คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 253

บทที่ 253 วางแผนการสกปรก

คนคุ้นเคยที่ลู่เฉินเห็นก็คือเจิ้งซีเหอที่พ่ายแพ้ให้แก่เขาในงานเดิมพันหินอัญมณีที่ยวี่โจวครั้งก่อน บัดนี้เจิ้งซีเหอก็กำลังมองเขาอยู่เช่นกัน เพียงแต่สายตานั้นแฝงไปด้วยความมืดมน

ในฐานะปรมาจารย์ด้านการเดิมพันหินอัญมณีสามอันดับแรกของประเทศ แน่นอนว่าเขาจะไม่พลาดการแข่งขันเช่นนี้

และในฐานะปรมาจารย์ด้านการเดิมพันหินอัญมณีของ สมาคมหินธรรมชาติจงไห่ เพื่อชื่อเสียงและหน้าตาของ สมาคมหินธรรมชาติจงไห่ แน่นอนว่าเขาจะต้องมาร่วมงาน

ที่จริงวงการการเดิมพันหินอัญมณีในครั้งนี้เมืองจงไห่ไม่ได้เชิญสมาคมหินอัญมณีถังซานมาร่วมงานด้วย เนื่องจากปรมาจารย์อันดับที่สองของประเทศเสี่ยวจื่อหยวนเป็นสมาชิกในสมาคมหินอัญมณีถังซาน หากว่าเสี่ยวจื่อหยวนเข้าร่วมงานนี้ เจิ้งซีเหอก็อาจจะพ่ายแพ้ได้ เมื่อถึงเวลานั้น สมาคมหินธรรมชาติจงไห่ ของพวกเขาก็ไม่สามารถคว้ารางวัลชนะเลิศมาครอง

แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาตกใจก็คือ สมาคมหินอัญมณีเมืองหลวงกลับเชิญเสี่ยวจื่อหยวนมาในนามตัวแทนของสมาคมพวกเขาสำหรับการแข่งขันครั้งนี้ ทำให้จงหายเริ่มรู้สึกกระวนกระวาย อีกทั้งเพิ่มแรงกดดันกับเสี่ยวจื่อหยวนด้วย

แต่เมื่อเจิ้งซีเหอเห็นลู่เฉินเป็นตัวแทนของยวี่โจวในการแข่งขัน ความกดดันของเขาก็เพิ่มขึ้นอีกเป็นเท่าตัว เนื่องจากครั้งที่แล้วเขาเคยพ่ายแพ้ให้กับลู่เฉิน ไม่ว่าเขาจะยอมรับหรือไม่ แต่ภายในใจลึกๆแล้วเขาไม่เคยดูถูกลู่เฉินเลย ตรงกันข้ามเขากลับรู้สึกว่าลู่เฉินมีความสามารถมากกว่าเสี่ยวจื่อหยวนด้วยซ้ำ

นี่จึงเป็นเหตุผลที่เขามองดูลู่เฉินด้วยแววตามืดมน

เจิ้งซีเหอมองดูลู่เฉินแล้วหันหลังเดินเข้าไปห้องหนึ่งของโรงแรม

ภายในห้องนั้นมีชายชราอยู่สองคน คนหนึ่งหยางมู่ เป็นประธานสมาคมสมาคมหินธรรมชาติจงไห่ ส่วนอีกคนหนึ่งชื่อว่าจูโปหงเป็นรองประธานสมาคมฯ

“พวกคุณได้เห็นการแข่งขันเมื่อสักครู่หรือไม่？”เจิ้งซีเหอถาม

“อืม......ตัวแทนจากยวี่โจวนั้นไม่เลวเลย แต่ว่ารอบก่อนๆนี้เขาเจอกับคู่ต่อสู้ที่ไม่มีความสามารถมากนัก ผมคาดว่าความสามารถของเขาอย่างมากสุดก็เข้ารอบ16คนสุดท้าย ส่วนคนอื่นๆก็งูๆปลาๆ ไม่มีอะไรน่ากลัวมาก” จูโปหงพูดออกมา

พวกเขาทั้งสองคนต้องดูการแข่งขันในรอบก่อนๆผ่านจอทีวีขนาดใหญ่ที่ฉายตรงมายังห้องนี้ ลู่เฉินมองดูแล้วแข็งแกร่งจริงๆ แต่ทุกครั้งที่เขาคาดเดาก็จะแม่นยำกว่าคู่ต่อสู้เพียงนิดหน่อย แต่เขาก็เป็นเพียงคนเดียวที่ไม่ต้องใช้เวลานานก็สามารถตัดสินแพ้ชนะได้ จึงทำให้ทั้งสองคนเกิดความสนใจ

แต่จากที่พวกเขาดู ลู่เฉินก็ไม่เท่าไหร่ วัยรุ่นสมัยนี้มีความสามารถขนาดนี้ถือว่าไม่เลวแล้ว แต่ก็ยังไม่อาจเปรียบเทียบได้กับปรมาจารย์เดิมพันหินอัญมณีสิบอันดับแรกได้

“ตัวแทนจากยวี่โจวนั้นชื่อว่าลู่เฉิน เขาเก่งมาก ครั้งที่แล้วผมพ่ายแพ้ให้แก่เขาที่ยวี่โจว ผมรู้สึกได้ว่าความสามารถของเขาไม่น้อยไปกว่าเสี่ยวจื่อหยวนเลย พวกคุณไม่ควรที่จะเชิญยวี่โจวเข้ามาร่วมด้วยแข่งขันด้วย” เจิ้งซีเหอพูดกับพวกเขา

“นี่มัน......” หยางมู่ตกตะลึงและมองไปทางเจิ้งซีเหอ “คุณไม่ได้ล้อผมเล่นใช่ไหม？คุณแพ้เจ้าหมอนั่นเนี่ยนะ？”

“ท่านประธานครับ ท่านคิดว่าคนอย่างผมจะหยิบยกเอาชื่อเสียงของตัวเองมาล้อเล่นหรือ？ การแข่งขันสองสนามที่ผ่านมา เขาแสดงออกแบบนั้นเพียงเพราะเก็บแรงเอาไว้เฉยๆเท่านั้น ดีไม่ดีการแข่งขันในครั้งนี้เขาอาจจะชนะเมืองจงไห่และเมืองหลวงก็เป็นได้” เจิ้งซีเหอพูดอย่างหนักแน่น

หยางมู่และจูโปหงขมวดคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย

พวกเขาไม่ได้สงสัยในคำพูดของเจิ้งซีเหอ แต่รู้สึกว่านี่มันเกินความคาดหมาย เหตุใดในวันนี้จึงมีคนที่มากความสามารถกว่าเจิ้งซีเหอปรากฏมาอีกคนหนึ่งกันเล่า！ อีกทั้งเขาผู้นั้นมีอายุเพียงแค่ยี่สิบกว่าปีเท่านั้น

ตอนที่พวกเขาทำรายชื่อออกการ์ดเชิญ ก็ได้คำนึงถึงทุกๆด้านอย่างรอบคอบแล้ว หากปรมาจารย์เมืองใดที่มีความสามารถมากกว่าเจิ้งซีเหอ พวกเขาก็ไม่ได้ส่งการ์ดเชิญไป อาทิเช่นเสี่ยวจื่อหยวน

หากพวกเขารู้ว่าที่ยวี่โจวมีปรมาจารย์เก่งกาจเช่นนี้ซ่อนเอาไว้ พวกเขาจะกล้าออกปากเชิญยวี่โจวมาร่วมงานหรือ！