คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 233

บทที่ 233 ยอมแพ้แล้ว

หลังจากเข้าไปในคฤหาสน์หวังว่านและคนอื่น ๆ ก็รีบลงจากรถและเมื่อเห็นการตกแต่งที่หรูหรา พวกเธอก็เหมือนกับที่คุณยายหลิวเข้าสวนอุทยาน

"มากันแล้วเหรอ เชิญๆๆ เดี๋ยวฉันพาพวกเธอไปเดินดูรอบบๆนะ” วังเสวี่ยรู้ว่าตระกูลวังกำลังจะมาเธอจึงขอให้ หลินดาไห่ไปกับถังชิงซานและคนอื่น ๆ ส่วนเธอก็จะพาครอบครัวของเธอไปเยี่ยมชมที่คฤหาสน์ ไม่สิ เพื่อที่เธอจะได้โอ้อวดกับพวกเข้าได้

วันนี้วังเสวี่ยดูอารมณ์ดีและดูสดชื่นมาก ไม่มีอะไรระงับความเย่อหยิ่งของเธอได้เลย

เธอไม่สนใจว่าคฤหาสน์หลังนี้จะเป็นของเธอหรือไม่เลยด้วยซ้ำ

แต่สำคัญกว่าสิ่งใดคือเธอสามารถโอ้อวด ถังชิงซานกับครอบครัววังได้

"พี่สอง คฤหาสน์หรูนี้ลู่เฉินซื้อมันเท่าไหร่เหรอ? ฉันได้ยินมาจากอี้จุนว่าราคาต่ำสุดที่นี่คือ 50 ล้านหยวน คฤหาสน์ของพี่ใหญ่กว่าหลังอื่นเป็นไม่รู้กี่เท่า หนึ่งร้อยล้านหยวนก็ไม่พอซื้อบ้านหลังนี้สินะ "วังจินกล่าวด้วยความประหลาดใจ

"หนึ่งร้อยล้านเหรอ? คฤหาสน์นี้เป็นคฤหาสน์ที่ใหญ่ที่สุดในยวี่โจว ลู่เฉินของเราซื้อมันด้วยเงินสองสามร้อยล้าน" วังเสวี่ยพูดเกินจริง

ในความเป็นจริงแล้วหากขายวิลล่าหลังนี้จะมีราคาเพียง 120 ถึง 150 ล้านหยวนแน่นอนว่าก่อนการปรับปรุงใหม่ แต่หากลู่เฉินขายตอนนี้ต้องมีคนรวยจำนวนมากยอมทุ่มเงินถึง200 ล้านเพื่อซื้อมัน โดยเฉพาะสี่ครอบครัวมหาอำนาจ

ทันทีที่จิงหลงหูเปิดตัว ก็ถูกยกให้เป็นพื้นที่ไฮท์คลาสของยวี่โจว ใครที่ได้เข้ามาอาศัยอยู่ที่นี่ต้องรู้สึกเป็นเกียรติมากอยู่แล้ว และแม้แต่สี่ครอบครัวมหาอำนาจก็ยังซื้อวิลล่าที่นี่

แน่นอนว่าช่วงที่ออกแบบคฤหาสน์ ถูกออกแบบไว้สำหรับสี่ตระกูลมหาอำนาจเป็นที่สองรองจากลู่เฉิน ถึงแม้ว่าได้รับการออกแบบตามความต้องการของสี่ตระกูลมหาอำนาจก็ตาม แม้ว่าสี่ตระกูลใหญ่จะมีคฤหาสน์ของตัวเองที่นี่ แต่เนื่องจากกลุ่มแกรนด์ไฮแอทจวินเยวี่ย ได้รับการขนานนามว่าเป็นที่อยู่อาศัยของคนชั้นสูง ต่อให้พวกเขาจะอยู่ไม่ได้แต่ก็ไม่ปล่อยทิ้งร้างไว้

"สองถึงสามร้อยล้าน?” ทุกคนไม่รู้ว่านี่เป็นเรื่องจริงหรือเปล่า แต่มองดูการตกแต่งที่หรูหราในคฤหาสน์ก็ไม่กล้าตั้งข้อสงสัยใดๆอีกเลย

เพราะทุกครั้งที่พวกเขาเกิดสงสัย พวกเขาก็มักจะถูกตอกหน้ากลับครั้งแล้วครั้งเล่า

วังเสวี่ยพาทุกคนจากตระกูลวังไปเยี่ยมชมคฤหาสน์ และในที่สุดทุกคนในตระกูลวังก็ต่างตะลึงและมึนงง

และวันนี้พวกเขาก็ได้เห็นแล้วว่าอะไรที่เรียกว่าล่องลึก

แม้ว่าการแสดงออกของวังเสวี่ยจะทำให้เสี่ยวฟางและหวังว่านไม่ค่อยพอใจ แต่เมื่อมีระยะห่างกว้างเกินไป พวกเขาจะไม่ยอมก็ไม่ได้

ไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่นเลย แค่บ้านหรูหลังนี้ แม้ว่าบริษัท ของเสี่ยวจี้จะมาถูกทางแล้ว แต่ก็กลัวว่ามันอาจจะไม่ได้ยิ่งใหญ่ได้ภายในเวลาสิบหรือยี่สิบปีนี้แน่นอน

นับประสาอะไรกับตระกูลวังของพวกเขา

เวลานี้ทัศนคติของหวังว่านและเสี่ยวฟางที่มีต่อวังเสวี่ยก็เปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือและน้ำเสียงหรือแม้กระทั้งคำพูดของพวกเขาก็เต็มไปด้วยถ้อยคำเยินยอ

ต่อมาระหว่างทานอาหารกันอยู่ ก็พบกับลู่เฉิน หวังว่านที่ไม่เคยเรียกเขาว่าพี่เขย ก็กลับพูดเสียงอ่อนเสียงหวาน

การย้านบ้านในครั้งนี้ลู่เฉินเชิญคนมาไม่มากนัก ส่วนใหญ่ก็เป็นเพื่อนที่เขาเชิญมาเองไม่กี่คน แต่ในทางกลับกัน วังเสวี่ยได้รับเชิญแขกของเธอมามากที่สุด ทั้งหมดก็แค่สี่โต๊ะเท่านั้นเอง

อย่างไรก็ตามลู่เฉินยังเชิญเชฟจากโรงแรมระดับห้าดาวมาทำอาหารด้วยตัวเองในวันนี้อีกด้วย ถ้าหากทานในโรงแรมห้าดาวโต๊ะหนึ่งก็สูงกว่าหนึ่งแสน

เนื่องจากคนที่มาต่างก็มีของขวัญมาให้ทั้งนั้น แต่สุดท้ายไม่ว่าจะให้มากน้อยแค่ไหนลู่เฉินก็ยังให้อั่งเปาทุกคน ในอั่งเปาเป็นบัตรธนาคารทั้งหมดและแต่ละใบก็มีรหัสผ่านอยู่ด้านในด้วย