คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 218

บทที่218 ตาลไทหลุน

หลิวผิงอันรู้สึกกลัวเมื่อได้มองหน้าที่ดุเดือดของชายร่างบึก

คนบนดอยก็งี้แหละ ไม่กลัวอะไรทั้งนั้น แต่กลัวพวกเหล่าข้าราชการ

"คุณคือผู้กำกับการตำรวจภูธร?"ลู่เฉินมองดูชายร่างบึก แล้วขึ้นไปถาม

ชายร่างบึกเริ่มมีความกวลัวต่อลู่เฉิน หายเมาบ้างแล้ว “ดีมาก ผมเป็นผู้กำกับการตำรวจภูธรของหมู่บ้านชิหลงตาลไทหลุน พวกคุณเป็นใคร?”

ลู่เฉินหยิบของออกมา แล้วแจกทุกผู้ทุกคน. แต่กลับไม่ได้ให้ตาลไทหลุน

บุหรี่Tianziyihaoเป็นบุหรี่ที่ดีที่สุดในยวี่โจว เป็นบุหรี่พิเศษ ตลาดข้างนอกมีขายน้อยมาก อย่าว่าแต่คนปกติจะสูบเลย แม้แต่หาดูยังยาก

หลินตงสั่งให้เขาเป็นเวลาแรก เขาถุงสั่งเอง

ลู่เฉินสูบเข้าลึกๆ แล้วปล่อยควันออกมา พูด: “พวกเราเป็นพื่อนของเสี่ยงจิง ผมอยากถาม ว่าเสี่ยวจิงทำอะไรผิด ทำไมถึงโดนขังนาน ไม่เปลี่ยนโรงพัก และไม่ส่วตัวให้ศาล?”

ตาลไทหลุนโกรธมากที่ลู่เฉินพูดเช่นนี้ บวกไปกับเที่ยงนี้เขาได้ดื่มสุราเล็กน้อย เริ่มเมา แล้วชี้ลู่เฉิน: “อะไรเนี่ย? กล้ามาหาเรื่องถึงนี้? เอาประประประชาชนออกมา หากไม่ร่วมมือกัน พวกคนวันนี้ก็อย่าคิดมี่ขะไปไหนเลย!

หลิวผิงอันตกใจเพราะลู่เฉิน ยังไม่ทันได้สติ ก็ถูกตาลไทหลุนโกรธขนขาเริ่มสั่น

เขายิ่งนึกไม่ถึงเลยว่า คนเหล่าลู่เฉินจะใช้วิธีมาช่วยคน นี่มันต่างจากนักเลงอย่างไงกัน

และที่สำคัญ นี่คือโรงพัก ต่อให้พวกคุณจะเป็นใครก็ตาม มาถึงที่นี้คุณก็น้องให้เกียรติ

หลิวผิงอันได้ดึงแขนเสื้อลู่เฉิน เพื่อบอกเขาให้เบาๆลงหน่อย ไม่อย่างนั้นอย่างนั้นอย่างว่าแต่ช่วยคนเลย พวกเขาอาจจะถูกจับตัวเข้าไปด้วยซ้ำ

แต่ลู่เฉินไม่ฟัง เขามองตาลไทหลุน พดู: “ในฐานะเจ้าหน้าที่บังคับใช้กฎหมาย คุณดื่มแอลกอฮอล์ในที่ทำงานและสวมเสื้อผ้าเลอะเทอะคุณเชื่อไหมว่าการที่ผมโทรศัพท์สามารถทำให้คุณลาออกจากงานได้ตลอดไป? "

ตาลไทหลุนตกตะลึง พอเหล้ามาเขาก็หายเมาเลย เขาจ้องมองลาเฉิน สังเกตเห็นว่าพวกเขาไม่ใช่คนธรรมดา

ยิ่งลู่เฉิน กล้าพูดขนาดนี้ เป็นไปได้อย่างมากที่เขามีใครปกป้องอยู่

และในขณะนี้ ได้มีตำรวจขึ้นมา เห็นลู่เฉินและตาลไทหลุนกำลังเถียงกัน คนในนั้นมีคนถามขึ้นมา: “ทำอะไรกันอยู่?”

ไม่มีใครตอบเขา เพราะในเวลานี้ลู่เฉินกำลังคุยโทรศัพท์อยู่

"อะไรกันเนี่ย รองผู้กำกับการฝ่ายป้องกันและปราบปรามตำรวจภูธรกำละถามคุณ?" ตำรวจหนึ่งในนั้นได้ตะคอกใส่

หน้าซ่งไห่เยาะเย้ย พวกเขาไม่เคยผ่านลมผ่านฝนอะไรมากัน ไม่มีทางเกรงกลัวกับกำลังตำรวจแต่นี้หรอก

มีเพียงหลิวผิงอันเท่านั้นที่หน้าซีดไปหมด ไม่กล้าพูดอะไรเลย

"มากันพอดีเลย ไอ้นี่มันมาหาเรื่อง จับคุมตัวพวกเขาก่อน!"ตาลไทหลุนเห็นเขาขึ้นมา ทันใดนั้นเขาเปลี่ยนนความคิด เขาคิดว่าจับคุมตัวพวกเขาก่อนแล้วค่อยว่ากันทีหลัง

ตำรวจเหล่านั้นกำลังจะลงมือ และในขณะนี้ ลู่เฉินก็ไดนำมือถือยื่นให้กับตาลไทหลุน

"เสี่ยวซัวจุนให้คุยรับสาย" ลู่เฉินพูด

ส่วนคนอื่นต่างตกตะลึง พวกเขารู้ว่าเสี่ยวซัวจุนเป็นใคร จึงต่างงงว่าลู่เฉินเป็นใคร

จาลไทหลุนเองก็งง แต่ก็รับมือถือ แล้วถาม: “ผมคือตาลไทหลุน คุณคือ?”

ตาลไทหลุนถูกด่า ถึงเพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่าคนมื่อครู่นี้เป็นใครดูท่าแล้ว ก่อนหน้านี้พี่ไอแนนโทรไปมันคือเบอร์ของเสี่ยวซัวจุนจริงๆด้วย

พอนึกได้ว่าก่อนหน้านี้ตัวเองได้พูดว่าเป็นพ่อของเสี่ยวซัวจุน ตอนนี้ตาลไทหลุนขาอ่อนมาก อีกนิดก็จะสลบไปแล้ว

เขาเดินออกมาและเห็นว่าตำรวจอีกหลายคนยังจับกุมตัวลู่เฉินเขาไว้ ใจสั่น ทันใดนั้นได้พูดขึ้นมา: “ มีพวกมึงทำอะไรกัน? รีบปล่อยพวกเขา? เล่นเล่นอยู่ได้!”

ไอ้นี่ถึงกับสามารถเรียกเสี่ยวซัวจุนได้ และตัวเองยังกล้าจับตัวเขา นี้ฉันเมาไปแล้วจริงๆ

เจ้าหน้าที่ตำรวจหลายคนรวมทั้งรองผู้อำนวยการต่างมองหน้ากัน พวกเขาไม่รู้ว่าตาลไทหลุนกำลังทำอะไร แต่พวกเขาปลดกุญแจมือของ ลู่เฉินอย่างไม่แน่ใจ

เมื่อปล่อย ตาลไทหลุนก็ยิ้มจับลู่เฉินไว้ แล้วพอย่างผิด: “เห่อ ผมผิดเอง ไม่นึกเลยว่าคุณจะเป็นเพื่อนกับเสี่ยวซัวจุน นี่มันเข้าใจผิด เป็นเรื่องเข้าใจผิดชัดๆนา”

ในขณะที่เขากำลังพูดอยู่นั้นเขาก็ได้นำมือถือขึ้นยังลู่เฉินสีหน้าขอร้อง

และตอนนี้พอทุกคนได้สติกลับมา ตาลไทหลุนเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ เป็นเพราะว่าสายเข้าจากเมื่อกี้นั้นแน่ๆเลย

หรือว่า ก่อนหน้านี้พี่ไอนี่ยื่นมือถือให้ตาลไทหลุนนั่น เป็นะสายของเสี่ยวซัวจุนจริงๆ?

ตอนนึกดูแบบนี้ รองผู้กำกับการฝ่ายป้องกันและปราบปรามตำรวจภูธรก็ตาสว่างเลยทันที

เขาได้ยินอย่างชัดเจนว่าตอนแรกตาลไทหลุนพูดจาไม่ดีด้วย แถมยังพูดอีกว่าเป็นพ่อของเสี่ยวซัวจุน และยังเป็นคนตัดสายเสี่ยวซัวจุนทิ้ง

ดูเหมือนว่าเขากำลังจะซวยแล้ว

เพียงแค่ตาลไทหลุนล้มลง เขาคิดว่าโอกาสของเขาก็คงจะมาถึง