวันนั้นที่งานวันเกิดนายท่านเฉิน ทุกคนเห็นว่าลู่เฉินต่อสู้กับฮันเทียน เพียงแต่พวกเขาไม่รู้ว่าการที่ลู่เฉินออกหน้าให้กับตระกูลเฉินในวันนั้น มีเกาะสีเขียวเป็นการตอบแทน

นายท่านก็ช่างใจกว้างมากเสียจริง เกาะสีเขียวที่มีมูลค่ามากกว่าหลายร้อยล้านมอบให้ลู่เฉินง่ายๆอย่างนี้！？

ผู้คนล้วนตกตะลึงเนื่องจากพวกเขามองออกว่าลู่เฉินมีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลเฉิน

“ก็ได้ สิทธิ์ในการครอบครองเกาะสีเขียวผมสามารถให้คุณได้” จางเซิงเฉียวก็ถอนหายใจออกมาและมองลู่เฉินด้วยสายตาอาฆาตแค้น

“ดีครับ ถ้าอย่างนั้นขอเชิญนำเอกสารสัญญาออกมาเลย” ลู่เฉินพูดเบาๆ

สมาชิกตระกูลจางแต่ละคนสีหน้าเปลี่ยนไปอีกครั้ง พวกเขาถูกลู่เฉินทำให้กลายเป็นแบบนี้

“หนังสือสัญญานั้น คุณเผาทิ้งไปแล้วนี่ ต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนี้ ตระกูลจางของเราขอให้สัญญาว่าเกาะสีเขียวแห่งนี้เป็นของคุณ” จางซิงฉวนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

“พวกเรา ในเมื่อตระกูลจางขี้ขลาดขนาดนี้ วันนี้เรากลับไปดื่มกันดีกว่า ไม่เมาไม่กลับ！” ลู่เฉินพูดออกมาแล้วหันหลังกลับไป

“ให้เขาซะ！” ตงฟางหลงตะโกนออกมาเสียงดัง

ในวันนี้ถ้าหากเขาปล่อยให้ลู่เฉินจากไป ชาตินี้เขาคงจะไม่สามารถสงบจิตใจฝึกฝนตนต่อไปได้ เนื่องจากลู่เฉินได้กลายเป็นเงาในใจของเขาไปแล้ว

วันนี้เขาจะต้องเอาชนะลู่เฉินให้ได้！ เอาชนะเขาอย่างเด็ดขาด！

ไม่อย่างนั้นเขาคงจะไม่สามารถทำใจได้

“ผมให้！” จางเซิงเฉียวกัดฟันแล้วตะโกนออกมา

“ก็แค่นี้แหละ！ เดิมทีเกาะสีเขียวก็ไม่ได้เป็นของพวกคุณ จะเก็บเอาไว้ทำไมใช่ไหมล่ะ？” ลู่เฉินหัวเราะออกมา

“เหอะๆ！ หวังว่าอีกสักเดี๋ยวแกยังจะยิ้มได้อยู่นะ” จางเซิงเฉียวพูด

“ท่านผู้เฒ่าครับ อย่าหาว่าผมไม่เกรงอกเกรงใจเลย อีกประเดี๋ยวถ้าคุณโมโหจนเป็นลมไปต่อหน้าผมคงจะต้องหัวเราะออกมาอย่างแน่นอน อีกทั้งยังรู้สึกสะใจด้วย ถ้าไม่เชื่อคุณลองดูก็ได้” ลู่เฉินหัวเราะ

เมื่อเจอกับคนที่ไร้ยางอายแบบนี้ จางเซิงเฉียวพูดอะไรไม่ออก ยิ่งพูดยิ่งทำให้เขาโมโห

“กลับไปเอาหนังสือสัญญาของเกาะสีเขียวมาให้เขา” จางเซิงเฉียวไม่อยากสนใจลู่เฉินอีกต่อไปเขาหันไปพูดกับจางดาวเรน

จางดาวเรนจ้องลู่เฉินตาเขม็ง ในใจเต็มไปด้วยความคับแค้นใจ

“อ้อ！แล้วอีกอย่าง ถ้าไม่มีสำนักทนายความทำการรับรองที่ดิน ก็จะไม่เป็นทางการเท่าไหร่ คุณควรเชิญคนจากสำนักที่ดินและทรัพยากรมาเป็นพยานด้วย” ลู่เฉินพูดต่อ

“ซิงฉวน ไปเชิญพวกเขามา” จางเซิงเฉียวพูด

จางเซิงเฉียวสูดหายใจเข้า หลังจากนั้นก็จัดการโทรศัพท์ดำเนินการ