คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 259

บทที่ 259 ปรมาจารย์เจิ้ง แกกล้ามาแข่งกับฉันไหม

คำพูดของลู่เฉินเพิ่งพูดออกมาเสร็จ ก็ก่อให้เกิดความวุ่นวายอีกครั้ง

แต่ครั้งนี้ไม่มีคนมาว่ากล่าวตำหนิลู่เฉินอีก และขาดการนำจังหวะของพวกมือปืนรับจ้าง ทันใดนั้น ในสถานที่จัดงานก็เงียบมาก

ในทางตรงข้าม หลายๆคนล้วนสนับสนุนการตัดสินใจนี้ของลู่เฉิน กล่าวได้ว่าพวกเขาล้วนนับถือลู่เฉินจากใจจริงๆ

ทุกคนล้วนไม่ใช่คนโง่ รู้เป้าหมายของผู้จัดงานตั้งนานแล้ว

เป็นเพราะว่าหวาดกลัวลู่เฉิน กลัวลู่เฉินจะชนะเจิ้งซีเหอ

ดังนั้นพวกเขาจึงต้องคิดแผนที่เลวเช่นนี้ขึ้นมา

"ปรมาจารย์เจิ้ง ออกมาแข่งหน่อย!"

หลายๆคนต่างตะโกนออกมา ในตอนนี้เห็นได้ชัดว่าร่างกายที่กำยำของลู่เฉินได้ปกปิดชื่อเสียงในอดีตของเจิ้งซีเหอลงไปแล้ว

"ปรมาจารย์เจิ้ง ออกมาท้าชิงเถอะ!"

จากนั้นคนทั้งหมดที่อยู่กับลู่เฉินตลอดคืน และได้ได้เห็นความปาฏิหาริย์นั้น ก็ต่างตะโกนขึ้นมา

ลู่เฉินมีความมั่นใจขนาดนี้ พวกเขาก็มีความมั่นใจต่อลู่เฉินด้วย

เรื่องนี้ทุกคนล้วนเห็นด้วยกับตา เป็นผู้จัดงานไม่ยุติธรรมมาก่อน จะมาโทษว่าคนอื่นไปอยู่พรรคเดียวกันกับลู่เฉินไม่ได้นะ

ส่วนตอนนี้เจิ้งซีเหอที่พักผ่อนอยู่ในห้องพอได้เห็นถึงสถานการณ์ในหน้าจอทีวี สีหน้าก็โกรธจนเปลี่ยนเป็นสีตับหมู

ไม่ว่าเป็นการท้าทายของลู่เฉิน หรือเป็นปฏิกิริยาของคนทั้งห้องโถง ล้วนทำให้เขาโมโหจนสุดๆ

เขาเป็นปรมาจารย์เจิ้งที่ชื่อเสียงใหญ่โตมโหฬาร คนพวกนี้ไม่เคยไม่เคารพต่อเขาเช่นนี้มาก่อนเลย

ตอนนี้ประธานหยางมู่และรองประธานจูโปหงก็ล้วนโมโหขึ้นมาสุดๆ

การท้าทายที่ไม่เกรงใจของลู่เฉิน ไม่ได้ไว้หน้าเจิ้งซีเหอเลย และก็ไม่ได้ไว้หน้าพวกเขาผู้จัดกิจกรรมด้วย

"ยังไง เจิ้งซีเหอ ปรมาจารย์เจิ้ง หรือว่าพวกแกยังจะปรับเปลี่ยนกฏเกณฑ์อีก จะไปหาไอ้ขยะอีกสิบคนมาเพื่อให้ฉันสูญเสียพลัง จนกระทั่งฉันเหนื่อยจนสลบไป แกถึงกล้าออกมาแข่งกับฉันหรือ?"เมื่อลู่เฉินเห็นว่าไม่มีการตอบรับใดๆ เลยหยิบไมโครโฟนขึ้นมาตะโกนอย่างเสียงดังอีกที

"ปรมาจารย์เจิ้ง แกอยู่ลำดับที่สามของประเทศไม่ใช่หรือ?ปรมาจารย์ลู่ของเราได้แข่งไปแล้วทั้งคืน แกยังไม่กล้าออกมาแข่งอีกเหรอ?นี่ก็คือคนที่เรียกว่าลำดับที่สามของประเทศ?"หลานหลินก็ตะโกนออกมา

"ปรมาจารย์เจิ้ง คุณไม่กล้าออกมาสู้เหรอ?"

"ปรมาจารย์เจิ้ง คุณเป็นตั้งลำดับที่สามของประเทศนะ ยังไม่กล้ามาแข่งกับปรมาจารย์ลู่ที่ไม่มีชื่อเสียงมาก่อนเลยเหรอ?"

"ปรมาจารย์เจิ้ง คุณกลัวแล้วหรือไง?"

"ปรมาจารย์เจิ้ง คุณออกมาให้คำตอบหน่อยสิ ตกลงกล้า?"

"ปรมาจารย์เจิ้ง คุณจะเป็นเต่าหดตัวอยู่ในกระดองเชียวเหรอ จะทำลายชื่อเสียงของตัวเองไปหมดใช่ไหม?"

คนทั้งห้องโถงล้วนตะโกนอยู่ สถานการณ์ควบคุมไม่ได้แล้ว ล้วนเป็นเสียงที่ประชดเจิ้งซีเหอ

พู!

เจิ้งซีเหอโกรธจนพ่นเลือดออกมา วันนี้ถือได้ว่าเสียหน้าไปหมดแล้ว

"ฉันจะไปแข่งกับไอ้เจ้านี่ ฉันจะชนะเขา!"

เจิ้งซีเหอพูดอย่างจริงจัง

"ซีเหอ ไอ้เจ้านั่นดูแล้วยังสดชื่นอยู่นะ คุณต้องครุ่นคิดให้ดี"จูโปหงขมวดคิ้วและพูด

"นอกจากว่าเขาไม่ใช่คน ไม่นั้นเป็นไปไม่ได้ที่แข่งไปตั้งคืนนี้แล้วยังมีพลังมาชนะฉันได้"เจิ้งซีเหอพูด